Σφήνες του Αφεντούλη
Γρήγορα περνάει ο καιρός κι από τη «νομιμοποίηση του “καλφαγιαννισμού”, “τη εξαιρέσει εμού”!» που είπε ο πρώην πρόεδρος της ΕΡΤ, Διονύσης Τσακνής, καλώντας τον Αλεξανδρινό να αποδώσει την παραίτησή του σε συνδικαλιστικές παρεμβάσεις, ως και ο τίτλος υπονοεί, αναγνώστες μου, απέχουμε πλέον του διμήνου, χρονικό διάστημα ικανό για να αμφισβητήσετε τη φρεσκάδα των διά πένας εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, γραφομένων, παραδεχόμαστε.
Ξεχνάτε το έγκυρο του πράγματος, όμως, η κατά το δυνατόν πληρέστερη διασφάλιση του οποίου μάς έβγαλε στον πηγαιμό να βρούμε ρεπόρτερ παραμένοντα με τις ώρες επί οθόνης δημοσίας τηλεοράσεως, συγγνώμη, κρατική ένεκα η παραίτηση, διορθώνουμε, ώστε οι βαρύνοντες, «ιδίοις όμμασιν», σχολιασμοί του να τύχουν ευρύτερης αποδοχής αλλά πού;
Συγγενείς, φίλοι και γνωστοί, όλοι περιστασιακοί θεατές τής κρατικής τηλοψίας αποδειχτήκατε και το χειρότερο;
Η ανακάλυψη του χαμηλοσυνταξιούχου, «Μήτσου», να βολιδοσκοπεί τις προτιμήσεις της συζύγου, ευγενικά διερωτώμενος: «ΕΡΤ1 να δούμε τα νέα, 2 να ψυχαγωγηθούμε σε εσπερίδα της Σεμίνας Διγενή ή 3 για χορό σε καμιά “Κυριακή στο χωριό”;» δεν ήταν εύκολη υπόθεση.
Κι επειδή με την κυρία «Μήτσαινα» να απαντά: «Πάω στους φιλελεύθερους γείτονες να ενημερωθώ από ιδιωτικής τηλεοράσεως και διάλεξε αριθμό μόνος» η προσπάθειά μας γίνεται δυσκολότερη, η αργοπορία κρίνεται εκ μέρους σας δικαιολογημένη, θέλουμε να πιστεύουμε.
Τόσο δικαιολογημένη, ώστε να καλοδεχτείτε τον σχολιαστή που κι αν δεν ξόδεψε φαιά ουσία για να προσαρμόσει πασίγνωστη επιτυχία στις ανάγκες της εν λόγω παραιτήσεως, άδων:
Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο,
εκδιωχθέντες ταγοί το ξέρουνε μόνο.
Αλλαγές επαγγέλλονται με όνειρα χίλια,
τ’ ακυρώνουν στρεβλώσεις, μιζέρια και γκρίνια.
Αμερόληπτη ΕΡΤ ο λαός δεν θα έχει
όσο το συνδικάτο τους προέδρους ελέγχει.
Κι οι αναμορφωτές θα κλαίνε τη συμφορά τους,
πιέσεις ομάδων στα χαμένα όνειρά τους.
Ναι, για(!), όνειρο απατηλό μοιάζει η δημόσια τηλεόραση, που χρηματοδοτούμε διά λυπητερών του ηλεκτρικού όλοι εμείς οι τηλεθεατές, υπενθυμίζουμε, και η επιστρέψασα, κυρία «Μήτσαινα», να μην εκμεταλλεύεται τις πενιές για να μας καλμάρει, προσχηματικά διερωτώμενη: «Επέστρεψε ΕΡΤ το “στην υγειά μας, βρε παιδιά” κι εγώ πήρα τις ρούγες να γίνω ενήμερη αντί να στρώσω τραπέζι να το γλεντήσουμε, ήμεροι;», καθόσον μας είναι αδύνατο να γαληνέψουμε πριν εκπέμψουμε την προειδοποίηση:
Αυταπάτες και στους ανδριάντες; Φτάνει πια!…
Εντάξει, αναγνώστες μου. Μπορεί αριστερής λιτότητας ένεκεν, να στερούμαστε τα γλεντοκοπήματα όσο ποτέ κατά το παρελθόν, παραδεχόμαστε, αλλά «ΣΚΑΪ», ένθα μετακόμισαν «οι υγειές μας», να επιτιμά το κουβέρνο, η μανδάμ, δεν πρόκειται να δει παρόντων ημών των πιστών τηλεθεατών της ΕΡΤ, μετά παρρησίας δηλώνουμε.
Χωρίς αυτό να σημαίνει, όμως, ότι δεν θα ασκούμε και τη δέουσα κριτική, όπως πράξαμε στα πρόσφατα αποκαλυπτήρια του έξωθεν Ραδιομεγάρου αγάλματος σε ανάμνηση του «μαύρου» των «σαμαροβενιζέλ», απαγγέλλοντας:
Σπεύσατε στο δημόσιο όλοι όσοι δυστυχείτε,
χέρια επί αγάλματος καλούν να προσληφθείτε,
κι αν αναρωτηθήκατε: η ΕΡΤ θα μας πληρώνει;
Εικαστικά δημοφιλή δεν συγκινούν τη Ζώνη.
Των δανειστών – εταίρων μας που με τους ανδριάντες
οργίζονται, οι άτεχνοι, σφίγγοντας τους ιμάντες,
στιχούργημα που συνιστούμε να λάβουν σοβαρά υπόψη οι «συριζανέλ».
Παρεκτός, αν, μετά τα κατορθώματα του Γιάνη, θέλουν να χρεωθούν και τα επιτεύγματα του συνδικαλιστή, Παναγιώτη Καλφαγιάννη, το θέλουν;…
-Ω-
