Σφήνες του Αφεντούλη
Σπλαχνικοί χρεοφειλέτες μου, που, μη έχοντας ευρώ να επιδείξετε την αλληλεγγύη σας, αδράξατε την ευκαιρία του τίτλου για να προσφέρετε πυρόσβεση, πριν πιάσετε τις μάνικες, μισό να διευκρινίσουμε ότι σιγά μην πιάσει καλώδιο και δη ηλεκτροφόρο, ο διερωτώμενος χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», τον γνωρίζετε;
Ναι, για(!), και μην πείτε άγνωστη φυσιογνωμία. Διότι, εκφράζει όλες και όλους όσες και όσοι, εσχάτως λάβαμε λογαριασμούς φουσκωμένους λόγω τέλους κοινωφελούς ηλεκτροδοτήσεως με τον εκπρόσωπο να διασκευάζει επιτυχία του Γιάννη Πάριου, άδων:
Πολλά τα βολτ…
Καίω, το κόστος για μένα μετράει,
μηνιάτικο ολάκερο στο ρεύμα θα πάει.
Διακόσια είκοσι βολτ
την καρδιά μου χτυπούν
κι όσοι, τάζοντας κυβερνούν,
υποσχέσεις ξεχνούν.
Όλα υπέρ αδυνάμων τάχα στημένα,
σε ελαφρύνσεις με στόχο εμένα.
Και τα μπατζάκια παίρνουν φωτιά,
κλιματισμό δεν βάζω ξανά,
τον θερμοσίφωνα θα ‘χω σβηστό,
ψυχρά στην κάλπη να εκφραστώ.
Διακόσια είκοσι βολτ…, ξέρετε από πρώτες βοήθειες σε «Μήτσο» προ μπιλιέτου, εθελοντές μου;
Αν κι ακτιβιστές, κάνατε πίσω, εκτιμούμε, «ταύρος σε υαλοπωλείο» γαρ ο μαινόμενος, όταν αυτός ο βουνίσιος καλείται να χρηματοδοτήσει εκ του υστερήματος νησιά κι όχι όλα ασφαλώς, την άγονη γραμμή, δεν λέμε, να την ενισχύσουμε.
Επιβάρυνση που, βεβαίως – βεβαίως, απέχει μακράν από τον διά συνδρομής μας ηλεκτροφωτισμό της μυκονιάτικης Ψαρούς, φέρ’ ειπείν, ή άλλων τουριστικών νησιών, όπου πλουσιόπαιδα λούζονται πανάκριβες σαμπάνιες, υπό τους μεθυστικούς προβολείς, «άσπροι, κόκκινοι, κίτρινοι μπλε, κυβερνώντες το παιχνίδι μάς αντράλισε, καλέ!
Εντάξει, αναγνώστες μου. Τα ανωτέρω είναι από άλλο, πιο ταξιδιάρικο, άσμα του Γιάννη Λογοθέτη, αλλά με το Γαλαξίδι θα τα βάλουμε τέτοιες δύσκολες ώρες, όταν μέχρι κι η στοργική σύζυγος, κυρία «Μήτσαινα», εκ των φιλελευθέρων πεποιθήσεών της παρασυρμένη, αντί να μας τρατάρει κατιτίς δροσιστικό για τη φλόγωση, έριξε «λάδι στη φωτιά», πρώτα διερωτώμενη: «Αλέξη δεν εξέλεξες, η Αριστερά να δράσει; Τώρα, ξύδι, να περάσει το χαράτσι!».
Έπειτα, εκπονούσα παράφραση δημιουργίας της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου για να διατρανώσει τη θέληση τής μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης να συγυρίσει τα κακώς κείμενα, διαμηνύουσα:
Είμαστε τζιμάνια, ξέρουμε καλά την πιάτσα…
και δεν μας τρομάζουν τα κοινωφελή στραπάτσα.
Τι τα θες, τι τα θες, πάντα έτσι είν’ η ζωή,
οι αστόχαστοι ψήφοι καίν’, φαρμάκι κι η ΔΕΗ.
Καθεμιά αλήθεια έχουμε το σθένος να τη λέμε
και στις δυσκολίες μάθαμε ποτέ μας να μην κλαίμε
Τι τα θες, τι τα θες, πάντα έτσι είν’ η ζωή,
ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α φορολογεί, είδες η ΔΕΗ;
Κι αν την κοινωνία τη χτυπούν Αριστεράς οι μπόρες,
Κυριάκο υπερψήφισε για φτηνές κιλοβατώρες.
Τι τα θες, τι τα θες, πάντα έτσι είν’ η ζωή,
στη ΝουΔου απευθύνεστε να δείτε προκοπή,
και τέλος…
Τέλος, αρκετή παράσταση έδωσε η νεοδημοκράτισσα. Το τέλος, κατά πως θα ‘λεγε κι ο ποιητής, «είναι δικό μας δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει» και δεν εννοούμε τη συνεργασία με τη ΔΕΗ, ανοιχτομάτηδες, που φαγωθήκατε να μας δείτε στα μαύρα σκοτάδια.
Τον επίλογο προαναγγείλαμε που πολύ θα θέλαμε διά πένας οικοδεσπότη, θείου Αφεντούλη, αλλά με το χαρτί να τελειώνει, τι να προκάμει ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής;
Έτσι, εκτρέπουμε το τηλεφώνημα, ρωτώντας: «Μαξίμου εκεί; Μας κάψατε!…» κι οι αποδέκτες, θυμηθείτε το. Στις κάλπες, ε, υποσημειώνουμε!…
-Ω-
