Ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης στο γνωστό ποίημα «Όσο μπορείς» αναφέρει μεταξύ των άλλων :
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις/τούτο προσπάθησε τουλάχιστον/όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου/…εκθέτοντάς την ..ως που να γίνει μια ξένη φορτική»
Ο διεθνώς αναγνωρισμένος για την ποιότητα του λόγου και το βάθος των νοημάτων Αλεξανδρινός ποιητής, έγραψε το εμβληματικό αυτό ποίημα, ωθούμενος προφανώς από προσωπικά του βιώματα. Πάντως, όποιο και αν ήταν το κίνητρο του, οι στίχοι του είναι διαχρονικοί και αποτελούν παραίνεση προς όλους προς ορθή και εποικοδομητική διαχείριση της «εν τω παρόντι βίω» ζωής του ανθρώπου. Ο ποιητής θεωρεί ότι κάθε άνθρωπος οφείλει να προασπίζει την αξιοπρέπειά του και να μη σπαταλά τον χρόνο του σε επιβλαβείς σχέσεις και άγονες αναστροφές και ενέργειες ,που τον εξευτελίζουν και κάνουν τη ζωή του βαρετή και ανούσια.
Επίκαιρη ιδιαίτερα στις μέρες μας η προτροπή του Καβάφη προς αξιοπρεπή διαβίωση ,καθόσον ο εξευτελισμός της ανθρώπινης οντότητας έχει πάρει απροσμέτρητες διαστάσεις και τείνει να γίνει κοινωνικά αποδεκτός τρόπος ζωής. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες προβολής από τα ΜΜΕ προσβλητικών για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια πράξεων και δηλώσεων ατόμων ,πολλά των οποίων κατέχουν μάλιστα διακεκριμένες θέσεις στην κοινωνία. Παιδεραστίες, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, γάμοι ομοφυλοφίλων ,βιασμοί, καθώς και εκτεταμένη διαφθορά στο δημόσιο και ιδιωτικό βίο βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Ξεπεσμός, ηθική παρακμή και αποχαύνωση του ανθρώπου είναι μηνύματα, που διαχέονται από τα περισσότερα τηλεοπτικά σόου, τα oποία αποδεχόμαστε παθητικά και αδιαμαρτύρητα. Μετά μάλιστα την θεσμοθετηθείσα αλλαγή ταυτότητας φύλου στη χώρα μας κανείς δεν γνωρίζει που θα οδηγηθεί ο « μεταλλαγμένος » ψυχοσωματικά άνθρωπος.
Ο αναίσχυντος εξευτελισμός του επηρμένου για την απελευθέρωση από τις δεσμεύσεις του παρελθόντος ανθρώπου επιβεβαιώνει την διαπίστωση του Ψαλμωδού «Άνθρωπος εν τιμή ων, ου συνήκε. Παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ομοιώθη αυτοίς»[Ψαλ.48], που σημαίνει ότι ο άνθρωπος που τιμήθηκε με τόσα προσόντα από τον Θεό δεν εκτίμησε την εξέχουσα θέση του στη Δημιουργία , αλλά εξομοιώθηκε προς τα άλογα και ανόητα κτήνη.
Τα σχόλια είναι περιττά. Στη δίνη της εικονικής πραγματικότητας, του καταιγισμού των ανεξέλεγκτων πληροφοριών και ιδεολογιών και της περιρρέουσας υλιστικής ατμόσφαιρας στην οποία κινείται ο ανερμάτιστος σημερινός άνθρωπος η μόνη διέξοδος από την αλλοτρίωση , τον υποβιβασμό του στο επίπεδο των ζώων και τον εξευτελισμό του είναι η αυτογνωσία, η αναθεώρηση των αντιλήψεών του και ο προσανατολισμός του προς τις αξίες και αρχές, που θα τον καταστήσουν άρτιο και ολοκληρωμένο άτομο ,χρήσιμο στην πάσχουσα από «ανθρώπους» κοινωνία μας..
