Σφήνες του Αφεντούλη
Εντάξει, κατόπιν των διά πένας θείου Αφεντούλη εξαντλητικών προπονήσεων, μυημένοι περί τα απόκρυφα της οικονομικής και πολιτικής επιστήμης αναγνώστες μου.
Στους χαλεπούς καιρούς παντοδυναμίας του αποβλέποντος να συγκεντρωθεί ο παγκόσμιος πλούτος εις χείρας όσο το δυνατόν λιγότερων, συνεπώς και πανίσχυρων, «ιερατείων», για να μην ξεχνιόμαστε, νεοκαπιταλισμού που μετά πολλών στερήσεων διάγουμε, τι πιο φυσιολογικό από το να χρηματοδοτεί τις όποιες εναπομείνασες υπέρ παντελώς αδυνάμων παροχές η υπερφορολόγηση των ευρισκομένων ένα κοινωνικό σκαλί παραπάνω, ως και οι εις κάτι άλλες χείρες, αδειανές αυτές, ενός εκάστου εξ ημών λυπητερές δεικνύουν.
Έτσι, αν στο αντίκρισμα του τίτλου αναρωτηθήκατε «σιγά το ερώτημα, με οφθαλμοφανείς ανισότητες θα ασχολούμαστε τώρα…» η κριτική γίνεται αποδεκτή χωρίς αντιρρήσεις.
Δίκαιη, σύμφωνα με τα ανωτέρω, γαρ, και να τα βλέπουν αυτά αθηναϊκές φυλλάδες ή πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια που από τις αρχές του περασμένου Νοέμβρη παίζουν πρώτη είδηση τις καταθέσεις μεγαλόσχημων της διεθνούς πολιτικής, επιχειρηματικής και καλλιτεχνικής σκηνής σε εξωχώριους, «off shore» στο πιο επενδυτικό, παραδείσους, προς μεγάλη δυσφορία του αναγκασμένου να σηκώνει δυσβάσταχτα βάρη χαμηλοσυνταξιούχου, «Μήτσου», ευλόγως διερωτώμενου:
«Paradise» ή «panama» ίδιο των φτωχών το δράμα.
Αμφισβητίες μου, πανέτοιμοι να χαρακτηρίσετε το παράπονό μας ακυρωτικό φάλτσο όλων όσα, περί ήσσονος σημασίας των «off shore» έναντι άλλων, «απείρου κάλλους», γεγονότων της καθημερινότητας, εκατέρωθεν των οποίων οι ξιφουλκήσεις της κυβέρνησης με την αντιπολίτευση προσφέρουν υλικό να γεμίζουμε «σεντονιάδες», μνημονεύσαμε, αυτή τη φορά τα επιτίμια όχι μόνο καλοδεχούμενα δεν είναι αλλά επιστρέφονται ως απαράδεκτα κι ένα θα πούμε προς απάντησή σας.
Όταν, η ενδελεχής έρευνα κάθε πτυχής της επικαιρότητας αποτελεί προϋπόθεση αντικειμενικής πληροφόρησης του αξιοσέβαστου αναγνωστικού κοινού μας και τα «paradise papers» τείνουν να μετεξελιχθούν σε σίριαλ, όπου πρωταγωνιστικός ρόλος βρέθηκε μέχρι και για την άνασσα της «Γηραίας Αλβιώνος», τι να κάνουμε κι εμείς οι εμπειροτέχνες πολιτικοί αναλυτές, προκειμένου να φανούμε αντάξιοι της ενημερωτικής αποστολής μας;
«Αντί να σπαζοκεφαλιάζουμε με τα “paradise papers” δεν επαναλαμβάνουμε το από Μαΐου 2016, επί παναμέζικων καταλόγων, ραπόρτο, διαθέτοντας τον πλεονάζοντα χώρο στην εφεύρεση τρόπων περί του πώς τα φέρνουν βόλτα χρεοφειλέτες, διατηρούμενοι υγιείς. Διότι, αν πάνω στην αγωνία να εξοικονομηθούν όβολα για τις δόσεις ενσκήψουν, χτύπα ξύλο(!), νοσηρές αναστατώσεις δεν θα έχουμε χρεία σχολιασμών αλλά, γιατρέ πεθαίνω, σβήνω, χάνομαι (!), σπιταλιών, νομίζω;» εισηγήθηκε στο σημείο αυτό, ο διερωτώμενος, που θέλοντας να τεκμηριώσει καλύτερα την παραίνεση, διασκεύασε παλαιότερη επιτυχία του λαϊκού πενταγράμμου για να συνεχίσει άδων:
Ποιοι καταθέτουνε λεφτά,
σε παραδείσια νησιά;
Οι των ελίτ τα στέλνουνε
κοσμάκη να παιδεύουνε.
Ζήλωσαν την Ισλανδία,
Άγγλοι, Ουκρανοί κι Αζέροι,
κάπου στα χαρτιά κι η Μάλτα,
ναι(!), ο Παναμάς συμφέρει.
Φόρους δίνουν οι λαοί,
να πλουτίζουνε ταγοί,
με οφ-σορ να ασχολούνται,
πένητες ν’ αναρωτιούνται:
Παραλήδες μου αγάδες
ξέρετε από εφορία;
Αν σας βρει φοροφυγάδες,
μπλέκεται η ιστορία,
πρόστιμα βροχή να πέσουν,
το κουβέρνο περιμένει
στους μη έχοντες αρέσουν
τα μερίσματα εν γένει,
ωδή που, μέρες Χριστουγέννων, αφιερώνουμε εξαιρετικά στο Μαξίμου, μήπως δει γαλοπούλα το τραπέζι μας, άντε και καλή όρεξη, αναγνώστες μου, bon appetite!…
-Ω-
