Πολλά λέχτηκαν και γράφηκαν τις πρόσφατες μέρες της κακοκαιρίας ΜΗΔΕΙΑ με το χιόνι και με τα 800 δέντρα που λύγισαν από το βάρος και έπεσαν σε καλώδια ρεύματος της ΔΕΗ κυρίως σε Αττική και Εύβοια, με αποτέλεσμα τεράστια προβλήματα, μπλάκαουτ πολλές ώρες και μέρες, ακόμα και νεκρούς, πνευμονοπαθείς που δεν είχαν ρεύμα στο μηχάνημα παραγωγής οξυγόνου. Όλοι συμφώνησαν ότι τα καλώδια έπρεπε να είναι υπόγεια, δηλαδή μέσα στο χώμα. Επίσης όλοι συμφώνησαν ότι αυτό έπρεπε να το είχαν κάνει οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Τέλος, όλοι συμφώνησαν ότι μάλλον δεν πρόκειται να γίνει τίποτα στο μέλλον επειδή το μήκος των καλωδίων ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιόμετρα και το κόστος των απαιτούμενων έργων υποδομής θα είναι μερικά δισεκατομμύρια – τα οποία δεν υπάρχουν.
Μ’ αυτήν την ευκαιρία ας κάνουμε μια σύγκριση με μια άλλη χώρα σαν τη δική μας, που έχει ακριβώς τον ίδιο πληθυσμό, την Σουηδία:
Στη μικρή γραφική πόλη Μέρστα, εκεί όπου σχεδόν όλο το χειμώνα χιονίζει και οι θερμοκρασίες είναι κάτω από το μηδέν, αποφάσισαν πρόσφατα να κάνουν επέκταση του σχεδίου πόλης.
Επί ένα ολόκληρο χρόνο ενημέρωναν λεπτομερώς τους πολίτες και τις υπηρεσίες με όλα τα μέσα: εφημερίδες, τηλεόραση, επιστολές, οπτικοακουστικό υλικό, ομιλίες από ειδικούς τοπογράφους, πολεοδόμους, συγκοινωνιολόγους κλπ.
Όλοι πήραν μέρος στις συζητήσεις και τις αποφάσεις: οι πολίτες, οι οργανώσεις, η εκκλησία, οι δάσκαλοι, οι μαθητές, τα ΚΑΠΗ, ο σύλλογος προστασίας πουλιών του δάσους, οι ερασιτέχνες ψαράδες της τοπικής λίμνης, κ.ά.
Βγήκαν οι αποφάσεις και έπιασαν δουλειά τα συνεργεία με τους τεχνίτες. Σε χρόνο ρεκόρ, δουλεύοντας μέρα-νύχτα, σε 2 μήνες έγινε η χάραξη, το δίκτυο ύδρευσης, το δίκτυο αποχέτευσης, υπόγειο δίκτυο ηλεκτροδότησης, τηλεφώνων, οι δρόμοι, οι στάσεις του αστικού, κλπ.
Κατόπιν κτίστηκαν πρώτες οι δημόσιες υπηρεσίες: παιδικός σταθμός, νηπιαγωγείο και σχολείο, ιατρείο πρώτων βοηθειών, υποσταθμός ΔΕΗ, ταχυδρομείο, υδραγωγείο, παρκινγκ για τα αυτοκίνητα, χωριστό παρκινγκ για τα ποδήλατα, 10 στρέμματα γκαζόν για να βγάζουν οι κάτοικοι τα σκυλιά για βόλτα και κατούρημα, κιόσκι και μπάρμπεκιου στην όχθη της λίμνης, κλπ.
Μετά από όλα αυτά, η πολεοδομία έδωσε άδεια στους εργολάβους να χτίσουν κατοικίες. Και κάθε 1-2 βδομάδες επιθεωρητές της πήγαιναν επιτόπου και έκαναν αυστηρό έλεγχο της πορείας εργασιών, ακόμα και στο χρώμα των κατοικιών, που έπρεπε να είναι το παραδοσιακό παστέλ της περιοχής με καφετί κεραμίδια.
