Γράφει ο Μέλιος Πίτσιας
Παρακολουθώ με έκπληξη και απογοήτευση την αίολη επιχειρηματολογία όλων όσων υποστηρίζουν ότι πρέπει να συμβιβαστούμε με τα Σκόπια και να υποχωρήσουμε στις ανιστόρητες απαιτήσεις τους:
«Μα, εκατόν πενήντα χώρες την έχουν αναγνωρίσει!»
«Μα, όλος ο κόσμος τους αποκαλεί Μακεδονία!»
«Μα δεν κινδυνεύουμε !»
Στη συντριπτική τους πλειοψηφία όλοι αυτοί που προβάλλουν τα φτηνά αυτά επιχειρήματα είναι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, ακαδημαϊκοί και ύποπτοι εντεταλμένοι. (Όλα αυτά βάλτε τα μέσα σε εισαγωγικά, παρακαλώ!). ΠΓΔΜ και ΠΓΔΜ βροντοφώναζαν για δεκαετίες με ασύλληπτη αφέλεια στις εφημερίδες, στις τηλεοράσεις, στη Βουλή, στα Πανεπιστήμια και στις κάθε είδους Ακαδημίες. Από κανένα απλό, αγνό πολίτη που συνάντησα, ρωτώντας από την Κρήτη μέχρι τον Έβρο, αλλά ιδιαίτερα στη Μακεδονία, δεν άκουσα ποτέ να αποκαλεί τα Σκόπια Μακεδονία. Από τα λόγια τους μάλιστα καταλάβαινες εύκολα ότι κάτι ράγιζε μέσα τους κάθε φορά που άκουγαν να το χρησιμοποιούν οι πλαστογράφοι. Την ίδια στιγμή δεν υπήρχε ούτε ένας Σκοπιανός επώνυμος και ανώνυμος που να την αποκαλεί με το προσωρινό της όνομα ΠΓΔΜ, όπως είχαν συμφωνήσει. Τους ανεχόμασταν όταν μας προκαλούσαν σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, τους ανεχόμασταν ακόμα και όταν έρχονταν στην Ελλάδα και μιλούσαν για «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Είχαν το απροσμέτρητο θράσος να προσπαθούν να μας το επιβάλλουν ακόμα και στις μεταξύ μας αθλητικές συναντήσεις. Ευτυχώς που βρισκόταν εκεί πάντα κάποιος παλαιστής μας με καρδιά, κάποιος άλτης με σθένος, κάποια κολυμβήτρια κάποιος ακοντιστής, να ξυπνήσει τους αρμόδιους της αποστολής ώστε να αντισταθούν. Έφτασαν στο σημείο να στήσουν μια ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ, μια FANTASIENDLAND στο κέντρο των Σκοπίων.
Υπάρχει μια σοφή ρήση :
«Ο άλλος γίνεται λύκος στο βαθμό που εσύ γίνεσαι αρνί».
Έτσι εγώ δεν μέμφομαι τους Σκοπιανούς. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους μεθοδικά και υπομονετικά. Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στο δικό μας πολιτικό σύστημα, στην ανεύθυνη διανόηση, στον υπνωτισμένο ακαδημαϊκό χώρο. Αυτοί δεν καθοδηγούν, δεν εμπνέουν, δεν αναλάμβαναν ευθύνες, παραπλανούν. Τελευταία μας προέκυψε και ένα μέρος της ιεραρχίας που απλά αντιγράφει τον Πιλάτο. Όλοι αυτοί προσπαθούν να μας πείσουν με ανεδαφικά επιχειρήματα να υποχωρήσουμε σε ένα θέμα που οι ίδιοι για δεκαετίες το υπονόμευαν και σήμερα είναι έτοιμοι να το ξεπουλήσουν, λες και βρίσκονται σε ανατολίτικο παζάρι. Υπήρξε κάποιος πολιτικός που έφτασε στο έσχατο σημείο της κατάπτωσης και του εκφυλισμού να ισχυρίζεται ότι δεν είναι εθνικό θέμα. Έτσι απλά και άνετα, λες και ήταν ένα ζήτημα που αφορούσε το μούσι του και το σκουλαρίκι του. Όλοι αυτοί ξεχνούν ότι η Μακεδονία είναι ένα από τα τελευταία ασημικά που μας απέμειναν και χάρη σ’αυτά επιζήσαμε, διασχίζοντας τους αιώνες. Στο όνομα αυτών κατάφερε ο λαός μας να ξεπεράσει πολέμους, καταστροφές, φτώχειες, κατοχές και διχασμούς.
Νομίζω ότι μόνο μία λύση υπάρχει :
Ο ελληνικός λαός, που είναι ο νοικοκύρης αυτού του τόπου και το πρόβλημα αυτόν αφορά, πρέπει να απαντήσει σε όλες τις παραπάνω αγωνίες με τον τρόπο που μόνο αυτός ξέρει.
Μέλιος Πίτσιας
