Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Παλιότερα η συνταγή της δημοσιογραφικής επιτυχίας ήταν «αίμα, ψέμα, σπέρμα» σε σοφές δόσεις για να χτυπήσουν στα πιο χαμηλά ένστικτα του αναγνωστικού κοινού. Δεν ήταν νέα συνταγή. Η δίψα για εκτόνωση οδηγούσε παλιά τον λαό τον μεσαίωνα στις δημόσιες εκτελέσεις καταδίκων καθώς και αμαρτωλών στην πυρά. Ήταν η κυριακάτικη ψυχαγωγία! Κάτι μέσα μας μάς σπρώχνει στη θανατολαγνεία.
Ο Πλάτωνας στο έργο του «Πολιτεία» εκεί που αναφέρεται στα τρία μέρη της ψυχής όπου το καθένα προσπαθεί να παρασύρει τον άνθρωπο προς το μέρος του γράφει:
«άκουσα δηλαδή ότι ο Λεόντιος, όπως ανέβαινε από τον Πειραιά έξω από το βόρειο τείχος, πήρε το μάτι του ξαπλωμένα στο χώμα κάτι πτώματα πλάι στον δήμιο. Είχε από τη μια πλευρά την επιθυμία να πλησιάσει να δει και από την άλλη μια δυσφορία και πάλεψε με τον εαυτό του καθώς σκέπαζε το πρόσωπό του. Τελικά η επιθυμία να δει νίκησε κι έτρεξε με ορθάνοιχτα μάτια προς τα πτώματα φωνάζοντας: «Ορίστε κακορίζικα, κοιτάτε αυτό το ωραίο θέαμα».
Σήμερα δεν αντιστεκόμαστε καθόλου στο θέαμα και στα λόγια που μας προσφέρουν. Δεν πάει καιρός που ένα κανάλι μπήκε σε μονάδα εντατικής θεραπείας και πήρε πλάνα από όσους χαροπάλευαν. Και το είχε για επιτυχία!
Αυτό που κυριαρχεί σήμερα πάνω από όλα είναι ο φόβος και η αναμονή για χειρότερα μέτρα. Ο φόβος πουλάει, είναι το εμπόρευμα που έχει ζήτηση. Τον τραβάει ο μαζόχας ο εαυτός μας. Μερικοί δημοσιογράφοι εκβιάζουν μια «καλή» είδηση:
«Δηλαδή κύριε υπουργέ αν χειροτερέψουν τα πράγματα τι μέτρα θα πάρετε;» περιμένοντας να απαντήσει «μέτρα για φέρετρα». Όμως ο υπουργός δεν θέλει να φοβίσει τον κόσμο. Αλλά η κολλιτσίδα δεν τον αφήνει, θέλει την είδηση:
«Να περιμένουμε ένα μήνα απομόνωση όπως στην Ιταλία; ή μεγαλύτερα πρόστιμα;» Αφού κάθε απόγευμα που κοινοποιούνται τα θύματα του κορονοϊού, όταν τα νούμερα πέφτουν επικρατεί κατήφεια στα στούντιο.
Ευτυχώς τώρα που πλησιάζουν οι γιορτές βρήκαν να ασχοληθούν με τα ρεβεγιόν και ψάχνουν όλους τους απίθανούς συνδυασμούς καλεσμένων για να υπάρχουν πιο πολλά θύματα. «Το χούι ξεχούι δεν γίνεται». Άμποτε να τους φωτίσει το θείο βρέφος να δείχνουν πιο χαρούμενα πράγματα όπως φωταγωγημένες πλατείες τίποτε χαρούμενα γεγονότα γιατί ξεχειλίσαμε από πίκρα και όπως λέει το λαϊκό άσμα «τόσο φαρμάκι βρε ζωή, πού θέλεις να το βάλω, ξεχείλισαν τα σπλάχνα μου και δεν χωράει άλλο».
Μακάρι το 2021 να μας ξαναδώσει όσα μας πήρε αυτός ο χρόνος.
Σημ. Η στήλη Θεού θέλοντος θα επιστρέψει μετά τις σχολικές διακοπές
Κώστας Δαλακιουρίδης
