Σφήνες του Αφεντούλη
Το ρολόι δεν χτυπά, σιώπησε η καμπάνα,
Σαστισμένο, το παιδί, «ψάλλει» τα στη μάνα.
Μάνα μεσημέριασε κι ακόμα να ξυπνήσω,
το πάθημα στ’ αφεντικά πώς να εξηγήσω,
το ρολόι του «Μπιγκ Μπεν» είχα ξυπνητήρι
και με το που σιώπησε λέγε με μπατίρη.
Μία πήγα στη δουλειά, κάρτα να χτυπήσω
και μισή προστάξανε να μη συνεχίσω
Μάνα χάθηκε κι εσύ να τηλεφωνήσεις,
να μου πεις ξύπνα παιδί, ξύπνα, θα αργήσεις,
βλέπεις τσιγκουνεύτηκες μιας πεντάρας κλήση
και το γιο σου, άσπλαχνη, έχουν απολύσει,
έπιασε να ενημερώνει, πουρνό – πουρνό, ο «διεγέρτης» της από περασμένης Παρασκευής ταραχώδους περιπέτειάς μας, χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», σημάδι πως ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, είχε πρόθεση να ξαναπιάσουμε τη διά κραδασμών του τέλματος της τρέχουσας, οκταετούς σχεδόν, ένδειας ανάδυση ελπιδοφόρας προοπτικής, σήμερα, Δευτέρα, καλή εβδομάδα, αναγνώστες μου, συντομεύοντας τη διάρκεια της υπόσχεσης στην ελάχιστο δυνατή.
Έλα, όμως, που λογαριάσαμε χωρίς το σαββατοκύριακο, κατά το οποίο λάβαμε αργοπορημένη πληροφόρηση τού ανωτέρω δυσάρεστου περιστατικού, με πρωταγωνιστή, πτυχιούχο, εργαζόμενο στο Λονδίνο, δισεγγονό συνομηλίκων γειτόνων, διευκρινίζουμε, προς επίλυση τυχόν αποριών, ας όψονται πρώτα η υπεύθυνη μισεμού των νέων ανεργία κι έπειτα το «Big Ben» σήμα κατατεθέν της εγγλέζικης ακρίβειας, ως γνωστόν.
Που βγαίνοντας εκτός λειτουργίας την αποφράδα δωδεκάτη μεσημβρινή της Δευτέρας, 21 Αυγούστου, για μακράς διαρκείας επισκευές, άφησε το ελληνόπουλο να κοιμάται, με αποτέλεσμα οι υπεσχημένοι, γενεσιουργοί καλυτέρων ημερών, κραδασμοί των προγραμματισμών μας να δώσουν θέση σε:
Συγκινήσεις στις χρονομετρήσεις.
Κακά τα ψέματα, αναγνώστες μου. Η στενοχώρια των γειτόνων επόμενο ήταν να στρέψει το ενδιαφέρον μας κατά τη «Γηραιά Αλβιώνα», όπου συνεχίζονται οι διαδικασίες υλοποίησης του «Βrexit» προκειμένου να οδηγηθεί εκτός ΕΕ το Ηνωμένο Βασίλειο και οι εκεί ευρωπαίοι ή άλλοι εργαζόμενοι σε ποια δικαιώματα, ένας Θεός ξέρει.
Έτσι, η σταματημένη καμπάνα του «Big Ben» έδωσε λαβή να προσαρμόσουμε στις ανάγκες του παρόντος παλαιότερη επιτυχία του λαϊκού πενταγράμμου για να χτυπήσουμε το δικό μας προειδοποιητικό καμπανάκι, άδοντες εις επήκοον της συζύγου:
Ρολόι – μοιρολόι.
Ένα ρολόι μου ‘χες χαρίσει
που με ξυπνούσε όταν αργούσες
και το κοιτούσα όταν αργούσες
να ερωτώ γιατί ξεχνούσες.
‘Ντάξει(!), δεν πάω στη δουλειά μου,
παρηγοριά μου το κομπολόι,
μα είναι χρήσιμο τέτοιο ρολόι,
κάθε του χτύπος και μοιρολόι.
Ρεφρέν.
Να μου φέρεις το ρολόι,
συνοδό στο μοιρολόι,
να μετράω τους λυγμούς
απ’ του «Βrexit» τους τριγμούς,
τραγουδήσαμε, το λοιπόν, αναγνώστες μου, και η αποδέκτης, κυρία «Μήτσαινα», αντί αναδρομής στην αλλαγή προθέσεων της στήλης για να μας λοιδορήσει σε διασκευή Παναγιώτη Κανελλόπουλου, αποφαινόμενη: «Κάποιοι, από πίστη στο χρέος να ενημερώσουν την κοινή γνώμη, υπερεκτιμούν την πασίδηλη τιμιότητα των καλών προθέσεων, κι έτσι στην πρώτη αλλαγή της επικαιρότητας την παθαίνουν. Μακάριοι οι απρογραμμάτιστοι!…» κάλλιο να εκτελέσει την παραγγελιά.
Διότι, η μανδάμ, τι θέλει, δηλαδή; Με τους Εγγλέζους σε διαπραγματεύσεις αποχώρησης από την ΕΕ και το «Big Ben» σταματημένο, όπως προαναφέραμε, «να ταραχθεί εντός τους και ο ρυθμός του κόστους», που θα ΄λεγε ενδεχομένως ο ποιητής, και να μην ξέρουν τι ανταλλάγματα γυρεύουν.
Δεν νομίζω, σε επικράτηση μετριοπάθειας ελπίζω(!), εσείς αναγνώστες μου;…
-Ω-
