Στην Ελλάδα όλες οι περιοχές μπαίνουν στην κόκκινη ζώνη. Από τα 16.300 χλμ. ακτογραμμής κινδυνεύουν περίπου τα 2.000 χλμ. Είμαστε πλέον στην εξελισσόμενη ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή. Από εδώ και πέρα, θα περιμένουμε πιο συχνά ακραία φαινόμενα.
Αυτά, μεταξύ άλλων, επισημαίνει, μιλώντας στα «ΝΕΑ» ο γενικός γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών και εθνικός εκπρόσωπος για την Κλιματική Αλλαγή καθηγητής Χρήστος Ζερεφός.
Όπως εξηγεί, οι περιοχές που κατεξοχήν κινδυνεύουν, είναι στη Νοτιοανατολική Ελλάδα και ο κίνδυνος είναι αυτή καθαυτή η ερημοποίηση, η οποία θα εξελιχθεί στο μέγιστό της έπειτα από μερικές δεκαετίες.
Ο υδράργυρος έχει χτυπήσει κόκκινο ξεπερνώντας ακόμη και τους 43-44 βαθμούς Κελσίου. Η ζέστη είναι αφόρητη. Ετσι θα είναι η ζωή μας από εδώ και πέρα;
Οχι, η ζωή μας δεν θα είναι έτσι, αλλά αυτά τα ακραία φαινόμενα καυσώνων θα τα βλέπουμε πιο συχνά από ό,τι τα βλέπαμε στο παρελθόν. Δηλαδή οι χαρακτηριστικοί καύσωνες των τελευταίων 30 ετών ήταν το 1987, το 2007 και αυτός τώρα. Η συχνότητα αυτή είναι μία φορά κάθε 15 χρόνια ένας δυνατός καύσωνας. Αυτό μπορεί να γίνει μία φορά ή ακόμα χειρότερα προς το τέλος του αιώνα κάθε άλλο χρόνο να έχουμε καύσωνα εκτεταμένο. Οι επιστήμονες ελπίζουμε ότι θα παρθούν τα μέτρα που έχουν προταθεί και δεν θα φθάσουμε σε αυτό το σημείο.
Διανύουμε τη θερμότερη δεκαετία των τελευταίων χρόνων; Κι αν ναι, τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας;
Σημαίνει ότι είμαστε πλέον στην εξελισσόμενη ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή. Δεν είναι ένα φαινόμενο που θα έρθει, έχει ήδη έρθει και γι’ αυτόν τον λόγο θα πρέπει να μάθουμε να προστατευόμαστε από τα ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά και να προσαρμοσθούμε στη νέα κατάσταση. Η προσαρμογή είναι πολύ σημαντική και ασφαλώς θα μειώσει το κόστος των επακόλουθων της ανθρωπογενούς παρέμβασης στο κλίμα.
Τι αλλάζει από εδώ και πέρα στη ζωή μας εξαιτίας της κλιματικής κρίσης; Τι να περιμένουμε;
Θα περιμένουμε πιο συχνά ακραία φαινόμενα και με μεγαλύτερη ένταση. Η Νοτιοανατολική Ευρώπη και ιδιαίτερα η Ανατολική Μεσόγειος είναι περιοχές στο κόκκινο κατά τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή και ως εκ τούτου θα πρέπει να ακολουθούμε τις οδηγίες αλλά και να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό στη Φύση. Χάρηκα ιδιαίτερα διότι μετά το άρθρο που είχαμε στείλει στον ημερήσιο Τύπο με τον συνάδελφο ποινικολόγο κ. Μυλωνόπουλο, η Πολιτεία φαίνεται ότι στο νέο νομοσχέδιο του ποινικού κώδικα έχει μετατρέψει το αδίκημα του εμπρησμού από αμέλεια από πλημμέλημα σε κακούργημα. Είναι μία σημαντική εξέλιξη για την προστασία των δασών, μαζί βεβαίως με την επαγρύπνηση που χρειάζεται.
Υπερθέρμανση του πλανήτη. Τώρα πλέον δεν είναι μόνο τρεις λέξεις.
Είναι πολύ περισσότερα γιατί κινδυνεύουν όχι μόνο οι άνθρωποι και τα οικοσυστήματα, αλλά και τα μνημεία της Φύσης και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Κινδυνεύουν από πολλούς παράγοντες είτε μακροχρόνια εξελισσόμενους, όπως η οξίνιση της ατμόσφαιρας και των ωκεανών, αλλά και από ακραίες ριπές ανέμων, βροχής, πλημμύρας και βεβαίως κορωνίδα στην Ανατολική Μεσόγειο είναι το φαινόμενο της ερημοποίησης, το οποίο εξελίσσεται κατ’ εμέ ανησυχαστικά τα τελευταία 40 χρόνια και δυστυχώς θα συνεχίσει να εξελίσσεται.
Πώς επηρεάζεται η Ελλάδα; Ποιες περιοχές μπαίνουν στην κόκκινη ζώνη;
Ολες οι περιοχές μπαίνουν στην κόκκινη ζώνη. Από τα 16.300 χλμ. ακτογραμμής κινδυνεύουν περίπου τα 2.000 χλμ., μεγάλο ποσοστό παράκτιων περιοχών οι οποίες θα αντιμετωπίσουν φαινόμενα υφαλμύρωσης, όπως ήδη βλέπουμε για παράδειγμα στο Καλοχώρι της Θεσσαλονίκης και σε άλλες περιοχές όπου είναι και τα δέλτα των ποταμών. Οι περιοχές που κατεξοχήν όμως κινδυνεύουν, είναι στη Νοτιοανατολική Ελλάδα και ο κίνδυνος είναι αυτή καθαυτή η ερημοποίηση, η οποία θα εξελιχθεί στο μέγιστό της έπειτα από μερικές δεκαετίες.
Είναι αναστρέψιμη η κατάσταση ή πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξουμε πλανήτη;
Πλανήτη ασφαλώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε αλλά η κατάσταση πρέπει να ελεγχθεί και ακόμα προλαβαίνουμε. Το σημείο από το οποίο και πέρα δεν θα υπάρχει δυνατότητα επιστροφής, όπως το έχω δηλώσει πολλές φορές, είναι όταν το ακραίο γίνει σύνηθες. Τότε θα είναι πολύ δύσκολο να ξαναγυρίσουμε κάπου στη δεκαετία του ’80 ή και του ’90 ακόμα. Για να μη φθάσουμε σε αυτό το σημείο, θα πρέπει όλοι να βοηθήσουμε μειώνοντας την κατανάλωση φυσικών πόρων (ύδατος, απόρριψης σκουπιδιών και εξοικονόμηση ενέργειας). Είναι πράγματα που μπορεί εύκολα ο καθένας μας να συμβάλει και όλοι μαζί, τα 7 και πλέον δισ. κάτοικοι του πλανήτη, να μειώσουμε το αποτύπωμα άνθρακα που αφήνει ο καθένας μας.
