Όσοι, όπως ο γράφων, εργάστηκαν στην Ανώτατη Εκπαίδευση γνωρίζουν καλά ότι επί τριάντα χρόνια τα ανώτατα ιδρύματα παρέλαβαν και διατήρησαν ένα καθεστώς κομματοκρατίας, το οποίο κατατρομοκρατούσε τους ουδέτερους διδάσκοντες και επέμενε στο καθεστώς του λεγόμενου «ασύλου», που κρατούσε σε ομηρία όλους όσοι δεν συμφωνούσαν με τη φαντασιακή κοινότητα κάποιας απροσδιόριστης αριστεράς. Αυτή η κατάσταση συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, μετά την κατάργηση του νόμου 4009/2011 ( με υπουργό Παιδείας την Α. Διαμαντοπούλου) ο οποίος ήταν η σημαντικότερη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ και ψηφίστηκε από 250+ βουλευτές. Ο νόμος αυτός υπήρξε η πλέον ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση που έθετε το εκπαιδευτικό μας σύστημα σε βάσεις εκσυγχρονιστικές. Αντιμετώπιζε ουσιαστικά το θέμα των Πανεπιστημίων, που είχε άμεση σχέση με την οργανωτική δομή και λειτουργία τους, μεταξύ των οποίων τα ειδικότερα θέματα φύλαξης και προστασίας των Ιδρυμάτων και της περιουσίας των.
Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι, ότι επί ΣΥΡΙΖΑ ο παραπάνω νόμος ξηλώθηκε και από βουλευτές που τον είχαν υπερψηφίσει για καθαρά συντεχνιακούς και ψηφοθηρικούς λόγους. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατάργησε ουσιαστικά το νόμο Διαμαντοπούλου και επανέφερε τις ρυθμίσεις του νόμου πλαισίου του 1982, ο οποίος επιφέρει τα χειρότερα για όσους νέους φιλοδοξούν να σπουδάσουν. Άρα ο νόμος Γιαβρόγλου αποτέλεσε ένα τεράστιο βήμα προς τα πίσω, αφού επανέφερε την απαράδεκτη κομματικοποίηση των δομών λήψης αποφάσεων, η οποία διέφθειρε το σύστημα διοίκησης των Ανωτάτων Ιδρυμάτων. Επανέφερε Ο ΣΥΡΙΖΑ το μοναδικό φαινόμενο των «αιώνιων φοιτητών», κυρίως κομματικών φοιτητοπατέρων, που λυμαίνονται τα πανεπιστήμια χωρίς να φοιτούν στις σχολές. Επανέφερε ο νόμος Γιαβρόγλου το άσυλο, που εξασφαλίζει το ατιμώρητο σε εγκληματικές ενέργειες φοιτητών και μη, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει την κομματική νεολαία, με αποτέλεσμα να ρίχνει την πανεπιστημιακή κοινότητα βορά κάθε χουλιγκάνου, κάθε τραμπούκου ο οποίος τώρα μπορεί να κακοποιεί, να βανδαλίζει, να λεηλατεί , να καταστρέφει, να κλέβει, , να επιτίθεται σε καθηγητές και να διακινεί τα πάντα ανενόχλητος εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Και όλα αυτά χάρη του ασύλου, που δίνει το δικαίωμα σε κάποιους να πράττουν ανεμπόδιστα τις βιαιοπραγίες τους και να επιβάλλουν το δικό τους καθεστώς τρόμου στα ΑΕΙ.
Όλες οι παραπάνω απαράδεκτες συμπεριφορές, προκαλούν θλίψη και αγανάκτηση για όλους αυτούς που βάζουν τις ιδεοληψίες, τις κομματικές τους ταυτότητες, τα συμφέροντά τους, πάνω από τη διαφύλαξη και τις ευνοϊκές συνθήκες μόρφωσης των παιδιών μας.
Φτάνει πια με τη συνεχή αρνητική αντίδραση των κομμάτων της Αριστεράς, τα οποία βάζουν φραγή στην επίλυση και αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων των συνθηκών ασφαλείας και ακαδημαϊκής ελευθερίας των πανεπιστημίων.
Επομένως, η ψήφιση του νέου νομοσχεδίου για τα ανώτατα ιδρύματα από τη σημερινή κυβέρνηση κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση: α) γιατί η υπάρχουσα κατάσταση στους πανεπιστημιακούς χώρους δεν εγγυάται τη σωματική και ψυχική ασφάλεια του φοιτητικού και εκπαιδευτικού προσωπικού. Β) διασφαλίζει με τις πρόνοιές του απολύτως τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους χώρους αυτούς, υπό όρους ισότητας και δικαιοσύνης.
Συμπερασματικά ο νόμος προτείνει ουσιαστική μεταρρύθμιση, υπεύθυνη και συμβατή με τους σκοπούς για τους οποίους φοιτούν τα παιδιά μας στα πανεπιστήμια. Αυτό είναι χρέος της πολιτείας, δηλαδή να δημιουργήσει και να κατοχυρώσει ευνοϊκές συνθήκες μόρφωσης και παραγωγής πολιτισμού. Αυτονόητα πράγματα για τον πολιτισμένο κόσμο.
- Ο Αδάμος Ευαγγέλου είναι πρώην καθηγητής εφαρμογών στο ΑΤΕΙ.Θ. και μέλος του Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
