Του Γιάννη Κορομήλη
Με οπτική γωνιά γνώμονα την άποψη ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι- ανεξάρτητα από εθνικότητα, φύλο, χρώμα, μορφωτικό επίπεδο, οικονομικό κ.λ.π.- είμαστε αδέλφια. Έχουμε κοινό τον ανώτερο, τον ιερό Εαυτό μας. Είμαστε όλοι παιδιά μιας Ανώτερης κι απροσπέλαστης Δύναμης που δημιούργησε τα πάντα, και το σύμπαν φυσικά. Του οποίου μέρος «περιορισμένο σε χρόνο και τόπο» αποτελεί ο καθένας από μας. Ανεξάρτητα από το πώς την ονομάζει κανείς αυτή την Ανώτερη Δύναμη: Θεό, Αλλάχ, Βούδα, φύση, ύλη, τύχη κ.λ.π. Ανεξάρτητα ακόμα κι αν διαφωνεί κανείς με τους αλλόπιστους ή και με τους ομόθρησκους πλην διαφορετικού δόγματος, συνανθρώπους του γεγονός παραμένει ότι όλοι μας, όλοι οι άνθρωποι δεν φυτρώσαμε, από το μηδέν. «Μηδέν εκ του μη όντος γίγγνεται…», έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας. Το ίδιο λέει και η, πρόσφατη σχετικά, «αρχή της αφθαρσίας της ύλης του Λαβουαζιέ που μαθαίνουμε στο σχολείο.
Ισχυρό παραμένεις επίσης και ο επιχείρημα ότι στον εσωτερικό μας κόσμο υπάρχει κάτι κοινό σε όλους μας: ο ανώτερος Εαυτός μας. Η έδρα του ηθικού νόμου (όλοι ξέρουμε αν κάτι είναι δίκαιο ή άδικο, καλό ή κακό). Ακόμη και τα μικρά παιδάκια. Προχθές ένας τρίχρονος «νεαρός» όταν του είπα – αστειευόμενος- να σπάσουμε ένα τζάμι της πολυκατοικίας μπροστά μου είπε: Αυτό κύριε είναι άδικο! Κακό! Ο «ιερός Εαυτός» μας είναι επίσης ένα είδος αποθήκευσης όλων των εμπειριών του Ανθρώπου από τη δημιουργίας του μέχρι σήμερα.
Ο διακεκριμένος Ελβετός ψυχολόγος – ψυχίατρος – ένας από τους τρεις «ψυχολόγους του βάθους» ο Κάρλ Γκούσταβ Γιούνγκ, (Άντλερ, Φρόιντ οι άλλοι δύο, κάποιοι προσθέτουν σ΄ αυτούς τον νεώτερο τους Βίκτωρ Φρανκλ ως τέταρτο) μίλησε και υποστήριξε με επιχειρήματα και έρευνες για τα «αρχέτυπα» και για τα «προφητικά όνειρα», για την έδρα τους, τη σημασία τους κ.λ.π., σε σχέση με τον Ανώτερο Εαυτό μας.
Θα αναρωτηθείτε ασφαλώς τι σχέση έχουν, όλα αυτά που προαναφέρθηκαν με το πρόβλημα που απασχολεί σήμερα όλους σχεδόν τους Έλληνες: Το εάν, πώς, και πότε μπορεί να ελπίζουμε ότι θα βγούμε από την κρίση. Ή έστω πώς και πότε θα δούμε τη ζωή μας να βελτιώνεται. Πότε δηλ. θα βγούμε από την εξαθλίωση , την ανεργία, τα αδιέξοδα που μας ταλανίζουν κοντά 10 χρόνια τώρα. Το ότι η οπτική γωνιά που προτείνει η στήλη λέγοντας: Αξίζει να το δούμε κι έτσι δηλ. βλέποντας τους συνανθρώπους μας ως δικούς μας ανθρώπους, ως αδέλφια μας, θα μπορούσε να είναι η καλύτερη, η συντομότερη, η πλέον σωστή λύση για όλα μας τα προβλήματα, για όλες μας τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα, είναι πλέον ή βέβαιον.
Δεν πιστεύω ότι ο Ιησούς ή οι επιστήμονες ψυχολόγοι που υποστηρίζουν την συγκεκριμένη οπτική της αδελφοσύνης κ.α κάνουν λάθος. Αρκεί να σκεφτούμε αν αυτοί που έχουν την οικονομική δύναμη ώστε να μπορούν να βοηθήσουν την πατρίδα μας και το λαό μας έβλεπαν την κατάσταση μας υπό την προαναφερθείσα οπτική θα είχαμε βγει από την κρίση και τα «παρελκόμενα» της τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής της. Τι θα έκαναν; Οι Έλληνες με τις τεράστιες καταθέσεις τους σε τράπεζες του εξωτερικού θα δάνειζαν τις μισές από αυτές με κάποιο χαμηλό επιτόκιο (0,5% π.χ) στο Ελληνικό κράτος και σε κατάλληλο βάθος χρόνους. Έτσι ώστε να μπορέσει η πατρίδα τους να εξοφλήσει τα δάνεια της στους ξένους και να επιστρέψει τα δανεικά στους Έλληνες κροίσους, στον προβλεφθέντα χρόνο.
Αν η Ενωμένη (;) Ευρώπη ή η Ευρωπαϊκή Ένωση της οποίας είναι μέλος η Ελλάδα ήθελε, πάντα υπό την συγκεκριμένη οπτική, να βοηθήσει την Ελλάδα θα εύρισκε τρόπο (κι όχι μόνο έναν) να λύσει το πρόβλημα μας, πράγμα γι΄αυτή πανεύκολο. Διότι η οικονομία της Ελλάδας δεν αντιπροσωπεύει ούτε το 2% της οικονομίας της Ε.Ε. Άρα διαθέτοντας «ψίχουλα», γι αυτή, θα το τακτοποιούσε.
Συνεχίζεται
