Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Δεν μπορεί. Κάτι δεν μας ταιριάζει. Βέβαια το γήπεδο είναι αυτό που πρέπει να είναι για αγώνα ντέρμπι αλλά φαίνεται ότι το παιγνίδι είναι στημένο και από πριν συμφωνημένο.
Φυσικά οι εφημερίδες και τα κανάλια λένε τα γνωστά, «κουρέλες θα σας σχίσουμε», «έτσι βαράει ο Πειραιάς» και άλλα τέτοια που τονώνουν το φρόνημα των οπαδών. Αλλά πίσω από τη βιτρίνα, εκκωφαντική σιωπή. Στόματα ερμητικά κλειστά για τα τεκταινόμενα που αφορούν εμάς χωρίς εμάς. Τι έχει συμφωνηθεί; Γιατί δεν μας λένε;
Οι ξένοι όταν μιλούν για τον Αλέξη, μέλι και πετιμέζι στάζει το στόμα τους. Τι χαρίσαμε πάλι και δεν το ξέρουμε; Μήπως συμμετείχαν κι άλλοι στη συσκευασία του δώρου; Τι έλεγαν Αλέξης και Ταγίπ για δυο ώρες και δεν το ’μολογούν; Αν δεν συμφωνούσαν (αφού τα συμφέροντά μας είναι αντίθετα) δεν χρειαζόταν παρά ένα τέταρτο. Άρα υπήρχαν θέματα συζήτησης για τα οποία ελπίζουμε ναι είχε γίνει προετοιμασία. Όμως δεν είδαμε ούτε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών ούτε κάποια άλλη κίνηση κι αυτό φέρνει το νου τη συμφωνία των Πρεσπών, αυτό το «αριστούργημα» της εξωτερικής πολιτικής. Αφού τον ξέρουν τι ζημιάρης είναι γιατί τον αφήνουν να κάνει διαπραγματεύσεις;
Παρακολουθούμε τα διεθνή και ιδίως τα βρετανικά πολιτικά περιοδικά να μάθουμε τι σκέφτονται οι Γερμανοί, που μόνο ύμνους έχουν για τον Αλέξη. Κάποιος Γερμανός πολιτικός έλεγε «τι λάθος έκανα και με επαινούν οι εχθροί μου;» Η γερμανική ηγεσία ήταν αναντάμ παπαντάμ εναντίον μας. Ήταν και είναι εχθρική. Αν δεν είχαν συμφέροντα θα μας είχαν διώξει με τις κλωτσιές από την Ε.Ε επί Βαρουφάκη. Και να μη ξεχνάμε ότι πίσω από τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ποντίων ήταν οι Γερμανοί. Πάντα διψασμένοι για πηγές ενέργειας διάλεξαν σαν βάση την Τουρκία αλλά δεν τους βγήκε. Τώρα κάτι ετοιμάζεται. Το καπάκι τραντάζεται από τους ατμούς της φωτιάς που άναψε ο Ταγίπ που βιάζεται σαν να τον κυνηγούν. Αυτά που διακυβεύονται είναι μεγάλα και το μαρτυρά το ενδιαφέρον των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θυμήθηκε την αλληλεγγύη.
Καλά είναι τα δώρα του Αλέξη αν και είναι με δικά μας λεφτά αλλά να μην την πάθουμε σαν αυτόν που έσκυψε να πάρει ένα δίευρω και ο πορτοφολάς από πίσω τού πήρε το πορτοφόλι. Βέβαια αν το πορτοφόλι ήταν δικό μας λίγο το κακό αλλά είναι των επόμενων γενιών κι αυτό το πορτοφόλι είναι το ελληνικό υπέδαφος και ο νοών νοείτω. Όλα τα άλλα είναι στάχτη τα μάτια, και οι προεκλογικές παροχές και αντιπαραθέσεις, χάντρες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς.
Κώστας Δαλακιουρίδης
