Του Γιάννη Κορομήλη
Η Ελλάδα και όλοι μας βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σοβαρότατο πρόβλημα: Γονατίσαμε – πέσαμε θα ήταν η καταλληλότερη λέξη- από το πολύ βάρος που φόρτωσε στους ώμους μας η κρίση και δεν μπορούμε, δεν μας κρατούν τα σακατεμένα πόδια μας να σηκωθούμε. Κι αυτό που μας αποθαρρύνει ακόμα περισσότερο είναι ότι τα μνημόνια τελείωσαν, αλλά και πάλι δεν μπορούμε να σηκωθούμε. Κι ας πανηγυρίζουν, από τον περασμένο Αύγουστο, οι κυβερνώντες ό,τι δήθεν μας έβγαλαν από τα μνημόνια και… από την κρίση. Όντας τα δυο κυβερνώντα κόμματα, και προπάντων οι αρχηγοί τους, πάντα αντιμνημονιακοί, όλως αιφνιδίως- όταν εκμεταλλευόμενα το αντιμνημονιακό μένος μεγάλου τμήματος του λαού μας- έγιναν κυβέρνηση με δεσμεύσεις ότι θα… καταργούσαν (μ΄ένα άρθρο κι ένα νόμο) τα μνημόνια… υπόγραψαν νέο.Το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο. Προσθέτοντας στους ώμους μας επιπλέον 100 δισεκατομμύρια ευρώ! Ξένοι ειδικοί με υπεύθυνες θέσεις μιλούν για 200(!). Και «χωρίς περισκέψιν, χωρίς αιδώ» υπερηφανεύονται κι από πάνω για τα κατορθώματα τους.
Να υποθέσουμε ότι τώρα πια θα κατάλαβαν επιτέλους ότι τα μνημόνια δεν ήταν η αιτία αλλά το αποτέλεσμα; Δεν ήταν το αίτιο αλλά το αιτιατόν. Γιατί αν αυτά ήταν πράγματι η αιτία της κρίσης τότε αφού βγήκαμε από αυτά τότε βγήκαμε κι απ΄την κρίση! Όμως ξέρουν κι αυτοί ότι δεν βγήκαμε από την κρίση. Το ξέρει όλος ο κόσμος. Αλλά τότε γεννιέται το ερώτημα: Όταν έβριζαν, με χυδαίο μάλιστα τρόπο, τους αντιπάλους τους για τα μνημόνια, δεν ήξεραν ότι έφταιγε η κρίση; Ή μήπως εκμεταλλευόταν τα μνημόνια για να πάρουν την κυβέρνηση; Έλεγαν δηλαδή εν γνώσει τους ψέματα στον κοσμάκη για να καταλάβουν την εξουσία;
Κι όταν την πήραν όχι μόνο δεν τα κατάργησαν (δεν αύξησαν τους μισθούς, δεν μας γύρισαν – όπως υποσχόταν το 2014- στην προ κρίσης κατάσταση κ.λ.π.) αλλά έγιναν ξαφνικά μνημονιακοί. Γιατί; Η κοινή λογική μας υποχρεώνει να δεχθούμε ότι παραμύθιαζαν απλά το λαό μας για να καταλάβουν τα κυβερνητικά αξιώματα. Και ότι αυτά συνεπάγονται.
Τώρα πλέον το παραμύθι (αφήγημα το λεν) άλλαξε. Δεν βγήκαμε από την κρίση, δεν μπορούν να βγουν στις αγορές (υψηλά επιτόκια), αλλά… είναι θέμα, χρόνου! Η οικονομία μας – έτσι λεν- γιατρεύτηκε και δυνάμωσε (πώς βρε παιδιά, τι θαύμα έγινε;). Όλοι οι δείκτες που δείχνουν την «υγεία» της οικονομίας, επιστημονικοί δείκτες, λεν ότι είναι βαριά άρρωστη; Η απάντηση τους είναι «λασπολογείτε».
Στο μεταξύ εμείς ο λαός – στο όνομα του οποίου ισχυρίζονταν ότι κάνουν όσα κάνουν- πεσμένοι στο τέλμα ψαχνόμαστε πώς θα βγούμε, πώς θα σηκωθούμε στα πόδια μας. Οι κυβερνώντες και πάλι δηλώνουν … «παρόντες». Εμείς, λένε, θα σας σώσουμε… Κι εμείς απαντούμε όπως ο βασιλιάς Πύρρος: «Άλλη μια τέτοια σωτηρία και θα χάσουμε τα πάντα». Κι αυτοί επιμένουν να μας ξανασώσουν…
Ωστόσο πρέπει να γλυτώσουμε. Το ερώτημα είναι: Πώς; Το πρώτο, που πρέπει να πάρουμε υπόψη μας είναι αυτό που είπε ο Αϊνστάιν: « Το άκρο άωτο του παραλογισμού είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα». Συνεπώς να μην ξανακάνουμε τα λάθη που κάναμε. Και το σπουδαιότερο όλων είναι αυτό που μας είπε Ιησούς Χριστός: « Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Δηλ. Να γνωρίσουμε την αλήθεια κι η αλήθεια θα μας σώσει. Αλλά ποια είναι η αλήθεια;
Συνεχίζεται…
