Γράφει ο Κώστας Δαλακιουρίδης
Εκεί που προσπαθούσαμε να βρούμε κάτι αισιόδοξο να το μεταδώσουμε έπεσε στα χέρια μας ένα βιβλίο για τον Εμπεδοκλή (495-435 π.Χ). Αυτός ήταν πανεπιστήμων, μηχανικός, γιατρός, θεοσοφιστής , ρήτορας και ραψωδός αλλά το βιβλίο τον παρουσίαζε σαν μάγο.
Αυτός λοιπόν έλεγε ότι η δημιουργία του κόσμου έγινε από δύο αγέννητες και αιώνιες δυνάμεις , την φιλότητα (ομόνοια) και το νείκος (διαμάχη). Όταν επικρατεί η φιλότητα, όλα είναι σε κατάσταση μείξης. Προφανώς αφού αγαπιούνται, σμίγουν.
Μόλις εισχωρήσει όμως το νείκος αρχίζει η διάλυση. Μέσω του δίνου (κάτι σαν ανεμοστρόβιλος) αυτά απομακρύνονται και δημιουργούνται τα όντα. Καθώς το νείκος επικρατεί ο κόσμος βαδίζει σε κατάσταση αυξανόμενης διαμάχης και εχθρότητας. Ωχ σκεφτήκαμε, σίγουρα την εποχή μας υπονοεί
Τη νύχτα δεν μας έπιανε ύπνος. Φανταζόμασταν τον κ. Τσίπρα να λέει «ή αυτοί ή εμείς» κι έδειχνε εμάς. Το κ. Ερντογάν να εισβάλει στη Συρία φωνάζοντας «μη με κρατάτε τώρα που πήρα φόρα». Τον κ. Τραμπ να φοβερίζει τους πάντες και τα πάντα. Τον κ. Πούτιν με εκείνο το μυστηριώδες τζοκόντειο χαμόγελο να υπονοεί «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Και κει που ξεφύγαμε από αυτόν τον εφιάλτη βρεθήκαμε έξω από του Μαξίμου κι ακούγαμε τραγούδια. Σίγουρα κάτι θα μοιράσουν σκεφτήκαμε όλο χαρά. Όμως αυτοί τραγουδούσαν «πάρε ότι θέλεις παλιατζή από μια χώρα που δεν ζει» ενώ είχαν μια μπάλα που έγραφε «Μακεδονία» κι έπαιζαν μ’ αυτή.
Με λίγα λόγια ψάχναμε όλη νύχτα για κάτι που να μας δώσει λίγο κουράγιο και δεν βρίσκαμε. Κατά το πρωί είχαμε μια φαεινή ιδέα. Καλά αφού είναι όλα μαύρα κι άραχνα, γιατί ο Αλέξης είναι αισιόδοξος; Ενώ ο κ. Χουλιαράκης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την έξοδο από τα μνημόνια χωρίς στήριξη, αυτός είναι τόσο σίγουρος για καθαρή έξοδο όσο ότι η Μέρκελ θα δεχόταν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ενώ ο Ευκλείδης λέει ότι η περικοπή συντάξεων και η μείωση του αφορολόγητου μπορεί να έλθουν πιο γρήγορα (το ζητά το ΔΝΤ) αυτός έχει ξεχάσει ότι πεέπει να γίνουν.
Λέγεται ότι ο κ. Βαρουφάκης ο εγωπαθής, τον ρώτησε για τα πλεονάσματα του 3.5% «είσαι εντελώς ηλίθιος; (κάτι άλλο του είπε). Εσένα τι σου έδωσαν ως αντάλλαγμα; Και του απάντησε: Α, έκανα βλακεία; Εντάξει, θα το πάρουμε πίσω». Αμ είχε δίκαιο η Νομική σχολή του Χάρβαρντ που τον ανακήρυξε τον χειρότερο διαπραγματευτή.
Όμως αυτό βράχος. Ακλόνητος όπως οι κομήτες. Πάντα με χαμόγελο πάντα αισιόδοξος (όλα καλά, όλα ανθηρά). Γι’ αυτόν πρέπει να γράφτηκε το τραγούδι:
..Άνοιξη μπαίνει ω Θεέ μου
χτυπά αλλιώτικα η καρδιά μου
ίσως αυτό το καλοκαίρι
κάτι ωραίο να μου φέρει.
Κι αν δεν μου φέρει τι μ’ αυτό
καινούργια όνειρα θα κάνω
ελπίδες έχω ένα σωρό
μου φτάνουν μέχρι να πεθάνω.
Και είναι νεότατος ανάθεμα την τύχη μας…
Κώστας Δαλακιουρίδης
