Σφήνες του Αφεντούλη
Έλα μου ντε(!), πού να αναζητήσουμε προηγούμενο εκτός συνόρων εκλογών που να απασχόλησαν περισσότερο τους εντός από τους ενδιαφερομένους μήπως καταφέρουμε να απαντήσουμε το σημερινό ερώτημα του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, πείτε κι εσείς, αναγνώστες μου.
Πείτε κι εσείς, αλλά μακράν των παλιμπαιδισμών του ευρυμαθούς χαμηλοσυνταξιούχου, «Μήτσου», άδοντος:
Πού ‘ν’ το, πού ‘ν’ το, το ντοκουμέντο,
νάτο, νάτο, δε θα το βρεις. / Το ντοκουμέντο που ζητείς, / δε θα το βρεις, δε θα το βρεις,/ οχταετές Μνημόνιο δεν έζησε κανείς!
Μόνο σοβαρές εισηγήσεις γίνονται δεκτές, εννόησες «Μήτσε»;
«Ξαναδείτε το ρηθέν να ξεμπλεχτείτε!» επέμεινε, ο ευρυμαθής, πενόμενοι χρεοφειλέτες μου, κι άρα δεν μπορεί: Ένα κάποιο δίκιο το έχει.
Έτσι, πάμε δεύτερη ανάγνωση: ντοκουμέντο, ντοκουμέντο… στο «οχτώ» βρίσκεται το κλειδί του μυστηρίου, τελικά, ας όψεται η λιτότητα εφτά χρόνων που μπήκε στον όγδοο, βοήθειά μας!
Όλα με καγκελάριο τη «Frau» και «τσάρο» τον δόκτορα που οι δημοσκοπήσεις φέρουν να έχουν διασφαλίσει θριαμβευτική πρωτιά του Λαϊκού Κόμματος, αφήνοντας για μία εισέτι φορά δεύτερους τους σοσιαλδημοκράτες, αμφιβάλλει κανείς;
«Η νίκη δεν αποτελεί είδηση, αναμενόμενη γαρ, αλλά η δεύτερη ανάγνωση αποκαλύπτει μυστικά, το είπαμε!» ξαναπετάχτηκε, ο ευρυμαθής, χρεοφειλέτες μου, οπότε μιας και μάθαμε το τροπάρι, φύγαμε να ξεκοκαλίσουμε το παρελθόν.
Σταματάμε στις πολλές τετραετίες της «Frau», απόδειξη πως ξέρει να ιεραρχεί τις ανάγκες κάθε περιόδου, μάρτυς μας και η πρόσφατη παραίνεση στους εκλογείς, ώστε αποδεχόμενοι την περί αξιοπρέπειας αντίληψη ενός εκάστου, να μην ψέγουν άλλους λαούς, των Ελλήνων ονομαστικά αναφερθέντων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Εκ της ανά την Ευρώπη γενικευμένης δυσφορίας για τη σκληρή, «made in Germany, λιτότητα κρίνοντας, ο νέος θρίαμβος όλο και θα οδηγήσει σε διαφορετική, επί τα βελτίω, ευελπιστούμε, αντιμετώπιση της χώρας μας, αλλαγή που παρουσιάζει κατωτέρω ένας των δισεγγονών του ευρυμαθούς, ο μελετηρότερος, καλό, ε(!), άδων σε διασκευή Άκη Πάνου:
Ζυμώσεις στις χαλαρώσεις.
Πες μου παππού, πες μου παππού,
αυτή η Ευρώπη πάει πού
και του «σκληρού» της του ευρώ μάθε μου την αξία,
να το πιστέψω δεν μπορώ, στα ψώνια είναι «μαλακό»,
για παγωτό δεν επαρκεί στην κυριολεξία.
Πες μου γιαγιά, πες μου γιαγιά,
γιατί αν δεν έχουμε «μαγιά», ότι κι αν κάνουμε γιαγιά,
η «ζύμη» δεν φουσκώνει.
Και πες μου, σε παρακαλώ, μ’ αλεύρι ευρωπαϊκό,
πως αβγαταίνουν οφειλές και βγαίνουνε δυο τόνοι;
Πες μου μπαμπά, πες μου μπαμπά,
ραλίστα με τον αραμπά μπορείς να προσπεράσεις,
αυτός δεν πιάνεται, μπαμπά, φεύγει χιλιόμετρα μπροστά
και τα «αλόγατα!», μπαμπά, τζάμπα θα λαχανιάσεις.
Πες μου μαμά, πες μου μαμά,
γιατί στα τηλεοπτικά,
ενώ αλλάζω τον σταθμό το έργο δεν αλλάζει,
κι έρχεται ο Σόιμπλε, μαμά, να σφίξει τα λουριά, μαμά,
τα σφίγγει κι ησυχάζει.
Πέστε μου τώρα κι όλοι εσείς,
πώς απαιτούνε μέχρι σεντς οι Γερμανοί τα χρέη
και υποθέσεις εκκρεμείς, επανορθώσεις κατοχής,
με το που τις ζητήσουμε, το παίζουνε ωραίοι,
να τους οφείλουν οι γενιές, παρούσες και μελλοντικές.
Εντάξει, αναγνώστες μου. Το άσμα, εκ πρώτης όψεως, δεν απαντά σε πολλά, παραδεχόμαστε, αλλά χάθηκε μια δεύτερη ματιά, ως ευρυμαθής επιμένει;
Διότι, τότε αποκλείεται να μη βρείτε σε ποια θέματα προσμένουμε την κατανόηση την κατανόηση της καγκελαρίου, μάλιστα!…
-Ω-
