Αυτό που απασχολεί τους Τούρκους , είναι πως θα εκδηλώνουν μπαράζ τουρκικών προκλήσεων και επιθέσεων , εναντίον της Ελλάδας και πως θα αναφέρονται για την αποστρατικοποίηση των Ελληνικών νησιών , για να έχουν ελεύθερο το πεδίο δράσης και εισχώρησης των διάφορων τουρκικών δυνάμεων στην Ελλάδα .
Αλλά επειδή μάλιστα διαπιστώνεται , ότι οι εχθρικές τους προθέσεις , δεν είναι μόνο στην ουσία με λόγια η με παραβιάσεις των Ελληνικών συνόρων , αλλά και με πράξεις πολέμου , ειδικά όταν μια χώρα όπως η Τουρκία και οι δυνάμεις της , φαίνεται να είναι μια διαρκής πολεμική μηχανή , με κάθε είδους στρατιωτικά υλικά , τα οποία παράγονται από την Τουρκική πολεμική Βιομηχανία , αλλά και από την ίδια την προπαγάνδα των Τουρκικών μέσων μαζικής ενημέρωσης .
Εξάλλου από την μια μεριά η παρουσία των στρατιωτικών δυνάμεων της Αμερικής στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης , μπορεί να ενοχλεί τους Τούρκους για την μη πραγματοποίηση των σχεδίων τους , αλλά υπάρχει όμως και η πλευρά της σχέσης της Τουρκίας με την Ρωσία , μέσα από την οποία εξακριβώνεται η συνεργασία τους για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Ελληνικό έδαφος .
Πράγμα που σημαίνει ότι ενώ η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ , ενισχύει τις προθέσεις της Αμερικής να στείλει στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία , χωρίς βέβαια να ενδιαφέρεται και πολύ για τις εξελίξεις με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις , παρά μόνο με την Ρωσία και με την διεκδίκηση συμμαχιών η την εξυπηρέτηση συμφερόντων , που έχουν σχέση με το Ουκρανικό ζήτημα , αλλά στην πραγματικότητα χρησιμοποιούνται οι Ελληνικές βάσεις , για άλλους γεωπολιτικούς στόχους της Αμερικής .
Εκείνο που απομένει όπως έχουμε τονίσει , είναι η ουδετερότητα της Ελλάδας , απέναντι στις διεκδικήσεις των Ρώσων και των Αμερικανών , αλλά καμία ουδετερότητα , όταν πρόκειται για τα εθνικά μας συμφέροντα , η όταν αυτά διακυβεύονται από την Τουρκική επεκτατικότητα .
Γιατί όπως γίνεται κατανοητό , μπορεί η Τουρκία να εμφανίζεται ως ηγέτιδα περιφερειακή δύναμη, αλλά ο Τούρκικος επεκτατισμός είναι και παραμένει στις προθέσεις της , όχι μόνο σαν άσκηση της εκβιαστικής της διπλωματικής πολιτικής , αλλά και σαν άσκηση της στρατιωτικής παρέμβασης στα Ελληνικά σύνορα .
Είναι γνωστή η πρόθεση της Τουρκίας , αλλά πρέπει να μείνει γνωστή και η δική μας πρόθεση να πετύχουμε τους δικούς μας στόχους , έστω και αν οι μεγάλες δυνάμεις εξυπηρετούν τους στόχους της Τουρκίας.
Αν και πολλοί κύκλοι αναλυτών ισχυρίζονται ότι η Τουρκία μας φοβίζει περισσότερο παρά μας πολεμά , μπορεί να αλλάξει η τακτική αυτή μέσα στο κοντινό μέλλον , και να ασκήσει την βία μέσα από ένα πόλεμο , ο οποίος θα γίνει με στόχο την ισχύ των όπλων και αυτού που υπερισχύει σε στρατιωτικές δυνάμεις και αμυντικό εξοπλισμό .
Άλλωστε δεν θα μπορούσαμε να μην τονίσουμε την δύναμη της ελληνικής αεροπορίας με τον ερχομό των νέων ραφάλ , πράγμα που μπορεί να σημαίνει ότι η υπεροχή στον αέρα επηρεάζει καθοριστικά , την έκβαση των επιχειρήσεων σε στεριά και θάλασσα , αλλά και στην αναχαίτιση των Τουρκικών αεροσκαφών .
Αν αυτό που απασχολεί τους Τούρκους , είναι πως θα εκδηλώνουν μπαράζ τουρκικών παραβιάσεων και επιθέσεων , η απάντηση μας είναι τα ευέλικτα ραφάλ, και ο συσχετισμός δυνάμεων αλλάζει με θετικό πρόσημο για την Ελλάδα .
Τότε αυτός είναι που θα αναπτύξει και ένα άλλο στρατηγικό σχεδιασμό που θα απειλήσει επιτέλους τα τουρκικά σύνορα και όχι μόνο τα Ελληνικά .
Καιρός είναι να το δοκιμάσουμε στην πράξη , για να κλείσουμε ένα κύκλο παθητικό, ο οποίος στρέφεται εναντίον της Ελλάδας , αλλά και να κλείσουν επιτέλους στόματα .
