Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Εδώ κι ένα μήνα, που έφτασαν στην Κατερίνη οι πρόσφυγες από την Ουκρανία, αναδείχτηκε άλλη μια φορά το μοναδικό Ελληνικό χαρακτηριστικό της φιλοξενίας. Οι εθελοντές του Καπνικού Σταθμού, τα σπίτια, τα ξενοδοχεία, τα Εκπαιδευτήρια ΠΛΑΤΩΝ και η τοπική κοινωνία από την πρώτη στιγμή άνοιξαν την αγκαλιά τους σ’ αυτούς που έχασαν τα σπίτια τους και τους δικούς τους πίσω στα ερείπια του πολέμου.
Πολύ φυσικό.
Χιλιάδες οι Έλληνες πρόσφυγες από τον Πόντο, την Μικρά Ασία, τη Ρωσία και άλλα μέρη, που τη δεκαετία του 1920 κατέφυγαν και εγκαταστάθηκαν στην Κατερίνη και την γύρω περιοχή. Ξέρουν τι σημαίνει προσφυγιά.
Από αυτές τις προσφυγικές οικογένειες κατάγονται οι ιδρυτές του φιλανθρωπικού σωματείου ΒΕΝΙΑΜΙΝ της πόλης μας, που το 1999 αγκάλιασε 150 ορφανά παιδιά Σερβόπουλα όταν έχασαν τα σπίτια και τον πατέρα τους με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ.
Από προσφυγικές οικογένειες και οι ιδρυτές της Εθελοντικής Ομάδας δράσης Νομού Πιερίας Τσολακίδης, Κωτίδης, Θωμαΐδης κ.α. η οποία σήμερα φιλοξενεί τους Ουκρανούς πρόσφυγες στον Καπνικό Σταθμό, όπως και ο Ιδιοκτήτης-Διευθυντής των Εκπαιδευτηρίων ΠΛΑΤΩΝ Ανέστης Παπαδόπουλος, που αγκάλιασε τα Προσφυγοπούλα από την Ουκρανία
Ανέκαθεν οι Έλληνες είμαστε φιλόξενοι, ιδιαίτερα όσοι ζουν εδώ στην περιοχή της Κατερίνης, δίπλα στον Όλυμπο του ξένιου Δία.
