Ένα δημοσίευμα για τη Μόρνα και ένας μύθος που τη συνοδεύει στάθηκε αφορμή για μια διαμαρτυρία κατοίκου και λάτρη του γραφικού χωριού.
Ειλικρινά δεν γνωρίζαμε καν ότι ένας μύθος συνόδευε τη δημιουργία των παραπλήσιων Φωτεινών.
Ότι οι κάτοικοι της παλιάς Μόρνας αποφάσισαν να μετοικίσουν σε φωτεινότερη πλαγιά του Ολύμπου και να δημιουργήσουν ένα εξίσου ωραίο χωριό.
Αυτό που γνωρίζαμε από παιδιά είναι ότι στη Μόρνα υπήρχε άφθονη ξυλεία και κάποιο εργοστάσιο ξυλείας του δασαρχείου.
Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή η Μόρνα δεν είναι στις πρώτες προτεραιότητες αξιοποίησης από τους αρμόδιους και κακώς διότι προσφέρεται για εναλλακτικό τουρισμό.
Δεν είναι ο μόνος τόπος που βιώνει την εγκατάλειψη, όσο κι αν αυτό πληγώνει τους λάτρεις της.
Η Μόρνα όπως κάθε τόπος χρειάζεται ανθρώπους να τη νοιαστούν, να αναδείξουν τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και να έχουν το κουράγιο της διεκδίκησης μιας καλύτερης τύχης για τον τόπο αυτό. Και το δημοσίευμα προς αυτή την κατεύθυνση θέλησε να λειτουργήσει.
Και ελπίζουμε κάτι να κατάφερε…
