Σφήνες του Αφεντούλη
Ένεκα που η γλυπτική είναι της μόδας εσχάτως, αναγνώστες μου, μάρτυς μας και η σε ανάμνηση του Ιουνίου 2013, όταν έπεσε το «μαύρο» στην ΕΡΤ ή η προς δόξα της επαναλειτουργίας αυτής το 2015, θα σας γελάσουμε, δημιουργία του γνωστού εικαστικού και αλληλέγγυου των επί διετία απολυμένων, Κυριάκου Ρόκου, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, σκέφτηκε να συνοδέψουμε την επιστροφή της στήλης από τις διακοπές του Δεκαπενταυγούστου με κάτι μεγαλοπρεπές.
Εξ ου ο τίτλος, λοιπόν, υποσχόμενος:
Άσματα βγαλμένα από αγάλματα.
Λίγα λόγια περί του όλου θέματος, το οποίο αφού σμιλέψαμε επιμελώς, ακολούθησε ανθεκτικό βερνίκι, προκειμένου να αντέξουν στον χρόνο οι περί του μέλλοντος των ευρωπαϊκών λαών εκτιμήσεις μας, καλοδεχούμενες, αληθώς υποθέτουμε, και από τους μεταμφιεσμένους σε ζόμπι’ς πολέμιους των λόμπι’ς, κατά την πρόσφατη σύνοδο των 20 ισχυρότερων χωρών του πλανήτη στο Αμβούργο.
Έτσι, να ‘μαστε ενώπιον σας να τα πούμε, πουρνό – πουρνό, κι ο αντιρρησίας χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», να μη διερωτάται πομπωδώς: «Ποιος έχει σειρά να βγάλει τον σκασμό, σήμερα;».
Διότι, αν ο πρόεδρος της ΕΡΤ, Διονύσης Τσακνής, μιλώντας επ’ ευκαιρία των αποκαλυπτήριων του μνημείου έξωθεν του Ραδιομεγάρου, έχασε την ψυχραιμία του από τις επανειλημμένες διακοπές της επίσης (πρωτ)αγωνίστριας στους αγώνες των αδικημένων, για να μην ξεχνιόμαστε, Ραχήλ Μακρή, την πένα μας ουδόλως απασχόλησαν συνθήματα.
Και δεν ασχοληθήκαμε, επειδή προτάξαμε την όραση, εστιάζοντας στην ανθοδέσμη που κρατούσε η ιδρύτρια του «Μετώπου Νίκης», «Μήτσε» έλαβες άρωμα των βαθύτερων ευωδιών του μπουκέτου;
«Αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν» ορμήνεψε, αντιγράφοντας κινεζικό τσιτάτο, ο αντιρρησίας, αναγνώστες μου, κι ως εκ τούτου σπεύδουμε να «συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις», αναθέτοντας στην αφεντιά του την παρουσίαση – όχι που θα γλίτωνε το σεμινάριο, ο ατίθασος! – μαθήματος πολιτικής φιλοσοφίας με θέμα:
Τι είναι μνημείο αμερόληπτης πληροφόρησης.
Δυο χέρια αγωνιζόμενα σε μία χαραμάδα,
πόρτα να μείνει ανοιχτή, μην έλθει αποφράδα,
στιγμή που τα περάσματα ερμητικά θα κλείσουν,
μ’ ακύρωση μηνύματος για να εξασφαλίσουν:
Δημόσια ενημέρωση της αμεροληψίας,
στους κυβερνώντες φιλική, άνευ καχυποψίας,
πως αποφάσεις υπουργών καθείς θα κριτικάρει
αντί ασμένως να υμνεί του έργου τους τη χάρη.
Της εργασίας καθεστώς, όπου κατά χιλιάδες
ελεύθεροι εργαζόμενοι θ’ ανάβουνε λαμπάδες,
σε άρχοντες δημοφιλείς και με ευαισθησία,
τα νέα μεταδίδοντας με κάθε παρρησία.
Προγράμματα μορφωτικά για όλους και για όλα,
να μάθουνε οι αδαείς να συμπαθούν τη βιόλα,
την άρπα, τους αδύναμους, πένητες ή απόρους,
ώστε κι οι ιδιωτικοί σταθμοί να μην προβάλλουν φόρους.
Αποδοχές ανάλογες του μόχθου εργαζομένων,
που αν βρεθούν σ’ απόλυση και ζόρια πενομένων,
θα έχουνε τις αντοχές ν’ αγωνιστούν γενναία,
ώστε να τους προσλάβουνε κι ο μήνας να ‘χει εννέα.
Σπεύσατε στο δημόσιο όλοι όσοι δυστυχείτε,
χέρια επί αγάλματος καλούν να προσληφθείτε,
κι αν αναρωτηθήκατε: και ποιος θα μας πληρώνει;
Μάλλον με τα εικαστικά ξεχάσατε τη Ζώνη.
Των δανειστών – εταίρων μας που με τους ανδριάντες
οργίζονται, οι άτεχνοι, και σφίγγουν τους ιμάντες.
Ναι, για! Βλέπετε, καλά τα μνημεία, πενόμενοι χρεοφειλέτες μου, αλλά με τους εν λόγω συμβολισμούς, πείτε κι εσείς.
Είναι να μην φοβόμαστε πως οι Βρυξέλλες θα σφίξουν περαιτέρω τα λουριά, πείτε κι εσείς, αναγνώστες μου!…
-Ω-
