Σφήνες του Αφεντούλη
Καλά διάβασες, αναγνώστη μου. Στην αφεντιά σου απευθύνονται οι σημερινές «σφήνες», αφού:
Σ’ έχω δει πολλές φορές να μελετάς
τα χαράτσια που οφείλεις σαν χαμένος,
τη σειρά σου στις ουρές να καρτεράς
μ’ όλα όσα σε βαραίνουν φορτωμένος,
και το χειρότερο, πενόμενε χρεοφειλέτη μου;
Σα σκηνές από ταινία «προσεχώς»
μοιάζει η παρούσα σαστιμάρα,
δυο γενιές το μέλλον χάνουν, δυστυχώς,
κι η Ελλάδα της Ευρώπης διακονιάρα,
υπενθυμίζει η διά πένας εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτής, θείου Αφεντούλη, παράφραση άσματος υπό τις πενιές του οποίου, μεταμεσονύκτιες ώρες, έφερνε τις βόλτες της στα κατά Ευάγγελο Γιαννόπουλο «πολιτιστικά κέντρα», η συμπαθής τάξη των νταλικέρηδων και όχι μόνον.
Τότε που τα επαγγέλματα ήτανε προσοδοφόρο, δηλαδή, για να μην ξεχνιόμαστε, αφού τη σήμερον ημέραν, πού να δεις:
Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά,
να οδεύουν οι νταλίκες φορτωμένες;
Στα λιμάνια, στους σταθμούς, στην αγορά / οι συναλλαγές είναι πεσμένες,
κι από δοσοληψίες απελπισμένων «εμπορευάμενων» με χαμένους στις λυπητερές καταναλωτές τι περιμένεις;
«Μιζέρια, της μιζέριας, ω μιζέρια!» έκλινε στο σημείο αυτό το ουσιαστικό περιγραφής της από επταετίας, «δεύτερη φορά αριστερά» επί τους παρόντος, ανέχειας όλων ημών των πιο αδύναμων, χαμηλοσυνταξιούχος φίλος της στήλης, ονόματι «Μήτσος», αμφιβάλλεις αναγνώστη μου;
Δεν νομίζω(!), και η συντρόφισσα, κυρία «Μήτσαινα», πριν δημιουργήσει «κλίμα» ευφορίας, αποφαινόμενη: «Όλα τα επαγγέλματα οδηγούν στη σύνταξη, που αποκλείεται να μην υπάρχει μία ανά οικογένεια για να πορέψουν άπαντες ωσότου φανεί ανάπτυξη» ας έχει υπόψη πως οι απόψεις της θα γίνουν πιστευτές μόνον αν καταφέρει να μας δώσει κι έναν ορισμό της σύνταξης, αλλά πού;
Σιωπή, παρατεταμένη σιωπή, ήταν η απάντηση της καλής συριζαίας, όπως και πολλών άλλων, αληθώς υποθέτουμε, που διδάσκουν συνταξιοδοτικό, από τηλεοράσεως, παρότι βαθιά νυχτωμένοι περί τον επίμαχο όρο.
Έτσι, ιδού αναλυτής να διασκευάζει για μία ειστέτι φορά Μποστ, εγκαινιάζοντας τη σειρά σεμιναρίων «Απλά Μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας», προς μετεκπαίδευση τού αναγνωστικού μας κοινού, με την πρώτη ενότητα, ευλόγως, να επιγράφεται:
Τι είναι σύνταξη.
Η σύνταξη μας βοηθά,
γιατί με τις συντάξεις
φορολογούνται τα λεφτά,
κι έτσι υπάρχουν τάξεις:
Οι πλούσιοι που νέμονται τον κορβανά των φόρων
κι οι άλλοι που δεν τρων καλά προς αύξηση των πόρων.
Σωστά, λοιπόν, οι υπουργοί,
που λέγονται και «τσάροι»,
στους «κόφτες» καταλήξανε,
η σύνταξη να πάρει,
μια πιο ελαστική μορφή, ώστε να κατεβαίνει,
οσάκις σε μνημόνια Οικονομία μπαίνει.
Διότι, οι περικοπές είναι η μόνη λύση
να γέμουν τα ταμεία μας όταν υπάρχει κρίση,
οι έχοντες να παίρνουνε, «παραέχοντες!» να γίνουν
και η φτωχοί να δίνουνε στην τάξη τους να μείνουν.
Άλλωστε, η μεταπήδηση από μια τάξη σ’ άλλη,
κρίνεται ανεπίτρεπτη, αφού μικροί μεγάλοι
είναι «τάξει αδύνατο!!!» το ίδιο να μετράνε
κι οι πένητες τους πλούσιους με μιας να προσπερνάνε.
Παρόμοια προσπέραση κινδύνους υποκρύπτει,
αφού μας είναι άγνωστο κρίση πότε ενσκήπτει.
Και επειδή αβέβαιο αν θα ‘χουμε συντάξεις,
ας βάλουμε τα δυνατά να μη χαθούν κι οι τάξεις,
εννόησες πώς κινούνται οι συντάξεις, σαστισμένε αναγνώστη μου:
Προαχθέντα στο επόμενο σεμινάριό μας σε κόβουμε, κι ως εκ τούτου σειρά σου να κινηθείς και να τα κινηθούμε προς τα γκισέ, υπέρ λογιστικής τάξεως, βοήθειά μας!…
-Ω-
