Σφήνες του Αφεντούλη
Καταταλαιπωρημένοι από τις δημοσιονομικές προσαρμογές τής τελευταίας οκταετίας αναγνώστες μου, εψές βρήκατε το κουράγιο, ώστε ακολουθώντας τις αισιόδοξες συστάσεις τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, να ονειρευτείτε τα καλά του καινούργιου χρόνου;
Δεν νομίζω(!), συνοφρυωμένους σάς κόβουμε. Και με το δίκιο σας, δηλαδή, αφού έτσι κι εμφανιστούν οι προσυμφωνημένοι «κόφτες» διόλου απίθανο τα όνειρα να γίνουν εφιάλτες, έξω από δω και μακριά(!), άκουσε ο διασκευαστής του Κώστα Βάρναλη, χαμηλοσυνταξιούχος «Μήτσος»;
– Με τόσους φόρους και χαράτσια,
φορτίο βαρύ κάθε φτωχού,
ω(!), Ευρωπαίοι σεις καρντάσια
νοιώθετε ζόρια τ’ αλλουνού,
ή λέτε για αλληλεγγύη
χωρίς κανείς δεν επενδύει(;),
διερωτήθηκε ο πρωταγωνιστής της χτεσινής αφήγησης, αναγνώστες μου, προσφέροντας την απαραίτητη ζεύξη για να περάσουμε από τις προβλέψεις της άνοιξης στο τρίμηνο:
Ιούνιος – Ιούλιος – Αύγουστος.
Ιδού, λοιπόν, θέρος του υπέρ δημοσιονομικών προσαρμογών ακυρωθέντος επιδόματος άδειας που θα επαναφέρανε οι καλοί συριζαίοι μαζί με τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, το θυμάστε;
Αν όχι, επειδή όσα κοινωνικά μερίσματα και να δοθούν, με τις τόσες λυπητερές, χολοσκασμένοι νοικοκυραίοι μου, αποκλείεται να περισσέψει υπόλοιπο για να απολαύσουμε τα κατά Αντρέα «μπάνια του λαού», παρακαλέστε οι κυβερνώντες να υλοποιήσουν τις μεταρρυθμίσεις που ζητούν οι υποψήφιοι επενδυτές το συντομότερο δυνατό.
Διότι, αν δεν ανοίξουν δουλειές να απασχοληθούν οι άνεργοι, που, ενισχύοντας τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων, θα προσφέρουν καμιά ανάσα και στους πολύπαθους χαμηλοσυνταξιούχους σαν ελόγου μας, καλύτερες μέρες δύσκολα θα δούμε, τελεία και παύλα.
Παράγραφος. Γρήγορα περνάει ο καιρός, το καλοκαίρι φεύγει άνευ διακοπών, όπως ανωτέρω υπονοήσαμε, κι όσο για τις μεταρρυθμίσεις;
Κάτι αριστερόστροφες ιδεολογικές αγκυλώσεις εξακολουθούν να τις καθυστερούν, δυστυχώς, παρωθώντας τον διασκευαστή να άρει το εργασιακό αδιέξοδο, ανατρέχοντας στον Μποστ αυτή τη φορά, μάρτυς μας και η κάτωθι, από παλαιότερες δημοσιεύσεις μας γνωστή, απαγγελία:
Το μανιφέστο αυτό είναι κοινωνικό,
πρωτοφανές σε έμπνευση κι υποστηρικτικό.
Όλοι οι εργαζόμενοι τις θέσεις αν κενώσουν,
οι άνεργοι, μετά χαράς, θα τις κατοχυρώσουν,
χωρίς κανένα πρόβλημα για τις επιχειρήσεις,
που επιθυμούν διακαώς τέτοιες μεταρρυθμίσεις.
Αναμορφώσεις ικανές να φέρουν επενδύσεις,
αφού προσλήψεις γίνονται μετά τις απολύσεις,
που πάντα έχουν κατά νου όλοι οι πιστωτές
να δείξει το κεφάλαιο τη δύναμη μαθές,
ενώ κι όσοι απολύονται θα ‘ν’ ευχαριστημένοι,
στο καθισιό ασκούμενοι οι ταλαιπωρημένοι.
Άρα, «η πίτα ολόκληρη κι οι πένητες χορτάτοι»,
δείγμα πως το κουβέρνο μας το βρήκε αυταπάτη,
ψευδαίσθηση ή χίμαιρα πολιτική τεκμαίρω,
ακροτελεύτιου τρίμηνου δρώμενα ν’ αναφέρω:
Σεπτέμβριος – Οκτώβριος – Νοέμβριος.
Γιατί αρνούνται οι Θεσμοί στις αγορές να βγούμε
να μας εξαναγκάζουνε κι άλλα να δανειστούμε
και δεν καταλαβαίνουνε πως όσο μας πτωχεύουν
οι Έλληνες αντέχουνε πακέτα να γυρεύουν;
Άρα, σωστός ο Βάρναλης που όταν ρωτά ποιος φταίει
κι ο ευλογημένος τόπος μας συνέχεια παραπαίει
ρητορικά εκφράζεται, αυτός να αγορεύσει,
ο οίνος στη συζήτηση άφθονος να εισρεύσει,
ανέμελοι να λέγουμε οι πένητες φαρσί,
για τα στραβά κι ανάποδα μάς φταίει το κρασί(!),
άντε κι «άσπρο πάτο», αναγνώστες μου, καλή χρονιά να έχουμε, οι μοιραίοι. «Δειλοί και άβουλοι αντάμα», προσμένοντες αγορών το θάμα.
Ή μήπως νέο επεισόδιο στο μνημονιακό δράμα, πείτε κι εσείς, πενόμενοι χρεοφειλέτες μου, πείτε κι εσείς!…
-Ω-ω
