Σφήνες του Αφεντούλη
Πέμπτη, 6 του Απρίλη, κατόπιν εργασιών ετών, πολλών ετών, κατά τη διάρκεια των οποίων κι αν δεν είδαμε κυβερνήσεις ή υπουργούς Υποδομών, πήραν σειρά να εγκαινιασθούν οι σήραγγες Πλαταμώνα και Τεμπών, το θυμάστε αναγνώστες μου;
Αν όχι, με τον φιλελεύθερο χαμηλοσυνταξιούχο, «Μήτσο», διερωτώμενο: «Αφήνει η ΕΡΤ να ξεχάσουμε στιγμές “δεύτερη φορά αριστερά” μεγαλείου;», πριν ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, εκπέμψει τη συνήθη αμερόληπτη εισαγωγή για την ως γνωστόν αδιαμαρτύρητη υποδοχή των από «σφηνών» γραφομένων όπου πολιτικά και αν ανήκετε, η πένα μας εδώ είναι αναγκασμένη να εγκαταλείψει το χαρτί.
Βαρύτατη η προσβολή γαρ και το χειρότερο; Κατόπιν της αυτονόητης υποσημείωσης πως για ενδεχόμενα παρατράγουδα στην απόντων ημών περιγραφή του χαρμόσυνου γεγονότος ουδεμία ευθύνη φέρουμε, την ενημέρωσή σας αναλαμβάνει ο βιαστικός.
Που, εν μέσω μεγάλης, ας όψονται τα κουμάντα των πολιτικών μας, αναπαραδιάς, βλέποντας τον Πρωθυπουργό να παραδίδει σε χρήση τη σύγχρονων προδιαγραφών, άρα ταχείας κυκλοφορίας και συνάμα ασφαλή οδική σύνδεση Θεσσαλονίκης – Αθηνών, μόλις 4 ώρες κι ένα τεταρτάκι, έσπευσε να διευκρινίσει η μόνη μεταδίδουσα καλά νέα ΕΡΤ, το είπαμε(!), επικουρούμενος από την Επίτροπο Περιφερειών της ΕΕ, Κορίνα Κρετσού.
Ή μήπως Κρέτσου, όταν ο οικοδεσπότης δεν παρέλειψε να προσφωνήσει και ελληνιστί τη ρουμανικής καταγωγής φιλοξενούμενη, παρακινώντας τον αυτόκλητο απεσταλμένο μας να οικοδομήσει ραπόρτο επί διασκευής παλαιότερης επιτυχίας του Σταμάτη Κόκοτα, άδων:
Αριστερός και δεξιά.
Δυο τούνελ ευρωπαϊκά,
έργα, ε-
έργα διαφημισμένα,
αριστερός με δεξιά
να κόβουν,
να κόβουν την κορδέλα.
Δύο ψαλίδια αστραφτερά
έλαμψαν στον αέρα,
Δία θεέ του Όλυμπου
τι παίζει εκεί πέρα;
Αριστερός και δεξιά,
εκ Ρουμανίας δεξιά,
ρωμιός τη βάφτισε ρωμιά,
να χαίρει η Αριστερά.
Πάρε θεέ τον κεραυνό,
το δυνατό,
το δυνατό σου όπλο,
κι αμόλα αστραπόβροντα
να μη φανεί,
να μη φανεί το κόλπο.
Αριστερός και δεξιά,
εκ Ρουμανίας δεξιά,
ρωμιός τη βάφτισε ρωμιά,
ψήφους να φέρει η δημοσιά.
Ιδού, λοιπόν, συντρόφισσα σύζυγος να σηκώνει το γάντι, διαμηνύουσα προς την αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα: «Δεν φτάνει που τόσα χρόνια οι διαπρύσιοι υποστηρικτές των ιδιωτικοποιήσεων περιμένατε εμάς τους θιασώτες του κρατικού πατερναλισμού να τρέξουμε συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα, αποπερατώνοντας πομπωδώς εξαγγελθέντα πλην λιμνάζοντα υμέτερα έργα, μας κατηγορείτε κι από πάνω;», δίνοντας λαβή να περάσουμε:
Απ’ τις αρρυθμίες στις ψηφοφορίες.
«Αβελτηρίες κι αρτηρίες παρακολουθούμε καθημερινά, μανδάμ. Τίποτα ψηφοφορίες περιμένουμε να τελειώνει το παραμύθι, κάλπες πότε θα στήσετε;» ήταν η απάντηση του φιλελεύθερου στα αριστερά λεγόμενα εννοήσατε, ανυπόμονοι εκλογείς μου;
Αν όχι, επειδή ο ενέχων τον κίνδυνο να συνεχιστεί εις την «γαλλικήν» συζυγικός διάλογος, διόλου απίθανο να μας βάλει στο στόχαστρο του ΕΣΡ, κάλλιο να αλλάξουμε τροπάρι.
Έτσι ο αναλυτής ανακτά το πηδάλιο, υποβιβάζοντας τον ρεπόρτερ στην τάξη του αναγνώστη, καλό, ε(!), οπότε φύγαμε να συνοδεύσουμε την αυλαία των εγκαινίων με το, σε παράφραση Ντίνου Χριστιανόπουλου, πιο κόσμιο ακροτελεύτιο ερώτημα: «Τα Μνημόνια μάς οδήγησαν σ’ αυτούς τους δρόμους ή αυτοί οι δρόμοι μάς οδήγησαν στα Μνημόνια;».
Σκεφτείτε το(!), κι όσο για τα τσουχτερά διόδια; Λίαν ενδιαφέροντα, πενόμενοι χρεοφειλέτες μου, αλλά για παραλήδες, τι αφορούν εμάς τους μη έχοντες μαντίλι να κλάψουμε, γεια σας. Γεια σας και καλά ταξίδια στα όνειρά σας!…
-Ω-
