Εις ώτα μη ακουόντων
Στη φύση κάθε τόσο το παλιό δίνει τη θέση του στο νέο αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που το νέο χτίζει πάνω του αν φυσικά δεν είναι σάπιο. Γιατί το σάπιο το μόνο που μπορεί να χρησιμεύσει είναι σαν λίπασμα.
Όμως στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας το παλιό έβγαλε νέους κυνόδοντες και τρέφεται από τις σάρκες του νέου. Μιλάμε για μια χώρα βαμπίρ όπου πρόσωπα που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην πτώχευση της χώρας μας παριστάνουν τους πρωταγωνιστές στην πολιτική σκηνή που έχει χρόνια να αεριστεί και αράχνες κρέμονται ολούθε.
Καλά δεν τους κόβει; Άνθρωποι που φοβούνται και τον ίσκιο του χερ Σόιμπλε παριστάνουν τους δήθεν και που ένα «μπουουου» να τους κάνει ο Γερμαναράς θα μείνουν στον τόπο ή θα πάθουν κανένα χουνέρι από αυτά που δεν γράφονται.
Στην Ν.Δ είμαστε μάρτυρες ενός περίεργου εμφύλιου όπου μια αρχαία πτέρυγα φημολογείται ότι συνεργάζεται με τον Αλέξη! Του εχθρού μου ο εχθρός, φίλος λογίζεται. Εν τω μεταξύ υπάρχουν οι βαρονίες χωρίς τους βαρόνους αλλά με τους απόγονους που πρέπει να υπολογισθούν στην κομματική ισορροπία. Υπάρχουν οι λαϊκιστές και οι εκσυγχρονιστές, οι φιλελεύθεροι και οι συντηρητικοί κι άντε να δούμε πως θα τα ξεμπλέξει ο Κούλης. Κι ενώ χρειάζονται ανανέωση, αυτοί μοιράζουν τα βιλαέτια. Έτσι ενώ έχουν απέναντι μια τελείως ανίκανη κυβέρνηση δεν ανεβαίνουν στις δημοσκοπήσεις αφού δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη. Ο λαός ότι μπούχτισε από τους επαναστάτες κατάλαβε ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν αλλά δεν ξέρει που να ακουμπήσει.
Κι εδώ έρχεται το εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόν ΠΑΣΟΚ ή Δημοκρατική Συμπαράταξη. Δεν κατάλαβαν τίποτε. Μιλούν ωσάν να είμαστε στο 2009 και αυτοπροτείνονται όλοι για αρχηγοί. Ακόμα και οι βοηθοί των κηπουρών βγήκαν στη γύρα. Κι εδώ ο Γιωργάκης παίζει το παιγνίδι της ίντριγκας που ξέρει πολύ καλά. Υποσχέθηκε στην Φώφη να μην την υπονομεύσει αρκεί να τον στηρίξει στη Σοσιαλιστική Διεθνή, αλλιώς θα έβαζε υποψηφιότητα και με τους βαρεμένους που κυκλοφορούν θα τον βλέπαμε ξανά αρχηγό! Όμως δεν υποσχέθηκε να εμποδίσει τους αυλικούς του να αυτοπροταθούν (εκείνος ο κ. Πετσάλνικος τι έγινε βρε παιδιά;) Όμως υπάρχουν εφεδρείες. Έτσι πάνω στη σύγχυση ξαναφάνηκε και ο κ. Ραγκούσης! (Ας μη πούμε για την εμφάνιση του κ. Λαλιώτη. Έξυπνος είναι δεν κατάλαβε ότι πέρασε προ πολλού η ώρα του;) Η συνέχεια θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Όποιος όμως περιμένει από δαύτους μια άσπρη μέρα θα είναι τέρας αισιοδοξίας.
Κι ας πάμε στον κύριο εκφραστή του παλιού, τον Σύριζα, που στα λόγια παριστάνει το νέο αλλά υιοθετεί οποιαδήποτε μικροκομματική τακτική των αντιπάλων του. Αυτοί ζουν ακόμα στο όνειρο και δεν θέλουν να τους ξυπνήσουν. Εκμεταλλεύονται την νυσταλέα αντιπολίτευση που σέρνεται πίσω από τις αρλούμπες που σερβίρουν στον λαό και παίζουν χωρίς αντίπαλο. Αν είχαν απέναντί τους έναν Ανδρέα ή έστω έναν Αλέξη δεν θα συμπλήρωναν χρόνο. Παρεκτός κι αν υπάρχει κάποιο καταχθόνιο σχέδιο δυσφήμισης όλης της αριστεράς. Προς το παρόν η αντιπολίτευση δείχνει μόνο εξηρτημένα ανακλαστικά. Μόλις δουν κάτι στον Σύριζα να κινείται γαβγίζουν. Κι ο καιρός περνά και οι Έλληνες αγκομαχούμε κάτω από τη φοροκαταιγίδα που οσονούπω γίνεται λαίλαπα που θα μας πάρει και θα μας σηκώσει. Κι ενώ δεν ξέρουμε ποιους θα βρει το νέο έτος σώους και αβλαβείς (χωρίς εγκεφαλικά και καταθλίψεις), το πολιτικό μας σύστημα περί άλλων τυρβάζει. Λοιπόν, επειδή του χρόνου θα έχουμε οπωσδήποτε εκλογές (αν δεν θέλουν οι κυβερνητικοί ν’ αυτοκτονήσουν) η μόνη μας ελπίδα είναι να μαυρίσουμε τους εκπρόσωπους του παλιού όπου κι αν βρίσκονται. Διαφορετικά θα μας μαυρίσουν εκείνοι την ψυχή. Κι αυτή η μαυρίλα δεν θα έχει τέλος.
Κώστας Δαλακιουρίδης
