Ακόμα και οι πρόσφατες έρευνες, που περιλαμβάνουν τις σκληρές συγκρούσεις των πολιτικών κομμάτων για τις παρακολουθήσεις και την ακρίβεια, δείχνουν πως (τουλάχιστον σε επίπεδο δημοσκοπήσεων) η σειρά των κομμάτων έχει με κάποιον τρόπο παγιωθεί.
Παρά την αυξημένη συσπείρωση που παρατηρείται, ωστόσο, ο αριθμός των αναποφάσιστων δεν πέφτει – πράγμα που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των κομματικών επιτελείων, δείχνει πως υπάρχει ένα ακροατήριο που θα μπορούσε να διαμορφώσει το τελικό αποτέλεσμα.
Αυτή είναι η πρώτη δεξαμενή στην οποία στοχεύουν τόσο η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Ενδεικτικά, στην τελευταία δημοσκόπηση της Metron Analysis για το Mega, από το 12,4% των αναποφάσιστων, το 5% είχε ψηφίσει ΝΔ το 2019, το 2,2% ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ και το 6,9% ψήφισε ΚΙΝΑΛ. Οι περισσότερες έρευνες, μάλιστα, δείχνουν πως οι εκροές της ΝΔ δεν πάνε σε κανέναν αντίπαλό της, αλλά στην γκρίζα ζώνη των αναποφάσιστων – από αυτό το δεδομένο φαίνεται ότι ναι μεν η ΝΔ έχει υποστεί φθορά, όμως η επαναπροσέγγιση με τους ψηφοφόρους της είναι πιο εύκολη απ’ όσο θα ήταν αν οι εκροές αυτές είχαν συγκεκριμένο πολιτικό αποδέκτη.
Η διεκδίκηση των αναποφάσιστων είναι, σε κάθε περίπτωση, επιτακτική για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που ψάχνουν τρόπο να διευρύνουν την εκλογική τους επιρροή. Σύμφωνα με μια εκτίμηση που κυκλοφορεί σε κύκλους της αντιπολίτευσης, ένα μεγάλο μέρος των αναποφάσιστων είναι προοδευτικοί ψηφοφόροι, κινούμενοι στον κεντροαριστερό χώρο – άρα προνομιακό κοινό για τα δύο μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η προσέγγιση αυτού του ακροατηρίου μπορεί να μειώσει τη διαφορά με τη ΝΔ στην κάλπη της απλής αναλογικής, ενώ για το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ προσφέρει το «ισχυρό διψήφιο» με το οποίο μπορεί να μπει «σφήνα» ανάμεσα στους δύο διεκδικητές, αλλά και να διεκδικήσει μεγαλύτερο μέρος του προοδευτικού χώρου στην άτυπη μάχη της Κεντροαριστεράς που διεξάγεται με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι γενιές των κρίσεων
Σε παρόμοιο πλαίσιο, ως δεξαμενή για τρεις διεκδικητές, προσεγγίζεται και η νεολαία. Στην ίδια δημοσκόπηση, στο ποσοστό των αναποφάσιστων, το 19,9% ανήκει στην generation Z (δηλαδή στις ηλικίες 17-25 ετών), το 13% στους millennials (26-41) και το 16,3% στους GenX (42-57). Οι γενιές των κρίσεων θεωρούνται από τους αναλυτές πανευρωπαϊκά γενικά πιο προοδευτικές από τους γονείς τους, χωρίς ωστόσο ιδεολογικά στεγανά -αυτή ακριβώς η εκτίμηση επιβεβαιώνεται και στην Ελλάδα, όπου η νεολαία θεωρείται προνομιακό πεδίο του ΣΥΡΙΖΑ ήδη από τα μνημονιακά χρόνια, όμως το τελευταίο διάστημα «κοιτά» τόσο προς την πλευρά της ΝΔ όσο και προς την πλευρά του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που χάρη στην ποπ διάσταση του κόμματος έχει καταφέρει να προσελκύσει ακροατήρια που δεν έχουν προλάβει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Στη μάχη της διεκδίκησης της νεολαίας και τα τρία κόμματα έχουν χρησιμοποιήσει το ίδιο μοντέλο ενσωμάτωσης της νεότερης γενιάς στελεχών στον κομματικό μηχανισμό, δίνοντάς τους θέσεις ευθύνης και αξιοποιώντας συμπεριληπτικά τις γυναικείες παρουσίες – καθώς ζητήματα ισότητας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων «σκοράρουν» ψηλά στα θέματα που ενδιαφέρουν τις μικρότερες ηλικίες.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρεί να διορθώσει και το προσωπικό του προφίλ με παρεμβάσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιούν τις διαχρονικές σχέσεις του κόμματος με τομείς του πολιτισμού -στο τελευταίο φεστιβάλ νεολαίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η σειρά των εμφανίσεων των καλλιτεχνών προσέλκυσαν και ένα λιγότερο πολιτικοποιημένο ακροατήριο. Το «άνοιγμα» στη νεολαία είναι και προγραμματικό, καθώς και τα τρία κόμματα έχουν ανοίξει το ζήτημα της στέγης, με προτάσεις για την κοινωνική κατοικία και τη διευκόλυνση ενοικίασης και αγοράς πρώτης κατοικίας για νέους κάτω των σαράντα.
