– Πάλι από την αρχή; Πάλι;
– Τι έγινε παιδί μου;
– Τι έγινε; Με έπιασε μια φρίκη!
– Όπα! Τα πράγματα είναι σοβαρά δηλαδή! Για πες! Γιατί ανταριάστηκες τόσο;
– Είδα μια διαφήμιση στην τηλεόραση!
– Καλά ρε, μια διαφήμιση σε επηρέασε τόσο πολύ;
– Αν την έβλεπες κι εσύ τα ίδια θα πάθαινες.
– Τι θες να πεις;
– Είδα μια διαφήμιση για αυτά …τα γραφεία να τα πεις κανείς; Πώς να τα πει κανείς; Θα μου πεις τι φταίνε και αυτοί; Τη δουλειά τους κάνουν. Αν δεν ήταν αυτοί θα ήταν κάποιος άλλος, κάποιοι άλλοι! Ό,τι και να πεις… Το θέμα είναι άλλο, η ανάγκη που σε κάνει και επισκέπτεσαι αυτά τα μέρη.
– Άσε να το μαντέψω, διαφήμιση, δεν έχουν καλό όνομα, τα επισκέπτεσαι όταν έχεις ανάγκη… Να σου πω κάτι; Δεν μου ‘ρχεται κάτι… Δεν μπορώ να σκεφτώ!
-Τα ενεχυροδανειστήρια σου λένε κάτι;
– Α, ναι! Παλιά πολύ παλιά τότε σε εποχές μεταπολεμικές και φτώχειας πήγαινες και ακουμπούσες ό,τι χρυσαφικό είχες και νόμιζες ότι δεν το χρειαζόσουν και έπαιρνες ένα ποσό με τη σκέψη και την αποθυμιά ότι κάποια στιγμή θα γυρίσεις πίσω με τα λεφτά για να το πάρεις πίσω. Όνειρο θερινής νυκτός!
– Δεν ήταν μόνο τότε. Και πριν λίγα χρόνια, πόσα παρόμοια πόστα υπήρχαν που μάζευαν ό,τι χρυσό …περίσσευε από τους κακομοίρηδες Έλληνες που δεν είχαν να φάνε, δεν είχαν να κάνουν κάτι, χρειαζόντουσαν λεφτά για κάτι έκτακτο, για κάτι που αν δεν είχες χρήματα δεν μπορούσες να το πραγματοποιήσεις. Και πήγες αναμνήσεις, ευτυχισμένες στιγμές, χαρούμενες στιγμές για κάμποσα ή λίγα ευρουλάκια. Που δεν σου έφταναν, αλλά τι να κάνεις; Άφηνες τη ζωή σου εκεί, αναμνήσεις που τις έσβηνες τις έκαιγες, ήθελες δεν ήθελες, αλλά ανάγκα και οι θεοί πείθονται…
– Με συγκίνησες ρε μ@λ@κ@! Τα κατάφερες μια χαρά!
– Είδες λοιπόν; Και είδα ξανά αυτή τη διαφήμιση που είχα πολύ καιρό να την δω! Την ξαναείδα, και γεννήθηκαν πάλι άγχος, μιζέρια, δυστυχία, απελπισία, …όλο και κάτι στραβό θα πάει. Και μετά; Πόσο να μεγαλώσει κι άλλο η γύμνια σου;
– Είναι δύσκολα, πολύ δύσκολα!
– Αυτή τη στιγμή έχω την αίσθηση ότι κάτι ίσως πάει πάλι στραβά, κάτι που θα γεννηθεί και θα μας κάνει πάλι τα ίδια!
– Πάλι από την αρχή! Ψηλά το κεφάλι ρε, μπορείς να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή. Πέφτεις; Σηκώνεσαι και πάλι, και φτου κι από την αρχή. Η ζωή είναι ωραία όπως κι αν την δεις!
