Ζώνες κατοχής-Η Βουλγαρία δύναμη κατοχής – Η εξέγερση της Δράμας – Το “Πογκρόμ” της κατοχής – Ευθύνες;(VI)

Τί δεν λέει το ΚΚΕ – και το κρύβει – για την ‘Εξέγερση’ της Δράμας; (Συνέχεια)

      Ο ΖΑΟΥΣΗΣ 2015(1987) σελ. 355 αναφέρει ότι ο κομμουνιστής ηγέτης θανάσης Χατζής στο βιβλίο του «Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε» (τομ. Α, σελ. 167-181) σε μία εκτεταμένη και εν πολλοίς πολύπλοκη ανάλυση καταλήγει σαφώς ότι «..η εξέγερση υποκινήθηκε ή και καθοδηγήθηκε από τα τοπικά στελέχη του ΚΚΕ..» χωρίς να το γνωρίζει  η ηγεσία του κόμματος στην Αθήνα λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν την εποχή εκείνη. Μάλιστα η ΚΕ Επιτροπή έστειλε στη Θεσσαλονίκη, το γνωστό για την ψυχραιμία μέλος της, την Χρύσα Χατζηβασιλείου, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, η οποία και επέβαλε την προσωρινή αναστολή της κομμουνιστικής δραστηριότητας στη A. Μακεδονία, πράγμα που ο Χατζής επικρίνει. Έπρεπε, κατά τη γνώμη του, η «Επανάσταση» να αφεθεί να εκδηλωθεί.. Με την άποψη ότι κακώς στάλθηκε η Χρ. Χατζηβασιλείου και σταμάτησε «κάθε ένοπλη δράση αλλά και επέβαλε το κόμμα αφοπλισμό των ανταρτικών ομάδων στην Ανατολική Μακεδονία» τάχθηκαν αργότερα και ο Μάρκος Βαφειάδης  (ΒΑΦΕΙΑΔΗΣ, Μ., 1985, τομ. 2, σελ. 46) και το υψηλόβαθμο στέλεχος στη Β. Ελλάδα, Γ. Ερυθριάδης (αναφέρεται από τον Μέρτζο) (ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ, N., 2013, σελ. 147).  Το ερώτημα που έχει σημασία είναι πότε στάλθηκε η Χ. Χατζηβασιλείου. Πριν ή μετά την εξέγερση; Αν στάλθηκε πριν, δεν ήταν επιτυχής η αποστολή της. Αν πήγε μετά, αφού είχε αποδεκατιστεί η Τοπική Οργάνωση και το Μακεδονικό Γραφείο, είναι προφανές πως στάλθηκε για να βάλει τάξη στον Γραμματέα του ΚΚΕ!! Τον Τσίπα. 

      Σε κάθε περίπτωση παραμένει μυστήριο τί απέγιναν ο Γραμματέας του ΚΚΕ, Τσίπας και οι άλλοι 23 σύντροφοι του Ακρο-Ναυπλιώτες που έφθασαν με εντολή του κόμματος και με βουλγαρικές ταυτότητες στην Ανατολική Μακεδονία. Όπως, εξάλλου, αναφέρει ο Ξανθόπουλος «..ενώ τα στελέχη του ΚΚΕ της Δράμας (Σ.Σ. και του Μακεδονικού Γραφείου) όλα εξοντώθηκαν, όμως κανείς από τους 24(;) Σλάβους (Σ.Σ. αφού ήταν εφοδιασμένοι με Βουλγαρικές ταυτότητες) δεν αναφέρεται μεταξύ των θυμάτων» (ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ, 2013, σελ. 141). Κανένας!! Kαι αυτό, ασφαλώς, δεν μπορεί να είναι τυχαίο.. Ο ίδιος ο Τσίπας την περίοδο αυτή και μέχρι τον Δεκέμβριο του 1941 συνέχισε να είναι Γραμματέας του ΚΚΕ, οπότε και αντικαταστάθηκε από τον Γιώργη Σιάντο και λίγο αργότερα απομακρύνθηκε από κάθε καθοδηγητική θέση καθώς, κατά την επίσημη κομματική απόφαση «.. παραβίαζε θεμελιώδεις συνωμοτικούς κανόνες και ήταν εθισμένος στο αλκοόλ..»(!!) και επειδή «..ο Σιάντος ανακάλυψε ότι ήταν πράκτορας των Βουλγάρων» (ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ  (2011(1973)., Τόμ. 1, σελ.143).  

      Ποιος ήταν όμως ο τότε Γραμματέας του ΚΚΕ Ανδρέας Τσίπας;   Ήταν μέλος του ΚΚΕ από τη δεκαετία του ΄20. Λόγω της κομματικής του δράσης συνελήφθη και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία όπου μαζί με τον Ιωαννίδη, τον Θέο και άλλους ήταν στην ηγεσία της καθοδήγησης. Τον Μάϊο – Ιούνιο συγκροτήθηκε η Νέα Κεντρική Επιτροπή  του ΚΚΕ (ΝΚΕ), τον Ιούλιο του 1941 (1-3 Ιουλίου) πραγματοποιήθηκε το 6ο Συνέδριο της Κ.Ε. του ΚΚΕ, όπου μετά από προσωπική πρόταση του έγκλειστου στην Ακροναυπλία Ιωαννίδη (ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, 1979, σελ. 86) διότι «..ο Τσίπας ήξερε όλη τη νοοτροπία μας όλες τις σκέψεις μας …τί πρέπει να γίνει και πως να παλέψει το Κόμμα.», Γραμματέας του ΚΚΕ ανέλαβε ο Τσίπας. Μετά την καθαίρεσή του από Γραμματέας του ΚΚΕ ΠΟΤΕ;, ως στοιχείο λούμπεν (Λούμπεν: Αυτός που βρίσκεται στο κοινωνικό περιθώριο, στην εξαθλίωση και δεν έχει αναπτύξει ταξική συνείδηση) μετακινήθηκε στη Σόφια και αργότερα πήγε στη Γιουγκοσλαβία, όπου και πέθανε το 1956. 

Με Εντολή της Μόσχας η εξέγερση της Δράμας;

Ως προς τα γεγονότα που αφορούν την εξέγερση της Δράμας, από τα στοιχεία που αναφέρθηκαν προηγουμένως, το ΚΚΕ, μέχρι το 1980, εμφανίζεται να μην ήταν ενήμερο για τη δράση εκείνων των στελεχών του στην Ανατολική Μακεδονία. Την πρωτοβουλία εκείνη το ΚΚΕ την εμφανίζει ως ουδέτερη έως και απαξιωτική πράξη για την οποία δεν ρωτήθηκε. Αντίθετα, 35 χρόνια μετά, το 2015, το ΚΚΕ εμφανίζει εκείνη την πράξη ως «ηρωική», ως «οργανωμένη κεντρικά», ως γεγονός που ξεπέρασε τα στενά γεωγραφικά όρια της Ελλάδος καθώς ήταν «..το πρώτο στην Ελλάδα και το δεύτερο στην Ευρώπη οργανωμένο αντιστασιακό κίνημα κατά του άξονα»!!!. 

Ωστόσο, 80 περίπου χρόνια μετά από εκείνα τα γεγονότα, υπάρχουν πλέον επαρκή στοιχεία, προερχόμενα κυρίως από τα Βουλγαρικά Εθνικά Αρχεία, που δείχνουν με ενάργεια την εμπλοκή ξένων παραγόντων που επέβαλαν στο ΚΚΕ την εξέγερση της Δράμας τόσον σε επίπεδο περιφερειακό (οργάνωση Δράμας, Μακεδονικό Γραφείο) όσον και σε κεντρικό (αποστολή Τσίπα). Φαίνεται, λοιπόν, ότι το ΚΚΕ προσπαθεί αφενός μεν να «κρύψει» την αποστολή του Τσίπα και των υπολοίπων, να την εξαφανίσει, να τη «διαγράψει»… Αφετέρου δε, ως προς την εμπλοκή των περιφερειακών-τοπικών οργανώσεων, επιχειρεί, στην αρχή να κρύψει αυτή την πράξη, στη συνέχεια να την υποβαθμίσει ως μία άκαιρη ενέργεια και τέλος, πρόσφατα, να την εμφανίσει και ως μία πράξη «ηρωϊκή». Υπάρχουν σήμερα πλέον, βάσιμα, στοιχεία που καταδεικνύουν το ανανεωμένο ενδιαφέρον του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος τότε για την Ελληνική Μακεδονία, που βοηθούν να καταλάβουμε το τί θα πρέπει να έγινε και κυρίως με την εμπλοκή και συμμετοχή ποίων έγινε η εξέγερση της Δράμας.  

Το ιστορικό υπόβαθρο του Βουλγαρικού μεγαλοϊδεατισμού και η διαχρονικά ‘‘βουλιμική’’ επιθυμία να κατεβούν οι Βούλγαροι στην Μεσόγειο Θάλασσα είναι γνωστά πολύ πριν ακόμη και από τους Βαλκανικούς πολέμους και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά την επικράτηση του κομμουνισμού στην Σοβιετική Ένωση και την κατάληψη της 2ης θέσης στην ιεραρχία του διεθνούς αυτού κινήματος, στην Τρίτη Κομμουνιστική Διεθνή ή Κομιντερν, από τον Βούλγαρο Γκιόργκι Δημητρώφ (1934-1943), η επιθυμία των βουλγάρων ενδύθηκε τον μανδύα του διεθνισμού, της αυτοδιάθεσης λαών κλπ., αναζωπυρώθηκε και απέκτησε και τον απαραίτητο μοχλό: Το δίδυμο Στάλιν-Δημητρώφ.  Εξάλλου, η δημιουργία Ανεξάρτητης Μακεδονίας ή […] Μακεδονίας ήταν διακηρυγμένος στόχος της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς. Αναφέρει ο ίδιος ο Γκ. Δημητρώφ στο Ημερολόγιο του ότι ο Στάλιν, στις 25 Νοεμβρίου 1940 (!!) και ενώ η Ελλάδα προσπαθούσε να αποκρούσει τους Ιταλούς στα Αλβανικά βουνά και ενώ η Σοβιετική Ένωση ήταν σύμμαχος της Χιτλερικής Γερμανίας, καλεί τον Δημητρώφ και του λέει: «Εμείς υποστηρίζουμε τις εδαφικές διεκδικήσεις της Βουλγαρίας, τη γραμμή Μήδεια-Αίνος (περιοχή Ανδριανουπόλεως), Δυτική Θράκη, Δεδεαγάτς (Αλεξανδρούπολη) Δράμα και Καβάλα». Η αντίδραση του Δημητρώφ ήταν άμεση. Με παρέμβασή του, εκπρόσωπος του Κομουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας, ζήτησε και έγινε αμέσως δεκτός από τον «Φασίστα», για τους Έλληνες κομμουνιστές, Βούλγαρο Πρωθυπουργό Φίλοφ και θα γινόταν δεκτός και από τον βασιλιά Μπόρις. Ζητάει από τους Βουλευτές του Κομουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας να κινηθούν δραστήρια υπέρ της αποδοχής και διάδοσης της πρότασης σε όλη τη χώρα, γιατί με αυτήν: «Αποφασίζεται για πολλά χρόνια η τύχη του Βουλγαρικού λαού» όπως λέει ο ίδιος ο Δημητρώφ στο Ημερολόγιο του (ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ, Ν., 2013, σελ. 134). Ο κομμουνιστής Δημητρώφ για να αξιοποιήσει τη μεγάλη ευκαιρία που προσφέρεται από τον Στάλιν στην χώρα του ζητάει από το Κόμμα του, το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας, να συναντηθεί και να ενημερώσει και τον Βασιλιά Μπόρις και τον «φασίστα» κατά το ΚΚΕ Πρωθυπουργό Φίλωφ. Οι Βούλγαροι Κομμουνιστές συνεργάζονται ακόμη και με τον, κατά το ΚΚΕ, «φασίστα» Πρωθυπουργό της Βουλγαρίας Φίλωφ, αρκεί να υπηρετήσουν τα μακροπρόθεσμα εθνικά συμφέροντα της Βουλγαρίας όπως  με τον Βασιλιά τους.. 

 

(Συνεχίζεται)