Σφήνες του Αφεντούλη
Πτωχευμένος λαός, λαοπλάνοι ταγοί,
για μια νέα ζωή ξαναβάλανε πλώρη,
μα το Χρέος βαρύ κάπως να ρυθμιστεί
κι εμποδίζει να δέσει το στόρι!
Πτωχευμένος λαός, λαοπλάνοι ταγοί,
δεν ζητάνε πολλά στην καινούργια ζωή τους,
κηδεμόνων οργή να την κάνουν στοργή
και κανείς να μην τα ‘χει μαζί τους.
Ρεφρέν.
Μα οι πιστωτές δεν συμφωνούνε,
θυσίες πιο πολλές ζητούνε
κι οι κυβερνώντες να ξεφύγουν
μάχη στη Θέμιδα ανοίγουν.
Αναγνώστες μου, το σε διασκευή Κώστα Βίρβου ραπόρτο, παραλλαγή του οποίου μεταδόθηκε από «σφηνών», διά στόματος χαμηλοσυνταξιούχου, «Μήτσου», προ δεκαεπτά σχεδόν μηνών (29/3/2016), μαρτυρεί, αν μη τι άλλο, πως για τη θεσμική κρίση του περασμένου καλοκαιριού, που, ο Θεός να μας βγάλει ψεύτες(!), ενδεχομένως να «σιγοκαίει» ακόμα, χτυπήσαμε καμπανάκι νωρίς.
Τόσο νωρίς, ώστε ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, να μη φέρει ευθύνη ούτε για την κριτική υψηλών τόνων που δέχθηκε η Θέμιδα από κάποια κυβερνητικά στελέχη στα κανάλια, ούτε για τυχόν επαπειλούμενες «αναζωπυρώσεις», έξω από δω και μακριά(!), όπως απευχηθήκαμε.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα αφήσουμε το καμπανάκι να αραχνιάσει κιόλας, ιδιαίτερα, όταν κινδυνεύει η εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος δικαίου και κατ’ επέκταση στη Δημοκρατία, όπως επανειλημμένα έχουν επισημάνει οι Ενώσεις Δικαστικών Λειτουργών.
Ορθότατα, κατά την ταπεινή άποψη της στήλης, αλλά ο ρεπόρτερ πριν πιάσει τις υπερθεματίσεις επιτιμίων προς τους πολιτικούς, διερωτώμενος: «Και που τα είπαμε εγκαίρως τι έγινε; Πόστα θέλουν τα “παιδιά” για να συνέλθουν!», κάλλιο να περιμένει να θέσουμε το κρίσιμο ερώτημα:
Πρωτόγνωρες ξιφουλκήσεις, πώς να τις ανταπαντήσεις;…
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Παρόμοια φαινόμενα ουδέποτε έχουν παρατηρηθεί σε δημοκρατία της προηγμένης Δύσης, όπου επιμένουμε να ανήκουμε, μάρτυς μας και τα Μνημόνια(!), οπότε τι θέλετε, δηλαδή;
Να εμπλακούμε σε συγκρούσεις εξουσιών χωρίς την ασπίδα ιστορικού προηγούμενου και να δεχτούμε καμιά πολιτική «ρουκέτα» παντελώς απροστάτευτοι;
Δεν νομίζω(!), η πένα μας θέματα υπερβαίνοντα το μπόι της δεν σχολιάζει, ως γνωστόν, άκουσες «Μήτσε»;
«Κατάλαβα, κι άλλο σεμινάριο καλής συμπεριφοράς. Μισό να πιάσω το α λα Μποστ σχέδιο μαθήματος για τις δέουσες απαγγελίες!» συμφώνησε ο ρεπόρτερ, αναγνώστες μου, πανέτοιμος να αναπτύξει το θέμα:
Τι είναι Δημοκρατία.
«Μαγέρικο» Αριστεράς είν’ ανοιχτό πάνω από διετία,
μα η Ελλάδα ψωμοζεί, ασκώντας επαιτεία,
να εισέρχεστε με σύνταξη και όρεξη να φάτε
κι αντί να λάβετε μενού ελέγχους να περνάτε.
Στο «face control», οι σύντροφοι, πολίτες υποδέχονται
και επιτρέπουν είσοδο όσων τα μέτρα ανέχονται.
Κουβέντα δεν σηκώνουνε για τις φορολογήσεις,
είν’ προβοκάτσια εμπαθής παρόμοιες επικρίσεις.
Ασχέτως, αν διαφορετικά το Σύνταγμα ορίζει,
το κράτος τους αδύναμους πολύ να μη ζορίζει,
κόβοντας απ’ το φαγητό χαράτσια να υπομένουν,
στους θώκους οι ιθύνοντες τετραετώς να μένουν.
Επόμενο το ζήτημα η Θέμιδα να κρίνει,
χρεοφειλέτη δυστυχή ανάσα να του δίνει,
κι αν το κουβέρνο, κρίνοντας, μια πίκρα το κεράσει,
Δημοκρατία έχουμε, ξύδι(!), θα του περάσει.
Έτσι, δουλεύουν οι Θεσμοί κι οι κυβερνώντες λέξη,
το δίκιο θέλει ο λαός, εννόησες Αλέξη;
Εδώ, το μάθημα τελειώνει, αναγνώστες μου, κι όσο για τη συνέχεια;
Με την πολιτική κριτική να έχει κοπάσει εσχάτως, προσμένουμε πλήρη «κατάπαυση του πυρός» και ταχεία επούλωση των πληγών, περαστικά μας!…
-Ω-
