Γνωρίζετε άρση βαρών ανάληψης των θυσιών;…

Σφήνες του Αφεντούλη

Κουίζ για ανθεκτικούς αναγνώστες. Τι είναι βαρύτερο: ένα κιλό βαμβάκι ή ένα κιλό σίδερο, οσμιστήκατε την παγίδα, ξεφτέρια μου;

Αν όχι – που κατέχετε την απάντηση, δηλαδή, αλλά με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα να περιμένουν στις πλάτες μας τα αντίμετρα, όποτε αποφασίσει το ΔουΝουΤου, τι να πείτε «Άτλαντες», καλό, ε! – μισό ο φιλελεύθερος χαμηλοσυνταξιούχος, «Μητσος», να αποσαφηνίσει τον κάματο, προαναγγέλλοντας:

Κοπώσεις στις αναμορφώσεις.

«“Πίπουλα!!!” βαμβάκια και σίδερα μπροστά στο τέταρτο Μνημόνιο, ωχ τα πάκια μας!», εκτιμήσαμε, το λοιπόν, αρσιβαρίστες μου, προκειμένου και σε εκπλήρωση της χτεσινής υπόσχεσης του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, να ξαναπιάσουμε τα κατόπιν απαιτήσεως του δόκτορος Σόιμπλε λαϊκή εξαθλίωση προοιωνιζόμενα πλεονάσματα του 3,5%.

Ναι, για(!), ας όψεται ο φιλελεύθερος, που ακούγοντας τον Πρωθυπουργό να θέτει το ερώτημα του προοιμίου σε απάντηση της από βήματος Κοινοβουλίου επιδείξεως των χιλίων σελίδων προαπαιτουμένων για επίτευξη συμφωνίας στο Eurogroup της 22^ας Μαΐου διά χειρός αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης, έπιασε να στοιβάζει κόλλες χαρτί για να σταθμίσει τις δυσκολίες τού φορτίου αυτός ο ίδιος.

Αποτέλεσμα; Φυσικό επόμενο ήταν, η φιλοκυβερνητική, κυρία «Μήτσαινα», να επικρίνει το πείραμα, συστήνοντας: «Άμα κουραστείτε να το βαστάτε ως τις επόμενες κάλπες στη λήξη της τετραετίες, να το δώσετε στον Άδωνι που σηκώνει βάρη και δεν κλατάρει, θα με υποχρεώσετε, όπως και τον σύντροφο της Υγείας, Παύλο Πολάκη, βεβαίως – βεβαίως!» οπότε ιδού αφεντιά μας να σηκώνει το γάντι, άδουσα σε παράφραση Στράτου Διονυσίου:

Τα βάσανά μου ένα φορτίο,

που τα πηγαίνω εδώ κι εκεί,

τις κάλπες ψάχνω αλλά δε βρίσκω

αριστερό το ντέρτι μου να μοιραστεί.

Και οι θυσίες ένα βιβλίο,

κάθε σελίδα μια συμφορά,

πριν τα αντίμετρα γράφουν τα μέτρα

κι όλο οι αδύναμοι στη σέντρα.

Γιατί, Θεέ μου, αριστεροί

με χαρατσώνουνε, γιατί,

κι όταν γυρεύω εκλογές,

με αποπαίρνουνε μαθές(;),

έλα μου ντε, σιβυλλικός ο εκλογικός χάρτης του παρόντος, ψηφοφόροι μου, και άβυσσος η ψυχή των καλών συριζαίων, αμφιβάλλει κανείς;

Δεν νομίζω(!), όταν η συντρόφισσα, διαπιστώνοντας πως η πρόταση: «Να πάρω την περί λαϊκής ετυμηγορίας βοήθεια του Μαξίμου;» δεν έτυχε της αποδοχής του φιλελευθέρου αναφωνούντος: «Σε πρόκανε “tweet”, “τιτίβισμα” στο πιο καλλικέλαδο, του Μίκη αποφαινόμενου: “Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ άρχισε ήδη να κινείται στα βήματα του Μαδουρισμού. Οι δεκάδες χιλιάδες διορισμοί αποβλέπουν στον έλεγχο του κράτους», άλλαξε τροπάρι.

Έτσι, προσπάθησε να απαλύνει την πίκρα του μελωδικού συμβόλου της Δημοκρατίας, αντικρούοντας συνάμα την κακή εντύπωση του συζύγου για το κουβέρνο,  με την κάτωθι διασκευή επαναστατικού Τσιτσάνη:

Μην απελπίζεσαι και δε θ’ αργήσουν,

κλαίγοντας θα ‘ρθουν μια χαραυγή

με ειλικρίνεια να σου μιλήσουν

κάνε λιγάκι υπομονή.

Διώξε τα σύννεφα απ’ την καρδιά σου,

τους συριζαίους μην κοπανάς,

τι κι αν δε βρίσκονται πλέον κοντά σου,

θα ‘ρθουν μια μέρα μην το ξεχνάς.

Κι όταν ο Αλέξης σε συναντήσει,

η εμπιστοσύνη θ’ αναστηθεί,

καινούργιος κύκλος θα ξαναρχίσει,

κάνε λιγάκι υπομονή,

αλλά αντικρούεται ο «Μήτσος» τέτοιες δύσκολες ώρες, αναγνώστες μου;

Με καμιά κυβέρνηση ενημερώνουμε, πληροφόρηση που όμως θα ολοκληρώσουμε σε εύθετο χρόνο, αφού κατόπιν της τόσης άρσης βαρών ολίγη ανάπαυλα μας είναι απαραίτητη για να επανέλθουμε δριμύτεροι, καλή ξεκούραση, αχθοφόροι μου, καλή ξεκούραση!…

-Ω-