Εις ώτα μη ακουόντων
… και θα φύγω, θα τα βροντήξω και θα πάρω τα βουνά…» λέει το βαρύ κι ασήκωτο λαϊκό άσμα. Βέβαια δεν είναι του συνθέτη Διονύση Τσακνή πρώην προέδρου της ΕΡΤ αλλά ταιριάζει μια χαρά στην περίπτωση. Ο άνθρωπος τα είπε έξω από τα δόντια και για την κυβέρνηση και για το κόμμα: «Μάταια θα περίμενε κανείς, μια στήριξη στο πρόσωπό μου, εκ μέρους των παριστάμενων αξιωματούχων, όταν ο εκπρόσωπος του πιο άρρωστου τμήματος του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, άφησε αιχμές για το ήθος και την τιμιότητά μου». Βέβαια αυτό το είπε μετά από δυόμιση χρόνια θητείας αν εξαιρέσουμε άλλη μια παραίτηση που είχε υποβάλει τον περασμένο Αύγουστο.
Ο κ. Κιμούλης δεν άντεξε τόσο πολύ στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος: «Η αξιοπρέπεια δεν έχει ανταλλακτική αξία», «όταν ρίχνουμε κάποιον εν γνώσει μας στην αρένα, δεν τον αφήνουμε μόνο του να κοιτάζει τι θα δείξει ο αντίχειρας», δήλωσε. Αιτία κι εδώ ο άνθρωπος του κόμματος που κινεί τα νήματα: «ο κ. Νίκος Μανωλόπουλος υποκαθιστά στην ουσία όλο το Διοικητικό Συμβούλιο εκμεταλλευόμενος τις εύθραυστες εσωτερικές ισορροπίες του κυβερνώντος κόμματος στις οποίες αρνούμαι να συμμετέχω».
Η κ. Κονιόρδου όποτε μπορεί, την κοπανάει να ξεφύγει από τους Νεάντερταλ που κινούν τα γρανάζια. Γιατί όπως άλλωστε σε όλα τα κόμματα εξουσίας, έτσι κι αυτοί θέλουν κάποια προσωπικότητα για τη βιτρίνα και τους βαζιβουζούκους να κάνουν του κεφαλιού τους στο υπόγειο. Και φυσικά αυτό που πάντα γίνεται είναι η ανθρωποθυσία, ευτυχώς όχι κυριολεκτικά. Ποιος νομίζετε ότι καρατομεί τους υπουργούς, ο πρωθυπουργός; Ας καγχάσουμε. Ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός και τα φιλικά στο κόμμα συμφέροντα.
Ο πόλεμος για την πραγματική εξουσία καλά κρατεί. Άλλος έχει το όνομα κι άλλος τη χάρη. Αυτά γίνονταν επί επάρατης δεξιάς και επί επάρατου Πασόκ, τα ίδια και χειρότερα με την πρώτη φορά αριστεροδέξια. Που το είδε ο Αλέξης το καινούργιο που μάχεται το παλιό και το «ή εμείς ή αυτοί»; Μήπως εννοούσε τους αρουραίους του δικού του κόμματος;
Όσοι συνήθιζαν να βάζουν «μέσο» για να κάνουν μια δουλειά ήξεραν ότι αυτός που είχε φαινομενική δύναμη δεν μπορούσε να την κάνει κυρίως για να μη εκτεθεί στα μάτια των υφισταμένων οι οποίοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να την κάνουν οι ίδιοι με το αζημίωτο βέβαια.
Όσοι περιμένουν με αυτό το κράτος κι αυτή τη δημόσια Διοίκηση να κάνουμε προκοπή, θα περιμένουν πολύ. Όσο θα βασιλεύει η κομματοκρατία τα πάντα θα πάνε στο ανάθεμα. Θυμόμαστε παλιά μια εξαγγελία του Αντρέα Παπαντρέου για αποκομματικοποίηση του κράτους. Τι εννοούσε; Να φύγουν αυτοί της Ν.Δ να μπουν τα δικά του τα παιδιά όπως το είπε ευθέως και χωρίς τσιριτσάτζουλες αργότερα ο κ. Καρατζαφέρης.
Φυσικά ο κόσμος εξακολουθεί να ψηφίζει κατά μεγάλο μέρος τους ανίκανους φαφλατάδες σε όλα τα κόμματα που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να κοάζουν σαν τα βατράχια στα έλη της διαφθοράς και της σαπίλας. Μήπως είμαστε άξιοι της μοίρας μας;
Κώστας Δαλακιουρίδης
