Γράφει ο Κώστας Δαλακιουρίδης
Όταν ο Ιωαννίδης σχεδίασε την ανατροπή του Μακαρίου λέγεται ότι είχε πάρει το πράσινο φως από τους Αμερικανούς και μάλιστα τον ενθάρρυνε ο τότε σταθμάρχης της ΣΙΑ. Το ίδιο ισχυρίστηκαν οι στρατηγοί Γκιζίκης και Μπονάνος. Τους διαβεβαίωναν ότι οι Τούρκοι δεν θα επέμβουν. Όλοι γνωρίζουν τη συνέχεια.
. Στις 20 Ιουλίου του 1974 μπροστά στον υφυπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Τζ. Σίσκο ο Ιωαννίδης φώναξε «Μας εξαπατήσατε!» Τότε (δεν το γράφει η ιστορία) οι Αμερικανοί ξέσπασαν σε κλάματα κι έκαναν 40 μέρες νηστεία για να εξιλεωθούν!
Καλά αυτός ο αφελής αρχιπράκτορας δεν ήξερε ότι οι Αμερικανοί ήθελαν να ξεφορτωθούν και τον Μακάριο και τον ίδιο και δεν έκανε τουλάχιστον τα αυτονόητα. Δηλαδή, να στείλει υποβρύχια στην Κύπρο και να σχεδιάσει μια αεροναυτική άσκηση εκεί κοντά; Τόσο εμπιστοσύνη τους είχε και ξέχασε το «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες»;
Σήμερα δεν ξέρουμε τι υποσχεθήκαν στον Αλέξη Αμερικανοί και Γερμανοί κι αν τους πίστεψε, ένας άνθρωπος που έχει ξεγελάσει τους πάντες και τα πάντα (έρμε Κουβέλη). Φυσικά το ξέρει ότι οι υποσχέσεις των ξένων είναι σαν τις δικές του αλλά το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται. Όμως η μέχρι τώρα διαπραγμάτευση επαληθεύει την νομική σχολή του Χάρβαρντ ότι είναι μακράν ο καλύτερος διαπραγματευτής για τους αντιπάλους..
Όταν χειρίζεσαι εθνικά θέματα καλείς τα κόμματα τα ενημερώνεις πως έχει η κατάσταση και τους ζητάς τη γνώμη τους. Αν μπορούσε να το κάνει σε συμβούλιο αρχηγών θα τους είχε κατά κάποιο τρόπο δεμένους. Χαράζεται μια εθνική γραμμή με το μέγιστο των παραχωρήσεων και πηγαίνεις με μαξιμαλιστικές απαιτήσεις. Δεν πηγαίνεις πρώτα να συζητήσεις και μετά τους ενημερώνεις. Με τι χαρτιά πήγε;
Γιατί διαπραγμάτευση χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς δεν έχει νόημα. Αλλά κι εμείς τόσα χρόνια που ο Γκρούεφσκι γέμιζε τα Σκόπια αγάλματα κι ονομασίες το κοιτούσαμε σαν χάνοι.
Τώρα αυτοί μπορούν να παραιτηθούν από τα ανώδυνα. Να αλλάξουν λένε το όνομα μιας οδού με το όνομα Μ. Αλεξάνδρου λες και με μια απόφαση του δημοτικού συμβουλίου δεν μπορούν να την επαναφέρουν. Ή το να μετονομάσουν το αεροδρόμια από «αεροδρόμιο Μακεδονία» σε «αεροδρόμιο Νέα Μακεδονία». Δεν προσέξαμε αν έχουν αφήσει χώρο για το πρώτο συνθετικό να μην κάμουν και μεγάλα έξοδα.
Αν η πολιτική ηγεσία ήταν αναγκασμένη (από ποιους;) να δώσει τη Μακεδονία σαν δεύτερο συνθετικό έπρεπε οι Σκοπιανοί να δώσουν γη και ύδωρ για να το πάρουν. Αντί γι’ αυτό μας δουλεύουν ψιλό γαζί οι άθλιοι εγείροντας αξιώσεις όχι μόνο στο όνομα αλλά και στην ιστορία μας. Πότε; Την ώρα που ο κ. Γκλιγκόροφ είχε ξεκαθαρίσει τα πράγματα ότι είναι Σλάβοι (όσοι είναι τέλος πάντων) και δεν έχουν σχέση με την περίοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Τώρα έχουμε το θέατρο του παραλόγου. Όλη η ιστορία παίχτηκε με μικροκομματικά παιγνίδια και με γνώμονα τις επόμενες εκλογές. Στα παλιά τους τα παπούτσια η πατρίδα. Παίζουν με τα συναισθήματά μας οι αθεόφοβοι. Κι από πάνω μας λένε και φασίστες γιατί δεν συμφωνούμε με τις απόψεις τους και κανείς δεν μας εξήγησε ποιο είναι το όφελος της υποχώρησης. Θα μας περικόψουν το χρέος; Θα έχουμε εμπορικές και πολιτιστικές σχέσεις; Θα έχουμε κάποιον σύμμαχο ή κάποιον που θα μας υποβλέπει. Γιατί συμβαίνει και τούτο το παράδοξο. Από όλους τους γείτονες μόνο εμείς έχουμε συμφέρον να μην διαλυθούν. Κι αντί αυτό να μας ενισχύει στην διαπραγμάτευση μας αποδυναμώνει! Αυτό και μόνο φτάνει για να αντιληφθούμε τις προθέσεις τους. Και τα άρθρα του συντάγματος που λεν ότι τα σύνορα είναι προσωρινά; Και φυσικά είναι γνωστό ότι όσον αφορά τους Αλβανούς και Βουλγάρους δεν τολμούν να υπονοήσουν τίποτε. Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
Κώστας Δαλακιουρίδης
