Παρηγοριά, συμβουλές και «ψυχολογική υποστήριξη» δίνει το κράτος στους πυρόπληκτους, δηλαδή σ’ αυτούς που βρίσκονται σε απελπισία επειδή έχασαν τα πάντα, σπίτια, επιχειρήσεις, αυτοκίνητα, δουλειά, τα ζώα, περιουσίες κλπ.
Στο τηλέφωνο 1110 μπορούν να τηλεφωνούν και οι ψυχολόγοι και ψυχίατροι θα μιλούν δωρεάν μαζί τους και θα τους δίνουν συμβουλές και κουράγιο.
Όλα ωραία και καλά, αλλά εκτός από τα λόγια και τις ωραίες συμβουλές, ποιος θα τους δώσει και τα λεφτά που έχουν άμεση ανάγκη;
Οι άνθρωποι αυτοί είναι «σαλταρισμένοι».
Πού θα μείνουν τώρα που κάηκαν τα σπίτια τους; Πού θα μαγειρεύουν; Πού θα κάνουν μπάνιο, πού θα πηγαίνουν για τουαλέτα; Πώς θα ξαναχτίσουν τα σπίτια, πώς θα αγοράσουν πάλι αυτοκίνητο; Πώς θα ξανανοίξουν την καμένη επιχείρηση; Πού θα βρουν λεφτά για να αγοράσουν 800 πρόβατα (που κάηκαν), τρακτέρ (που κάηκε), 300 μελίσσια (που κάηκαν), πώς θα πληρώσουν τις δόσεις του στεγαστικού δανείου; Πώς θα πληρώσουν τις εργοδοτικές εισφορές; Τον φόρο και τον ΕΝΦΙΑ, τους λογαριασμούς της ΔΕΗ κλπ.;
Χωρίς φράγκο στην τσέπη πώς θα πάνε στο σουπερμάρκετ να αγοράσουν γάλα και τρόφιμα για να επιβιώσουν; Όχι για λίγες μέρες, με τα ψίχουλα της ανθρωπιστικής βοήθειας από εθελοντικές οργανώσεις, αλλά για όλο το μέλλον από εδώ και πέρα;
Τι μέλλον θα έχουν αυτοί οι συνάνθρωποι μας;
«Δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη» λέει το κράτος.
Ευχαριστώ πολύ για τα παρηγορητικά και ενθαρρυντικά σας λόγια.
Όταν έχω άμεση ανάγκη από τουλάχιστον 100.000 ευρώ για να επιβιώσω, τα λόγια σας μου φαίνονται σαν παρηγοριά στον άρρωστο προτού να ξεψυχήσει.
