Εις ώτα μη ακουόντων
Ο πρόσφατος σεισμός στο Μεξικό με τις εκατοντάδες θύματα ξαναβάζει ένα ερώτημα που ο άνθρωπος δεν το αποδέχεται εύκολα. Είναι η Γή ένας ζωντανός οργανισμός ή απλά ένα όχημα που μας κουβαλάει με εισιτήριο τη θνητότητα; Επί πλέον έχει κάποιου είδους συνείδηση ή υπόκειται αδιαμαρτύρητα στους φυσικούς νόμους;
Όλες οι θρησκείες την θεωρούν ένα δώρο που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο λες και του είχε μεγάλη υποχρέωση. Όταν τη δεκαετία του 1960 ο Τζέιμς Λάβλοκ παρουσίασε την υπόθεση της Γαίας δεν τον σταύρωσαν ούτε τον έκαψαν στην πυρά σημάδι ότι υπήρχε κάποιος σκεπτικισμός. Έλεγε λοιπόν ότι η Γη είναι ένα σύστημα που υπακούει στους νόμους της κυβερνητικής και αυτορυθμίζεται με την ανάδραση. Ένας τυπικός μηχανισμός ανάδρασης είναι ο θερμοστάτης της θέρμανσης χώρου που διατηρεί σταθερή περίπου τη θερμοκρασία. Μόλις κρυώσει ο χώρος δίνει εντολή στον καυστήρα να θερμάνει και μετά να σταματήσει. Μπορούμε να κανονίσουμε τα όρια της θερμοκρασίας που θέλουμε. Αυτό έλεγε ο Λάβλοκ κάνει και η Γη και θέτει νέα ερωτήματα για το ποιος ρυθμίζει τον θερμοστάτη.
Το ότι η Γη είναι ζωντανή το μαρτυρούν οι σεισμοί και τα ηφαίστεια και η διάπυρη καρδιά της. Το ότι χρησιμοποιεί τους διάφορους μηχανισμούς για να διατηρήσει τη ζωή είναι ένα ερώτημα που προϋποθέτει ότι γνωρίζουμε τι είναι η ζωή. Φυσικά η ζωή δεν δίνεται για να την έχει κανείς την ιδιοκτησία του αλλά είναι μόνο για πρόσκαιρη χρήση κι εδώ είναι ο κόμπος.
Το πρόβλημα είναι ότι ο χρόνος αντίδρασης της γης μετριέται σε χιλιετίες ενώ η ζωή μας σε δεκαετίες. Για να μη αναφέρουμε τις φρουτόμυγες που ζουν μια μέρα. Συνεπώς δεν το κάνει για συγκεκριμένα άτομα αλλά συνολικά για τη ζωή με την έννοια που έχει αυτή στο σύμπαν κι όχι αυτή που της δίνουμε εμείς.
Μια άλλη παράμετρος είναι ότι τα δυναμικά φαινόμενα της Γης (περιστροφή, μαγνητισμός) επηρεάζουν όλους τους οργανισμούς και ιδιαίτερα την ανθρώπινη σκέψη. Συνεπώς έχουμε να κάμουμε με ένα πολύπλοκο φαινόμενο με χιλιάδες μεταβλητές που οι επιστήμονες αγωνίζονται να αντιληφθούν την βαρύτητα της κάθε μίας.
Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει κατηγορηματικά ότι μπορεί να το κάνει για δικό της συμφέρον. Έτσι μπορεί επειδή δεν έχει χέρια και πόδια να χρησιμοποιεί τα πλάσματά της και κυρίως εμάς για ν’ αναπτύξουμε τεχνολογίες για να καταστρέψουμε ίσως κάποιο αστρικό σώμα που την απειλεί! Το γεγονός ότι οι περισσότερες ανακαλύψεις οφείλονται σε ευτυχείς συμπτώσεις, δεν πείθει εύκολα ένα προβληματισμένο άτομο. Αυτό το άτομο, θα έλεγε ότι η ανθρωπότητα δεν πορεύεται μόνη της. Δεν είναι οι πλανητάρχες που κανονίζουν το μέλλον.
Μετά βέβαια αν πετύχει το σκοπό της μπορεί να μας καταστρέψει με πια περίοδο παγετώνων ή να μας ξεφορτωθεί σε άλλα άστρα. Με μια τέτοια προοπτική, σεισμοί και τυφώνες μοιάζουν μικροεπεισόδια για να μη μιλήσουμε για τη ρύπανση του Σαρωνικού με μερικούς τόνος μαζούτ. Άραγε γιατί η Γη το δημιούργησε σε κάτι εκατομμύρια χρόνια για να το ξοδέψουμε εμείς σε μερικούς αιώνες; Μπορεί κάλλιστα να βρει τρόπο να καθαριστεί μόνη της και προφανώς αυτόν ανέμενε ο κ. Κουρουμπλής και όλοι ρίχτηκαν να τον φάνε ζωντανό. Έτσι είναι. Τις ιδιοφυίες δεν τις καταλαβαίνουν.
Κώστας Δαλακιουρίδης
