Ο Δικηγόρος Γιάννης Σιδηρόπουλος απέσπασε και φέτος το πρώτο βραβείο, μεταξύ 200 συμμετεχόντων, στον 110 παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης με ελεύθερο θέμα, για το έτος 2022.
Ο διαγωνισμός που οργανώνει κάθε χρόνο ο Διεθνής Πολιτιστικός και κοινωνικός φορέας «ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ», φέτος ήταν αφιερωμένος στη μνήμη των θυμάτων των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή.
Το ποίημα που κατέθεσε ο συμπατριώτης μας Γιάννης Σιδηρόπουλος και απέσπασε το πρώτο βραβείο είναι το παρακάτω.
ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΚΙ ΟΜΟΙΩΣΗ
Ζούσα πριν απ’ τα μαχαίρια, πριν τον πειρασμό,
σαν τα περιστέρια, σ’ έναν ουρανό, μ’ άπειρα αστέρια,
δίχως κεραυνό στα λευκά μου χέρια,
κι εσύ, που σε ονόμασα Θεό, με έστειλες εδώ!
Τη Λάχεση και την Κλωθώ και την Άτροπο είδα,
Τις Θεές που με τρόπο σοφό, των ανθρώπων ρυθμίζουν τη μοίρα.
Αυτές στο μέτωπο μου θέσανε και στις παλάμες,
Του ριζικού και της ζωής, με τέχνη, τη σφραγίδα.
Θυμάμαι πως γονάτισα και σήκωσα τα χέρια
Την προσευχή μου για να πω στου ουρανού τα’ αστέρια.
Σου φώναξα ευχαριστώ που μ’ έκανες ξεχωριστό,
Να σκέφτομαι και να μιλώ, με λογική και κρίση.
Είπα την πρώτη συλλαβή τον έναρθρο το λόγο,
Αγάπησα αυτή τη γη και νίκησα το φόβο.
Ήμουν ο πρώτος ναυπηγός που έχτισε καράβι,
Μα και ο πρώτος ναυτικός που βγήκε στα πελάγη.
Ήμουν ο πρώτος γεωργός που έσπειρε σιτάρι
Και μέρεψε το άλογο και το σκληρό λιθάρι.
Ήμουν το γένος το χρυσό, το γένος του σιδήρου,
Ήμουν το γένος του χαλκού, αλλά και του Ομήρου.
Εύγε στην τέχνη τη ρητορική που θέλησε να πείσει
Τον κάθε της ακροατή τους νόμους να ψηφίσει
Και έβαλε παντοτινά το όπλο στο θηκάρι
Και το θυμό του νίκησε , κι ας είναι παλικάρι!
Εύγε στα Θεοβάδιστα βουνά, στων προφητών τα λόγια.
Εύγε και στου Απόλλωνα τη θεία μελωδία.
Εύγε και στην Ιέρεια τη Δελφική Πυθία,
Που γύριζε με τους χρησμούς, της μοίρας τα ρολόγια.
Εύγε στο γιό σου, τον Χριστό μα και στους Αποστόλους.
Εύγε σε όλους τους πιστούς αλλά και στους Αγγέλους.
Εύγε και στη Μετάληψη, στον κόσμο των θαυμάτων,
Στη θεία την Ανάληψη, την ήττα των θανάτων.
Εύγε σ’ αυτόν που έχτισε τη πρώτη κιβωτό,
Κι οι εντολές σου έσωσαν απ’ τον κατακλυσμό,
Το γένος το αμαρτωλό, που κράταγε μαχαίρι.
Εύγε στον κλάδο της ελιάς, στο θείο περιστέρι!
Εύγε Αφθαρσία υλική, προαιώνιο αίμα.
Εύγε Αθανασία ψυχική, του Θεού μας το στέμμα.
Εύγε του Ανθρώπου τελείωση, του ενός του Σοφού,
Κατ’ εικόνα και ομοίωση!
«ψευδώνυμο ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ»
