Εις ώτα μη ακουόντων
Η εποχή μας έχει ένα χαρακτηριστικό κυρίως όσο αφορά τον Δυτικό κόσμο. Έχει έλλειψη από ηγέτες. Στις περισσότερες χώρες είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτοι. Βέβαια όταν δουλεύει η δημόσια διοίκηση αυτό δεν είναι και τόσο κακό, αλλιώς τα πράγματα είναι τραγικά κι εμείς το ξέρουμε πολύ καλά.
Το πράγμα όμως διαφέρει όταν ο ηγέτης είναι επικεφαλής της μεγαλύτερης υπερδύναμης και φυσικά αναφερόμαστε στον κ. Τραμπ. Για να είμαστε ειλικρινείς κι εμείς δεν ξέραμε τι θα ψηφίζαμε όταν απέναντί του ήταν η γνωστή κ. Κλίντον. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Όμως κανείς δεν φανταζόταν τόση ανεπάρκεια. Άνετος στα λόγια, άλλα λέει το πρωί άλλα το βράδυ, άλλα στο εσωτερικό κι άλλα στο εξωτερικό λες κι είναι Έλληνας πολιτικός. Εκεί όμως που ξεπέρασε τον εαυτό του ήταν στην αντιπαράθεση του με την Βόρεια Κορέα. Λες κι ήταν κουτσαβάκης του παλιού καιρού φοβέριζε τον γελοίο Κιμ Γιονγκ Ουν. Η όλη αντιπαράθεση θύμιζε νταήδες της κακιάς ώρας.
– Θα σου πιώ το αίμα.
– Θα σε σβήσω από τον χάρτη.
– Θα το μετανιώσεις που τα έβαλες μαζί μου, και τα παρόμοια.
Και διερωτάται κάθε σώφρων άνθρωπος. Ανήκουν αυτοί οι δύο στους χόμο σάπιενς ή στους χόμο μακάκους; Καμιά περίσκεψη. Άμετρη αλαζονεία. Το μεγαλύτερο οπλοστάσιο διαθέτει ο ένας, εκατομμύρια λοβοτομημένους από την προπαγάνδα ο άλλος, που είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για τον αγαπημένο τους ηγέτη, χώρια τα πυρηνικά που βιάζονται να δοκιμάσουν.
Καμιά ευθύνη απέναντι στην ανθρωπότητα παρά μόνο έννοια να ικανοποιήσουν τους οπαδούς τους δημιουργώντας εχθρούς που ως γνωστόν είναι πιο χρήσιμοι από τους φίλους.
Φυσικά όσοι γνωρίζουν τα πράγματα ξέρουν ότι πίσω από τον ανεκδιήγητο Κιμ υπάρχει η Κίνα και στο βάθος αχνοφέγγει ο νομισματικός πόλεμος που είναι πολύ ευαίσθητος στον διεθνή περίγυρο.
Εκεί όμως που πραγματικά υπήρξε απάνθρωπος ο κ. Τραμπ ήταν στο ότι αρνήθηκε να προσυπογράψει το πρωτόκολλο για την κλιματική αλλαγή υπακούοντας στο αμερικανικό επιχειρηματικό κατεστημένο που θα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση αν δεν το νοιάζει η περιβαλλοντική καταστροφή. Θα δούμε όμως τι θα πει στους συμπατριώτες του αυτό τον χειμώνα, αν τελικά θα είναι τόσο δριμύς για τις ΗΠΑ όσο προβλέπεται.
Θα πείτε τώρα και τι του νοιάζει του ζάπλουτου αυτού κακομαθημένου κροίσου για τους πολίτες που πληρώνουν τα σπασμένα. Άλλωστε παντού το ίδιο συμβαίνει. Πριμοδοτούνται οι βιομήχανοι έστω εμμέσως και τα πληρώνει το αιώνιο θύμα δηλαδή ο λαός. Όμως τούτος εδώ δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα και είναι ανατριχιαστικός στην ωμότητά του.
Το χειρότερο είναι ότι τα πράγματα δεν ελέγχονται όπως νομίζει ο εν λόγω κύριος και οι μη απολυθέντες εισέτι συνεργάτες του. Έφτασε μια σφαίρα στο Σαράγεβο όπου δολοφονήθηκε ο αρχιδούκας διάδοχος της Αυστρίας Φερδινάνδος για να φτάσουμε στον Α παγκόσμιο Πόλεμο. Οι απρόβλεπτοι παράγοντες είναι αμέτρητοι και η ιστορία γεμάτη από αυτούς αλλά αυτή δυστυχώς δεν διδάσκει τίποτε.
Ας ελπίσουμε οι Ρεπουμπλικάνοι να του τραβήξουν τα αφτιά η να τον ξαποστείλουν στις επιχειρήσεις του για να ηρεμήσει ο κόσμος. Φυσικά εμείς δεν πρόκειται να ηρεμήσουμε για τους γνωστούς λόγους κι αυτό είναι καλό, ιδίως για τους ψυχολόγους. Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Τι, κλέφτες στα βουνά θα βγουν;
Κώστας Δαλακιουρίδης
