Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Δεν είναι παραλιακή πόλη η Κατερίνη. Βρίσκεται 8 χιλιόμετρα από την Παραλία και την Ολυμπιακή Ακτή, στη μέση του κάμπου με τα ακτινίδια και τα άλλα περιβόλια. Κι όμως, τον τελευταίο καιρό πολλοί γλάροι πετούν μέσα κι έξω από αυτήν. Περίεργο φαινόμενο!
Οι ψαράδες το αποδίδουν στο ότι δεν υπάρχουν ψάρια στη θάλασσα τώρα το χειμώνα, επειδή αυτά έχουν τραβηχτεί στα βαθιά κι έρχονται για αναζήτηση τροφής. Ίσως η αιτία να είναι γενικότερη, γιατί και τις άλλες εποχές βλέπουμε γλάρους μακριά από τη θάλασσα, όπως π.χ. στα χωράφια το φθινόπωρο όταν οργώνουν οι γεωργοί ή αλλού σε χωματερές.
Παλιά, όταν το χειμώνα έπεφτε πολύ χιόνι, τα πουλιά από τον Όλυμπο και τα Πιερία (κοτσύφια, μπεκάτσες, πορζαϊλες κ.α.) κατέβαιναν χαμηλά στον κάμπο για αναζήτηση τροφής, και έφταναν μέχρι τους μπαχτσέδες μέσα στην πόλη.
Τώρα, αντίθετα, φαίνεται ότι άλλαξαν τα πράγματα και μας έρχονται οι γλάροι από τη θάλασσα.
Παλιά η θάλασσα ήταν γεμάτη ψάρια και ο Θερμαϊκός Κόλπος πλούσιος βιότοπος. Γι’ αυτό και στην Κατερίνη υπήρχαν 3 Σύλλογοι Ερασιτεχνικών Ψαράδων με εκατοντάδες μέλη. Σήμερα. Με την υπεραλίευση και την μόλυνση ελάχιστα ψάρια έχουν απομείνει κι αναγκαζόμαστε να κάνουμε εισαγωγή από την Τουρκία και άλλες χώρες.
Πέρασε πλέον εκείνη η εποχή που η Αλίκη Βουγιουκλάκη τραγουδούσε για τον γλάρο στο όμορφο τραγουδάκι του Αλέκου Σακελλάριου με μουσική Μάνου Χατζιδάκη:
«Μια βάρκα ήταν μόνη της σε θάλασσα γαλάζια
κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόλευκα φτερά
κι όλο την κοντοζύγωνε για να της κάνει νάζια
και τις φτερούγες του έβρεχε στα γαλανά νερά
Και ζήλεψα τη βάρκα τη μικρή τη χιονάτη
που της φιλούσε ο γλάρος το κατάλευκο πανί
Και νιώθω σαν βαρκούλα στα γαλάζια τα πλάτη
που όλο περιμένει κάποιο γλάρο να φανεί».