Του Γιάννη Κορομήλη
Με τη Συμφωνία των Πρεσπών (διεθνή συμφωνία με ό,τι συνεπάγεται ως τέτοια) η ελληνική κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όταν υπογράφηκε) αναγνώρισε επισήμως και διεθνώς ότι οι κάτοικοι του πολυεθνικού κρατιδίου των Σκοπίων, ή έστω της ΠΓΔΜ, έχουν «μακεδονική» ταυτότητα(!!) δηλ. εθνικότητα, εθνότητα, υπηκοότητα ιθαγένεια (είναι σχεδόν ταυτόσημες λέξεις και στερείται βάσης το να παίζεις κανείς με τις λέξεις αυτές). Αναγνώρισε δηλαδή ότι οι κατοικούντες στη γειτονική μας χώρα είναι «Μακεδόνες» που μιλούν «μακεδονική γλώσσα». Γεννήθηκε δηλ. από τη συμφωνία αυτή ένα νέο κράτος που ονομάστηκε μεν Βόρεια Μακεδονία αλλά οι κάτοικοι είναι… «Μακεδόνες»- κράτος με το όνομα αυτό στους νεώτερους χρόνους δεν υπήρξε, υπήρχε στην αρχαιότητα και ήταν ελληνικό. Μετά τη απελευθέρωση των «νέων χωρών» από τους Τούρκους το πάλαι ποτέ Μακεδονικό κράτος έγινε η περιοχή της Μακεδονίας, με σύνορα με την περιοχή τω Σκοπίων αυτά που υπήρχαν από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου. δηλ. Μακεδονία- Παιανίας (Παιανία λεγόταν τότε η ευρύτερη περιοχή των Σκοπίων).
Και τότε και πάντα η Μακεδονία ανήκε στην Ελληνική εθνότητα, είχε δηλ. ελληνική ταυτότητα και μιλούσε ελληνικά. Και ξαφνικά χωρίς κανένα ειδικό λόγο, χωρίς να είχε ο υποσχεθεί ο κ. Τσίπρας κάτι σχετικό, χωρίς να το περιλάβει καν στο κυβερνητικό του πρόγραμμα προεκλογικά το 2014 ή το 2015. Χωρίς να ενημερώσει στις προγραμματικές δηλώσεις έστω, το λαό. Αλλά ούτε καν τα υπόλοιπα κόμματα (ούτε και το συνεταίρο του τον κ. Καμμένο – όπως τουλάχιστον ο κ. Καμμένος υποστηρίζει. Ξαφνικά λοιπόν του κατέβηκε η ιδέα να λύσει το «Μακεδονικό», έτσι ονόμασε το Σκοπιανό, εμείς οι Μακεδόνες δεν είχαμε καμία βιασύνη με το θέμα αυτό, είχαν όμως οι Σκοπιανοί και ενδεχομένως και άλλες ξένες δυνάμεις μεγάλες (Τουρκία) ή πολύ μεγάλες (ΗΠΑ, Ρωσία, Ε.Ε.κ.λ.π.).
Κι έτσι ο κ. Τσίπρας, ως απόλυτος άρχοντας του Μεσαίωνα, με εγωισμό υπερτιμημένο και οράματα ηγέτη υψηλού επιπέδου εμβέλειας και διεθνώς, αποφάσισε να βάλει τέλος «σε ένα πρόβλημα που μας βασάνιζε πολλά χρόνια», όπως ο ίδιος αυτοθαυμαζόμενος δήλωσε. Αλλά οι σχέσεις μας με τα Σκόπια εμάς τους Μακεδόνες δεν μας απασχολούσε,. Αν απασχολούσε τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία ή τη Γερμανία, αυτό ήταν δικό τους θέμα. Αυτοί έπρεπε να πάρουν την πρωτοβουλία. Αν οι Σκοπιανοί, Σλάβοι στην πλειοψηφία τους, δεν βολεύονταν με το «Βαρντάσκα» ήταν πριν ο Τίτο για λόγους του λεγόμενου «πανσλαβισμού» και για το …. όνειρο του να βγει στη θάλασσα, να οικειοποιηθεί το λιμάνι της Θεσσαλονίκης κ.λ.π., ονόμασε την επαρχία των Σκοπίων, με το «έτσι θέλω», «Μακεδονία» αυτό δεν είχε καμία σχέση μ΄εμάς. Ούτε φυσικά και με την πατρίδα μας.
Ίσως μας πει κάποιος, ίσως να το σκέφτηκε κι ο κ. Τσίπρας, μα ήδη πριν τις Πρέσπες τα περισσότερα κράτη του ΟΗΕ- μεταξύ αυτών και η ΗΠΑ και η Ρωσία- είχαν ήδη αναγνωρίσει το κρατίδιο αυτό ως «Μακεδονία». Και λοιπόν; Μα εκεί που το λεν «Μακεδονία» ας το λεν τουλάχιστον Βόρεια Μακεδονία, θα απαντούσε αυτός ο κάποιος. Όχι, δεν είναι η σωστότερη, η δικαιότερη, η καλύτερη λύση αυτή της συμφωνίας των Πρεσπών. Και τούτο διότι, δεν τους έδωσε ο κ. Τσίπρας μόνο τον γεωγραφικό προσδιορισμό «βόρεια» και το «Μακεδονία», αλλά και ταυτότητα «μακεδονική» και γλώσσα «μακεδονική». Τους αναγνώρισε δηλ. ότι στον κόσμο όλο μόνο ένα κράτος υπάρχει που κατοικείται από «Μακεδόνες», οι οποίοι μιλούν – μόνο αυτοί και κανείς άλλος, τη … μακεδονική γλώσσα, και απαρτίζουν το «μακεδονικό έθνος!!!
Συνεχίζεται
