Επιτροπή Πιερίας του ΚΚΕ.
Παρέμβαση πραγματοποίησε ο Σαρηγιαννίδης Κώστας, παθολόγος του Κέντρου Υγείας Κατερίνης, ο οποίος αναφέρθηκε στις χρόνιες ελλείψεις των δομών
της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Κατερίνη, αλλά και των ελλείψεων που υπάρχουν στο Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο Παπαδόπουλος Αντώνης, γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Πιερίας του ΚΚΕ.
Αναφέρθηκε στην κατάσταση του δημόσιου συστήματος Υγείας, στις μεγάλες ελλείψεις και τα κενά που υπάρχουν σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό,
στις ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή. Επίσης αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο λειτούργησαν τα σχολεία αυτά τα δύο χρόνια, τα συνεχόμενα
άνοιξε-κλείσε χωρίς κανένα ουσιαστικό μέτρο για την προστασία της υγείας των μαθητών, εκπαιδευτικών και γονιών.
Αναφέρθηκε στα πρωτόκολλα-λάστιχο τα οποία εφαρμόστηκαν μέσα στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, στον επισιτισμό, στα ξενοδοχεία, στα
σούπερ μάρκετ κι άλλα εμπορικά καταστήματα, γιατί έτσι συμφέρει την εργοδοσία.
Στάθηκε στα αιτήματα που ανέδειξε το εργατικό – λαϊκό κίνημα όλα αυτά τα χρόνια, τα οποία και εφικτά είναι, σύμφωνα με τις δυνατότητες της εποχής
και την ανάπτυξη της επιστήμης και απαραίτητα είναι για την προστασία της υγείας των εργαζομένων και του λαού.
Επισήμανε ότι εάν οι αγώνες είχαν μικρότερη ένταση και τελικά επικρατούσε κλίμα φόβου, η κατάσταση για τους εργαζόμενους, για το λαό
συνολικότερα, θα ήταν πολύ χειρότερη.
Κατέληξε λέγοντας ότι «με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, αυτές οι δυνατότητες μπορούν να αξιοποιηθούν για την ικανοποίηση των
σύγχρονων λαϊκών αναγκών και ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να εξασφαλίσει αυτή την προοπτική, για την οποία το Κόμμα μας παλεύει αταλάντευτα».
Τέλος, κατά τη διάρκεια της ομιλίας έγινε αναφορά στον πόλεμο στην Ουκρανία, την ανάγκη ο ελληνικός λαός όπως και οι άλλοι λαοί να
απεμπλακούν από τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, χωρίς να επιλέξουμε τον ένα ή τον άλλο ιμπεριαλιστικό πόλο. Να χαράξουν τη δική τους πορεία,
να επιλέξουν το δικό τους δρόμο, καταδικάζοντας τις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις των χωρών τους, οι οποίες για τα δικά τους συμφέροντα
και κέρδη τούς οδηγούν στη σφαγή.
