– Ευτυχώς έχω κάνει τα κουμάντα μου από υπογλώσσια!
– Έλα, ρε!
– Δεν γίνεται αλλιώς, πως θα την βγάλουμε καθαρή!
– Δηλαδή;
– Κοίτα να σου πω τα τελευταία χρόνια, τα δέκα; Τα δώδεκα; Πάντως είναι πολλά, περάσαμε πολλούς πολέμους ποικίλων μορφών και παρενέργειες αυτών… Ήταν και είναι μια περίοδος για γερά νεύρα. Κι εγώ σε πληροφορώ ότι τα δικά μου τα νεύρα τα έχω ταλαιπωρήσει τα μάλα, οπότε κάθε μέρα τα κρεμάω στο μπουγαδόσκοινο, τα αφήνω να αεριστούν με το πρωινό αεράκι, λιάζονται στον ήλιο, ξεκουράζονται βρε αδερφέ και μετά τα μαζεύω μέσα!
– Α! Μάλιστα!
– Διαφορετικά δεν γίνεται διότι όλοι οι πολυθρονάτοι έχουν βαλθεί να μας τρελάνουν, να μας κάνουν καρδιακούς και τρέχα γύρευε τι άλλο! Λίγο πολύ την πανδημία την βάλαμε στην άκρη, με την ελπίδα μπας και την ξεχάσουμε, και ασχολούμαστε τώρα με τα επιτραπέζια παιχνίδια των μεγάλων! Διότι μέσα στο χειμώνα αν πέσει το κρύο και ο χιονιάς, σίγουρα θα έχουμε κι άλλες απώλειες! Θα πλημμυρίσουν οι ελλείψεις…
– Οι ελλείψεις;
– Οι ελλείψεις ρε! Θα λείπει το ένα θα λείπει το άλλο και θα τρέχουμε μπας και πέσουμε πάνω σε κανέναν …μαυραγορίτη να μας δώσει λίγο και να του δώσουμε πολύ! Τσατίστηκε ό άλλος που χάνει το παιχνίδι, έτσι φαίνεται τουλάχιστον και σου λέει δεν ρίχνω μια επιστράτευση; Και την ρίχνει! Τόσο καιρό άλλα πιστεύαμε και άλλα γίνονται. Δεν βγάζεις άκρη! Και ύστερα ξεσηκώθηκαν οι μελλοντικοί επιστρατευμένοι και σου λέει όχι ρε δεν πάω στον πόλεμο!
– Ένα δίκιο το έχουν!
– Εμ, σου λέει στα καλά καθούμενα εκεί που λέγαμε άντε πάει κι αυτό το πρόβλημα και όλο και κάτι γίνεται με τον ιό, νάσου οι συρράξεις και νάσου χάνεται κόσμος και ντουνιάς κι έτσι όπως με βλέπεις και σε βλέπω θα χαθεί κι άλλος με ένα ερώτημα να πεταρίζει από γωνιά σε γωνιά, γιατί ρε παιδιά, γιατί ρε παιδιά;
– Η καρέκλα είναι μεγάλη π@#@&@!
– Εμ, ή καρέκλα σε φτιάχνει έναν μικρό θεούλη..
– Γιατί θεούλη; Σε ανεβάζει ψηλά κι ακόμη ψηλότερα και σε κάνει Θεό!
– Και μετά νομίζεις ότι γίνεσαι ο Δίας με τους κεραυνούς στα χέρια και ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Αστράφτει και βροντάει!
– Εμ, ο καθένας άλλος, είναι στην ασφάλεια της καρέκλας!
– Και ο μικρούλης, φτωχούλης, πληβείος, σιγοτραγουδάει, (πρέπει οι παλιοί να το θυμούνται) …που νάναι ο ίσκιος σου Θεέ να ρθω να προσκυνήσω…
