Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Ποιος μπορεί να επιζεί άνετα στη σημερινή Ελλάδα; Προφανώς ένας πάμπλουτος με δική του πολιτοφυλακή και γνωριμίες που του εξασφαλίζουν την ατιμωρησία. Όμως αυτό δεν είναι εύκολο για τον καθένα.
Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε και μάλιστα πολύ εύκολα είναι να μιμηθούμε τον Διογένη. Εκείνον τον αρχαίο φιλόσοφο που περπατούσε μέρα μεσημέρι με ένα φανάρι κι έλεγε «Άνθρωπο ψάχνω» κι όχι κατεργάρηδες!
Αυτός δεν είχε καμιά περιουσία. Ένα κύπελλο είχε για να πίνει νερό και το πέταξε όταν είδε ένα παιδί να πίνει με τις φούχτες του.
Όταν τον είδαν να ζητιανεύει από ένα …άγαλμα απάντησε «μελετώ την αποτυχία».
Ένα φαλακρό που τον έβρισε του απάντησε «Δεν θα σε βρίσω αλλά θα παινέψω τις τρίχες σου που εγκατέλειψαν τέτοιο κεφάλι».
Όταν άκουσε μερικούς να γιουχάρουν ένα σωματώδη τύπο που έπαιζε κιθάρα αυτός τον χειροκροτούσε «γιατί τέτοιος που είναι θα μπορούσε να ληστεύει».
Μολονότι τον πλησίαζαν και άνθρωποι της εξουσίας, αυτός κρατούσε αποστάσεις γιατί πίστευε ότι πρέπει να συμπεριφέρεσαι στην εξουσία όπως στη φωτιά: να μην πλησιάζεις πολύ γιατί θα καείς ούτε να είσαι πολύ μακριά για να μην κρυώνεις.
Φημολογείται ότι όταν τον συνάντησε ο Μέγας Αλέξανδρος και εντυπωσιάστηκε από την απλότητά του και τον ρώτησε τι ήθελε να κάνει γι’ αυτόν, απάντησε: «να παραμερίσεις λίγο γιατί μου κρύβεις τον ήλιο».
Φυσικά την εποχή του δεν είχαν συσσίτια όπως σήμερα αλλά το λίγο φαγητό που χρειαζόταν το ζητιάνευε. Όσο για τον ύπνο τη βόλευε με ένα πιθάρι όπου τρύπωνε. Όπως βλέπετε σήμερα έχουμε όλα τα φόντα να τον μιμηθούμε. Έτσι δεν θα φοβόμαστε να μη μας κλέψουν ή να μας ληστέψουν ή να μας σιδερώσουν το μάγουλο για να τους μαρτυρήσουμε που κρύβουμε τα χρυσαφικά.
Η εφορία δεν θα μπορεί να μας φορολογεί, ακόμα κι αν θεωρήσει το πιθάρι σαν τεκμήριο. Επί πλέον θα δικαιούμαστε όλα τα επιδόματα. Αλλά θα έχουμε κι άλλα τυχερά. Αν μαζευτούμε αρκετοί και κάνουμε μια συνοικία με πιθάρια, τα «πιθαράδικα», θα γίνουμε τουριστική ατραξιόν και θα μας επιδοτεί ο Δήμος και τα επιμελητήρια.
Απορούμε λοιπόν γιατί δεν το επιχειρούμε. Αλλά η κυβέρνηση είδε τι αχαΐρευτοι είμαστε και θα μας οδηγήσει εκεί που έπρεπε να πάμε μόνοι μας. Κι εμείς γκρινιάζουμε κι από πάνω. Αν δεν είναι αυτό αγνωμοσύνη τι άλλο είναι;
Κώστας Δαλακιουρίδης
