Του Αδάμου Ευαγγέλου*
Είναι ν’ απορεί κανείς. Όλοι αυτοί που μας κυβερνούν, τα προηγούμενα χρόνια, καταψήφιζαν τις συμφωνίες με τους δανειστές και κήρυτταν τις πιο ακραίες συμπεριφορές κατά των τότε κυβερνήσεων, έρχονται σήμερα και ψηφίζουν και με τα δύο χέρια έναν νόμο που προβλέπει σκληρά μέτρα για το 2018 – 2020. Μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα. Μέτρα που συνίστανται σε αύξηση των φόρων και σε οριζόντιες περικοπές χωρίς διάκριση, τα οποία διαχέονται στην κοινωνία, επί δικαίων και αδίκων, αδιαφορώντας για τις στρεβλώσεις που δημιουργούν.
Ετσι, η λιτότητα συνεχίζεται και γίνεται επαχθέστερη γιατί προστίθεται στην ήδη υπάρχουσα. Αυτή την λιτότητα θα κληθούν πρώτοι να πληρώσουν οι συνταξιούχοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Οι νέες επιβαρύνσεις θα φθάσουν σωρευτικά τα 5,4 δις. ευρώ, με συνέπεια να διογκώσουν τα ληξιπρόθεσμα χρέη και να μειώσουν περαιτέρω την ιδιωτική κατανάλωση, αφού εκ των πραγμάτων θα περιοριστεί σημαντικά το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων.
Οι συνταξιούχοι αναμένεται να υποστούν δραματικές επιβαρύνσεις, είτε μέσω της αύξησης των εισφορών και μάλιστα από το 2018 είτε, ένα χρόνο αργότερα, μέσω της μείωσης των συντάξεων. Αρκετοί συνταξιούχοι με τις περικοπές στις συντάξεις και τη μείωση του αφορολόγητου θα χάσουν έως και τρεις συντάξεις.
Κι όλα αυτά γιατί οι κυβερνώντες δεν λένε να εφαρμόσουν τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις, ώστε ν’ ανοίξουν οι αγορές, οι οποίες θα πλήξουν τα κατοχυρωμένα συμφέροντα εκείνων των κοινωνικών ομάδων που κατά τεκμήριο είναι ισχυρές.. Λειτουργώντας μ’ αυτόν τον τρόπο οι ιθύνοντες αποδεικνύουν καθημερινά, ότι διαιωνίζουν όλη τη σήψη και τη φαυλότητα των παλιών καταστρεπτικών τακτικών, όπου οι μεταρρυθμίσεις που συμπεριλαμβάνονταν στα προηγούμενα μνημόνια μαζί με τους εφαρμοστικούς νόμους, συνήθως εφαρμόζονταν πλημμελώς ή καταργούνταν στην πράξη. Έτσι συνεχίζουν να περιφέρουν την προ τριακονταετίας πολιτική ανάλυση και μ’ αυτήν να πορεύονται μέχρις εσχάτων.
Με αυτήν όμως την παλαιοκομματική τακτική ζητήματα που απαιτούν άμεσα λύσεις, όπως η μείωση της κατανάλωσης, οι επενδύσεις που δεν γίνονται, η ανεργία που δεν μειώνεται, το χρηματιστήριο που καρκινοβατεί, τα κόκκινα δάνεια που δεν ελέγχονται, οι απλήρωτοι φόροι που αυξάνονται και τα νοικοκυριά που βρίσκονται σε απελπισία, συνεχώς αναβάλλονται. Επομένως, δεν παίρνονται αποφάσεις που θα μπορούσαν να δώσουν κάποια λύση σ’ όλα αυτά τα ζητήματα. Αυτή όμως η τακτική οδηγεί σε δυσανάλογα μεγαλύτερες θυσίες, καθώς φορτώνει με νέα οικονομικά βάρη τον ελληνικό λαό.
Αυτά τα βάρη θα τα νιώσουν περισσότερο αυτοί που έχουν τα λιγότερα, γιατί οι κυβερνώντες δεν λένε να εφαρμόσουν μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα με στόχο έναν πιο ισότιμο διαμοιρασμό των οικονομικών βαρών που προκαλεί η προσαρμογή, σε σχέση με τη σημερινή διαδικασία μείωσης των εισοδημάτων και της απασχόλησης. Δεν είναι δυνατόν στη διαδικασία σύγκλισης που βρίσκεται η χώρα, για να καλύψει τη διαφορά με τους δανειστές με μέτρα που εφαρμόζονται τώρα και που επικεντρώνονται πρωτίστως στην επίτευξη νομισματικών και δημοσιονομικών στόχων – κακώς – να βάζει στην ίδια μοίρα, όλους τους ανήμπορους οικονομικά, με τους έχοντες και κατέχοντες.
Δεν είναι δυνατόν, στην παρούσα οικονομική συγκυρία και υπό την προϋπόθεση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων της οικονομίας, η εκτελεστική εξουσία να βλέπει την ιδιωτική πρωτοβουλία ως αντίπαλο. Η μόνη λύση για τη χώρα πρέπει να ξεκινάει από το επίπεδο της μικροοικονομίας, δηλαδή το πεδίο των επιχειρήσεων. Οι επιχειρήσεις και οι επενδύσεις παράγουν πλούτο. Γι αυτό θα πρέπει κάποιοι να αντιληφθούν, ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται ούτε με ευχές, ούτε με διαταγές, αλλά μα ιδιωτικές επενδύσεις, δηλαδή με τα λεφτά των κεφαλαιοκρατών με τους οποίους παίζουν βρώμικο ιδεολογικό παιχνίδι σε βάρος του λαού.
Κι αν συνεχιστεί αυτό το παιχνίδι των κυβερνώντων προς το κεφάλαιο, τότε θα πρέπει να αναμένεται μεσοπρόθεσμα περαιτέρω συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης, απομάκρυνση της προοπτικής εξόδου στις αγορές και βαθύτερη ύφεση. Τότε η χώρα θα βρεθεί ενώπιον δύο ενδεχομένων, είτε θα οδηγηθεί σε ένα νέο μνημόνιο, είτε σε πιστωτικό γεγονός, πολιτικές εντάσεις και εκλογές. Μέχρι τότε, οι συγκεκριμένοι θα κυβερνούν, υπηρετώντας μόνο την ματαιοδοξία τους και την τσέπη τους.
*Ο Αδάμος Ευαγγέλου είναι πρώην καθηγητής εφαρμογών στο ΑΤΕΙ.Θ και μέλος του Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ.
