Γράφει η Δέσποινα Ποικιλίδου, Ζωγράφος – Λογοτέχνης
Ο λόγος για την Ίρμα, την Κατρίν, τον Χοσέ, τη Μαρία και όχι μόνον. Οι τυφώνες που προκάλεσαν τους καταποντισμούς με δεκάδες ανθρώπινα θύματα, κατέστρεψαν περιουσίες και ξεσπίτωσαν εκατομμύρια ανθρώπους που απελπισμένοι έτρεχαν με απόγνωση και δεν είχαν πού να κρυφτούν.
Οι τυφώνες που τη φορά αυτή έπληξαν τα νησιά της Καραϊβικής και τη Φλώριδα των Η.Π.Α, προ καιρού έπληξαν περιοχές της Ιαπωνίας με ανυπολόγιστες ζημιές. Από την άλλη, οι καταστροφικοί σεισμοί στο Μεξικό ισοπέδωσαν πλούσιες και φτωχές περιοχές, προκαλώντας πόνο και θλίψη παγκοσμίως. Και όλ’ αυτά σε μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού.
Όμως ολ’ αυτά και ακόμη περισσότερα δεν μας εκπλήσσουν, φίλε αναγνώστη, διότι ανήκουν στα προλεγόμενα μιας αφήγησης-προφητείας δύο χιλιάδων χρόνων και εκπληρώνονται στις μέρες μας με μαθηματική ακρίβεια.
– Τι μου λές τώρα!…
Ναι, ναι έτσι ακριβώς τα είπε, εκτός από τον Ιησού και ο Πέτρος στη Β’ Επιστολή του. Εκείνος ο Πέτρος που αν θυμάσαι καλά αρνήθηκε τρείς φορές το Χριστό, τον Κύριό του «πριν «αλέκτωρ λαλήσει δις». (Ιωάννης ιγ, 38). Εκείνος ο Σίμων Πέτρος, ο παρορμητικός, που «έχων μαχαίρα, έσυρε αυτήν και…εκτύπησε τον δούλον του Αρχιερέως, τον Μόχλον και απέκοψε το ωτίον αυτό το δεξιόν» (Ιωάνννης, ιη, 10) Είναι εκείνος ο Πέτρος που κάποια στιγμή μπήκε μέσα του ο Σατανάς (ο ανθρωποκτόνος) για να τον κάνει να παροτρύνει τον Κύριό του να μην πεθάνει για να σώσει τον «άνθρωπο».(Ματθαίος, ις,23) Αυτός στον οποίο απευθύνθηκε ο Κύριος λέγοντας «Σίμων, Σίμων, ιδού ο Σατανάς σας εζήτησε να σας κοσκινίσει ως τον σίτον. Πλήν εγώ εδεήθην περί σου δια να μη εκλείψει η πίστις σου» (Λουκάς, ιβ, 31)
Εκείνος λοιπόν ο Πέτρος, πιο ώριμος και πιο ήρεμος από ποτέ, πιο έμπειρος και συνετός και πλήρης πνεύματος Αγίου, μας αφήνει μια εξόχως θεόπνευστη παρακαταθήκη λέγοντας «τούτο πρώτον γνωρίζοντες ότι θέλουσιν ελθεί εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας και λέγοντες που είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; Διότι αφ’ ής ημέρας οι πατέρες εκοιμήθησαν, τα πάντα διαμένουσιν ούτως απ’ αρχής της κτήσεως. Διότι εκουσίως αγνοούσι τούτο, ότι με τον λόγον του Θεού οι ουρανοί έγιναν έκπαλαι, και η γη συνεστώσα εξ ύδατος και δι’ ύδατος δια των οποίων ο τότε κόσμος απολέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος, οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη, δια του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι δια το πύρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων.
Εν δε τούτο ας μη σας λανθάνει αγαπητοί, ότι παρά Κυρίου μία ημέρα είναι ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία. Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν. Θέλει δε έλθει η ημέρα του Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί καθ’ ήν οι ουρανοί θέλουσι παρέλθη με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή.
Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να είσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του θεού, καθ’ ήν οι ουρανοί πυρόμενοι θέλουσι διαλυθή και τα στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθή;
Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γήν προσμένομεν εις οίς δικαιοσύνη κατοικεί». Β’ Πέτρου, γ’ 3-13
Και τώρα που πήραμε μια γεύση από τους τρομερούς τυφώνες, την πείνα και τους κατά τόπους σεισμούς, εναπόκειται σε μας, φίλε αναγνώστη, σε σένα και σε μένα, να πάρουμε στα σοβαρά τα «προλεγόμενα» του Πέτρου, να παρατηρούμε τα σημεία των καιρών και να προσέχουμε πώς να ζούμε στη ζωή μας «ας μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί εξαγοραζόμενοι τον καιρόν διότι αι ημέραι είναι πονηραί» όπως λέει ο Παύλος στην Προς Εφεσίους επιστολή (ε’, 15-16), και διότι ο καιρός γάρ εγγύς…
Δ.Χ. Ποικιλίδου,
Ζωγράφος – Λογοτέχνης
