Σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που εκτυλίσσεται μέσα σε ένα περιβάλλον πληθωρισμού της τάξης του 10%, με τα νοικοκυριά να μην μπορούν να πληρώσουν παρά τις σημαντικές επιδοτήσεις το ρεύμα, τις μετακινήσεις, και τρόφιμα ενώ αφήνουν χρέη σε εφορία και τράπεζες είναι λογικό να κυριαρχούσε η οικονομία.
Όχι ότι είναι ήσσονος σημασίας το ζήτημα των υποκλοπών για τη Δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα. Άλλωστε, μπορεί να είναι θρυαλλίδα εξελίξεων και επίσπευσης των εκλογών, παρά τις πρωθυπουργικές προθέσεις.
Όμως, δυστυχώς στο τέλος της ημέρας κάθε πολίτης κοιτάζει την τσέπη του που αδειάζει από τις αρχές του μήνα και όχι τόσο τις υποκλοπές ή ζητήματα θεσμικής τάξης και ουσίας.
Και γι΄ αυτό ευθύνεται το σύστημα της αγοράς στο οποίο ζούμε και ενίοτε, δυστυχώς με αυξανόμενο ρυθμό, ισοπεδώνονται αρχές, αξίες, ηθική.
Αν δούμε το παράδειγμα από τις ΗΠΑ και τις ενδιάμεσες εκλογές θα διαπιστώσουμε πως οι Δημοκρατικοί έχασαν τη χρυσή ευκαιρία να επικοινωνήσουν τα επιτεύγματά τους στην οικονομία και εστίασαν στην λανθασμένη απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου – διορισμένου από τον Τραμπ στην πλειοψηφία του- για τις αμβλώσεις που κινητοποίησε ψηφοφόρους υπέρ τους.
Το μείγμα της επικοινωνιακής τους στρατηγικής ήταν λανθασμένο.
Το αναγνώρισε ο γκουρού των προεκλογικών στρατηγικών Τζέιμς Κάρβιλ, ο οποίος ήταν εμπνευστής του σλόγκαν « it’s the economy stupid» που έφερε πριν από 30 χρόνια τον Κλίντον στην εξουσία.
«Πρέπει να μείνεις συγκεντρωμένος. Να μιλάς για πράγματα που έχουν σημασία για τους ανθρώπους. Ξέρεις; ‘Είναι η οικονομία, ανόητε’. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον πληθωρισμό. Είναι εκεί. Δεν μπορείς να τον αγνοήσεις», είπε σε μια συνέντευξή του στον Τζορτζ Στεφανόπουλο.
Ίσως, γι΄αυτό διαβάζουμε, ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης ξεκινά και στρέφεται να συζητά με το επιτελείο του για να καταθέσει οικονομικές προτάσεις.
Ίσως, γι΄αυτό ο Αλέξης Τσίπρας εστιάζει στις καθημερινές του επαφές σε συγκεκριμένες ομάδες επαγγελματικές και κοινωνικές.
Ίσως, γι΄αυτό η κυβέρνηση επιμένει να προβάλλει πολιτικές και πρωτοβουλίες της για την οικονομία και μέτρα ανακούφισης των πολιτών.
Μέσα σε αυτό το μείγμα δεν μπορεί, ούτε πρέπει να αγνοηθεί το μείζον ζήτημα των υποκλοπών.
Αλλά, η μάχη θα δοθεί και πάντα κρίνεται στην «τσέπη των πολιτών».
