Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Τα περισσότερα πράγματα που απαιτούν οι δανειστές από εμάς; αναφέρονται στο περιβόητο ΑΕΠ τουτέστι το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν.
– Κύριοι, μας λένε (δηλαδή δουλάρες). Η δαπάνη για την υγεία λόγου χάρη πρέπει να είναι (ας υποθέσουμε) 7% του ΑΕΠ κι εσείς ξοδεύετε 8.5%. Άρα πρέπει να κάνετε περικοπές!
– Δηλαδή να πεθάνει ο κοσμάκης;
– Αφού σας ψήφισε καλά να πάθει!
– Και τι να κάνουμε;
– Να αυξήσετε το ποσοστό συμμετοχής του ασφαλισμένου.
– Πάλι; Εδώ περιλαμβάνουμε νέα μείωση με τα αντίμετρα.
– Να την ξεχάσετε.
– Μα θα μας μαυρίσουν!
– Κακό του κεφαλιού σας.
Δυστυχώς για να μειώσουμε την δαπάνη η κυβέρνησή μας ξέρει μόνο ένα τρόπο. Την μείωση του αριθμητή δηλαδή την περικοπή. Όμως θα μπορούσαμε να την αποφύγουμε αν μεγαλώναμε τον παρονομαστή τουτέστιν το ΑΕΠ. Σε ένα ΑΕΠ 200 δις, μια δαπάνη 5% είναι 10 δις, ενώ σε ΑΕΠ 220 είναι 11%. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε για ξοδέψουμε ένα δις επί πλέον χωρίς να δίνουμε λογαριασμό στους…θεσμούς (ανάθεμα την ορολογία σας).
Κι εδώ είναι τα ζόρικα. Γιατί άλλο είναι να βάζεις φόρους και χαράτσια κι άλλο να βγάζεις χρήματα. Δυστυχώς η αριστερά το έχει ξεχάσει. Έχει μάθει μόνο να δίνει, κι όταν δεν έχει, παίρνει από όσους έχουν ή τα παίρνει προκαταβολή για να τα μοιράσει. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνεται συνέχεια γιατί οι άνθρωποι θα πάψουν να έχουν όπως φανερώνουν οι επιχειρήσεις που κλείνουν.
Δυστυχώς δεν έβαλαν υπουργό Οικονομικών την κ. Ραχήλ Μακρή να λύσει το πρόβλημα τυπώνοντας ευρώ! Έτσι βράζουμε μέσα στο ζουμί μας.
Ένα άσμα σε στίχους του Ελύτη λέει: «Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ». Δουλειά, δηλαδή έργα κι όχι λόγια. Κάθε Πάσχα ο πρωθυπουργός αναγγέλλει ανάσταση στην οικονομία αλλά αυτή καθεύδει. Τώρα που άρχισε να ξεζαλίζεται θα πάμε σε εκλογές και φτου κι από την αρχή.
Αν είχαμε κράτος δηλαδή δημόσια διοίκηση ανεξάρτητη από κόμματα κι ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης τότε και επενδύσεις θα είχαμε και μείωση της ανεργίας και όλα τα καλούδια. Αλλά με μια κυβέρνηση αλλοπρόσαλλη και μια βουλή που οι βουλευτές ψηφίζουν ότι τους φέρνουν αρκεί να παραμείνουν βουλευτές (ο νοών νοείτω), προκοπή δεν περιμένουμε. Εκτός κι αν σηκωθούμε από τους καναπέδες…
Κώστας Δαλακιουρίδης
