Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Ρε, δεν έχει ξαναγίνει αυτό!
– Ποιο;
– Μα δεν έχει ξαναγίνει! Είναι δυνατόν;
– Ποιο ρε;
– Ρε, μόνο πεντακόσια ευρώ;
– Ποιο κάνει, ρε πεντακόσια ευρώ; Θα μου πεις; Και είναι ακριβό πεντακόσια ευρώ; Τι αγόρασες; Θα μου πεις;
– Ναι, ρε θα σου πω, αλλά περίμενε, προσπαθώ να το χωνέψω, έχει πονέσει η κοιλιά μου από το γέλιο! Μα είναι δυνατόν;
– Καλά! Να σου δώσω κι εγώ ένα πεντακοσάρικο;
– Συγγνώμη κύριος, αλλά πεντακόσια ευρώ είναι πολύ λίγα!
– Επιτέλους βγάζουμε μια άκρη, είμαστε σε καλό δρόμο. Μάθαμε ότι είναι φτηνό το πράγμα, αφού είναι τόσο λίγα τα πεντακόσια!
– Ρε, ούτε με χίλια θα πήγαινα εγώ!
– Όπα , ανέβηκε το κασέ! Πήγαμε στα χίλια!
– Και να σου πω κάτι; Θα ζητούσα περισσότερα!
– Α! Για δουλειά πρόκειται! Για πες! Τι δουλειά;
– Κοίτα ρε φίλε, όταν εκτίθεσαι έτσι, ζητάς και το ανάλογο αντίτιμο, εκτός κι αν τόσο εκτιμάς το εκτόπισμα σου οπότε …πάσο!
– Χαρτιά παίζετε; Πολλά λεφτά τζιράρετε μου φαίνεται… και θα μείνεις πανί με πανί!
– Όχι, ρε! Καμιά σχέση! Για τον Παναγιώτη λέω, τον εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενο που έκανε μια διαφήμιση αποκριάτικη για μια γνωστή αλυσίδα παιχνιδάδικων και πήρε, λέει, πεντακόσια ευρώ! Μόνο! Το καταλαβαίνεις αυτό; Μόνο πεντακόσια ευρώ! Δεν είμαστε στα καλά! Μα μόνο πεντακόσια ευρώ;
– Μπορεί ο άνθρωπος να είχε ανάγκες!
– Καλά, και δεν μπορούσε να βρει ένα πεντακοσάρικο; Να είχε ανάγκη κανένα μεγαλύτερο ποσό να πω εντάξει! Το έκανε και τα πήρε! Αυτό το ποσό το παίρνει πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός, διότι οι παλιοί και οι αναγνωρίσιμοι ζητούν άλλα! Και ο Παναγιώτης είναι παλιά καραβάνα!
– Και τα παίρνουν;
– Εντάξει μπορεί να μην παίρνουν ότι έπαιρναν, αλλά όχι και πεντακόσια!
– Δηλαδή Ο Παναγιώτης δηλώνει πρωτοεμφανιζόμενος; Εκτός κι αν ήθελε να βρει ένα τρόπο να ξαναγίνει γνωστός!
– Καλά, κι έτσι περίμενε να γίνει πάλι γνωστός; Με αυτόν τον τρόπο; Μάλλον την πάτησε, και μάλλον αγρίως!
– Ακριβώς! Διότι ο Ζορό των ταπεινών και καταφρονεμένων είναι όντως για τα καρναβάλια!
