Σφήνες του Αφεντούλη
Κουίζ για υπό παντούφλα της μανδάμ διάγοντες. Ποια είναι η βασική αιτία του διαζυγίου, καταπιεσμένοι μου;
Ένα, δύο, πιστοί στους κανόνες των τηλεπαιχνιδιών, δεν προκάναμε να μετρήσουμε, και ιδού αριστερών πεποιθήσεων χαμηλοσυνταξιούχος, ονόματι, τι άλλο ψυλλιασμένοι μου(;), «Μήτσος», ρωμιός ο ανεχόμενος φούμαρα όσων ψήφο δίνει, μέχρι να πάρει ανάποδες κι ό,τι θέλει ας γίνει(!), αποκρινόμενος: «Ο γάμος, το είπε κι ο σύντροφος Τσακαλώτος, τι κερδίζω;».
Ναι, για(!), αλλά επειδή λεφτά δεν υπάρχουν, ως γνωστόν, ούτε για να νιφτούμε αξιοπρεπώς, με μπόλικο νεράκι, καϊμακλή με ολίγο καφέ και λιγότερη ζάχαρη θα λάβει έπαθλο και πολύ του είναι.
Όχι, τίποτε άλλο δηλαδή! Για να μην νομίζουν οι από «ΣΚΑΪ» «Survivors» πως ζορίζονται παραπάνω στον Άγιο Δομίνικο, όταν οι εν Ελλάδι πέραν της αναπαραδιάς έχουμε και τις ενστάσεις της συζύγου.
Που αναφωνούσα: «Το στεφάνι ευθύνεται για το επικείμενο διαζύγιο μας ή η αναισθησία να ξεκοκαλίζεις την “Αυγή”, ενώ πασχίζω να χορτάσω παιδιά κι εγγόνια, δώδεκα στόματα το όλον, με την κοκαλόσουπα επιλογής σου;», έδωσε στην υπόθεση τροπή συνάδουσα προς τη διά πένας εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, διασκευή του φιλοσοφημένου άσματος του Λευτέρη Παπαδόπουλου:
Κάποτε θα ‘ρθουν να σου πουν,
σε νοιάζονται, σε συμπονούν,
για σε παλεύουν.
Έχε το νου σου στο παιδί,
μην το αφήσεις να πειστεί,
μας κοροϊδεύουν,
ορμήνεψε η κυρία «Μήτσαινα», αναγνώστες μου, κι αντιρρήσεις επ’ αυτού δεν δεχόμαστε, αμφιβάλλει κανείς;
Εντάξει, τον υπουργό Οικονομικών, εκ της καυστικής απαντήσεως του οποίου σε προ ημερών δημοσίευμα φέρον το Μαξίμου ενοχλημένο με τη βραδυπορούσα αξιολόγηση σκαρφιστήκαμε το κουίζ, παντρεμένο με τον θώκο δεν τον λες, παραδεχόμαστε.
Ωστόσο, τι να κάναμε κι εμείς οι αλήθειες αναζητούντες κονδυλοφόροι, όταν η συνέχεια της υπουργικής διάψευσης περιείχε:
Αβροφροσύνες στις νοημοσύνες.
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Όσο οι κυβερνώντες δυσκολεύονται να «χρυσώσουν το χάπι» της σκληρότερης της παρούσης επερχόμενης λιτότητας, ευφυολογήματα θα ακούσουμε πολλά στα κανάλια.
Όπως το «ευκλείδειο» – όχι ο αρχαίος γεωμέτρης, ευρυμαθείς μου. Ο σύγχρονος των πιστωτών ικέτης! – «μοναδικό νοήμον ον του σύμπαντος είναι ο άνθρωπος αλλά επί γης το πλήθος των ανόητων δεν είναι άπειρο», αν εννοήσαμε καλώς κιόλας, για Αϊνστάιν τα λεγόμενα γαρ, που εκτός άλλων διατύπωσε και το συμπέρασμα: «Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και για το πρώτο δεν είμαι σίγουρος».
Αποτέλεσμα; Μοιραία το φτωχό μυαλό μας στην εκ του άρθρου τού Γιάννη Κάτρη, «Ο θαυμαστός κόσμος της διεθνούς υποκρισίας» («Τα Νέα», 30/10/1979), ρήση του πρώτου διδάξαντος: «Δεν μπορεί να δημιουργηθεί αληθινή πρόοδος, όσο υπάρχει έστω κι ένα παιδί δυστυχισμένο».
Και με πρόσφατη έκθεση της «UNICEF» να καταδεικνύει πως ένα στα δύο ελληνόπουλα στερείται τα προς το ζην, ευλόγως το μικρόφωνο πάει στη κυρία «Μήτσαινα» που γράφει τον επίλογο άδουσα:
Το έχουν οι πολιτικοί
να πιάνουνε το λακριντί
να σε κερδίσουν.
Έχε το νου σου στο παιδί,
φρόντισε να αφυπνιστεί,
πριν μας κοιμίσουν.
Τι μόλις έρθουνε καιροί
που θα ‘χει σβήσει το κερί
στην καταιγίδα,
αν είναι ξύπνιο το παιδί,
εάν γλιτώσει το παιδί,
υπάρχει ελπίδα,
διαμηνύοντας στους κυβερνώντες ότι «σπέκουλα με ιμιτασιόν σοφίες άλλων δεν γίνεται πιστευτή», όβερ!…
-Ω-
