Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Όταν ο Σύ.ρι.ζα άρχισε να μιλάει προς τα έξω πολλοί έπαιρναν τα λόγια του Αλέξη τοις μετρητοίς. Δεν περνούν όλοι όπως φαίνεται από την ανωτάτη σοφιστική με ειδίκευση στη στρεψοδικία και την αοριστολογία (παπαρολογία όπως θα έλεγε η κ. Αυλωνίτου).
Η αστική λογική δεν μπορεί να καταλάβει το εξής απλό: Τα εσά εμά και τα εμά εσά. Δηλαδή, ότι καλό έχετε εσείς το θεωρούμε δικό μας και ότι κακό έχουμε εμείς το θεωρούμε δικό σας. Απλά πράγματα. Το άλφα και το ωμέγα της στρεψοδικίας. Πάντα βγαίνουμε λάδι και πάντα φταίνε οι άλ-λοι. Η αυτοκριτική είναι θανάσιμο αμάρτημα σ’ αυτό το κόμμα.
Αυτοί είναι πάντα οι νέοι, οι αδιάφθοροι, οι επαναστάτες. Οι άλλοι αντιπροσωπεύουν το παλιό και το σάπιο. Όταν σκέφτονται να βάλουν στα ψηφοδέλτια τη Μαριλίζα και τον Αντώναρο αυτοί αυτομάτως μετατρέπονται σε άδολους έφηβους. Όταν συνεργάζονται με τους Αν.ελ αυτομάτως τους αναβαθμίζουν σε προοδευτικούς ημιαριστερούς ριζοσπάστες. Η συνεργασία με τον Σύ.ρι.ζα είναι η σύγχρονη κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Αυτή η συνεχής αμφισβήτηση των άλλων και η καταγγελία για τα ανομήματά τους, έχει μεγάλη πέραση στον ελληνικό λαό. Είμαστε λαός φιλοκατήγορος και μας θέλγει η λάσπη εφόσον βέβαια πέφτει σε άλλους. Προπαντός έχουν πέραση τα μεγάλα λόγια και οι μπαρούφες, οι σαπουνόφου-σκες.
Όταν έλεγε ο Αλέξης «εμείς θα παίζουμε και οι αγορές θα χορεύουν» αντί να τον έδερναν δυό βδομάδες, τον χειροκροτούσαν. Τώρα αυτές θα πυρώνουν τα κάρβουνα των επιτοκίων κι εμείς θα παριστάνουμε τους αναστενάρηδες. Μακάρι να βγούμε ψεύτες.
Θα μπορούσε να πει χίλια δυό για τις περίφημες αγορές και για το καπιταλιστικό σύστημα που τις αναγορεύει σε ύψιστους εκτιμητές. Αυτές είναι οι μηχανισμοί που κάνουν τους πλούσιους πλου-σιότερος και τους φτωχούς φτωχότερους, Αυτές είναι οι πραγματικές ύαινες το μίασμα του ανθρώ-πινου πολιτισμού. Αλλά να απειλεί αυτούς που του επέτρεψαν να γίνει πρωθυπουργός, είναι του-λάχιστον κωμικό.
Βέβαια κάτι φίλοι έχουν αντίθετη άποψη. Λένε απλά ότι οι αγορές παίζουν το ρόλο του λύκου και γενικά των αρπακτικών. Όταν κάποιο ζώο είναι αδύναμο ή άρρωστο το κατασπαράσσουν. Όμως αυτές είναι πιο ανθρώπινες βρε παιδί μου. Δεν σκοτώνουν. Από τη μια μεριά σου βάζουν ορούς κι από την άλλη σου πίνουν το αίμα. Κάτι σαν βαμπίρ. Αλλά δεν τολμά ούτε ο Αλέξης ούτε κανένας άλλος πολιτικός να πει πέντε πράγματα σταράτα. Οι πολιτικοί έγιναν υποτακτικοί των οικονομικών παραγόντων.
Ουσιαστικά μπήκαμε σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που θα είναι καταστροφική για τη χώρα. Να θυμόμαστε πως ό,τι φέρνει ηδονή στους πολιτικούς φέρνει πόνο στους πολίτες παρε-κτός κι αν είναι κομματόσκυλα. Την έχουμε ξαναπάθει αλλά δεν βλέπουμε να πλουτίστηκε η ε-μπειρία μας. Τι να πούμε; Καλό κουράγιο…
Κώστας Δαλακιουρίδης
