Η ανάγκη να καταπολεμηθεί η αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στο βασίλειο και σε όλη τη Μέση Ανατολή θα αναγκάσει την Ουάσινγκτον να κάνει κάτι που θα ήθελε να αποφύγει: να δώσει έμφαση στην υλική της ασφάλεια ξεπερνώντας τις ηθικές της ανησυχίες.
του Henry Olsen (*)
Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσέγγιζαν πάντα την εξωτερική τους πολιτική διαφορετικά από άλλες χώρες. Ήταν μια από τις πρώτες χώρες στον κόσμο που αφοσιώθηκε στις ιδέες της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διατηρούσε όμως πάντα και μια συγκεκριμένη ιδέα των συμφερόντων της στον τομέα της υλικής ασφάλειας. Στις πρώτες ημέρες του έθνους, αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να εμποδιστούν οι ευρωπαϊκές μοναρχίες να χρησιμοποιήσουν αποικίες στο δυτικό ημισφαίριο για να απειλήσουν αμερικανικά εδάφη. Αυτό ήταν το νόημα του Δόγματος Μονρόε. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι ΗΠΑ οικοδόμησαν πιο πρόσφατα ένα δίκτυο συμμαχιών για την εξουδετέρωση επιθετικών αυταρχικών κρατών μακριά από τις αμερικανικές ακτές.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε λοιπόν συχνά να συνεργαστούν σε έναν βαθμό με αντιδημοκρατικές δυνάμεις. Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου στρατολογούσαν συμμάχους μεταξύ δικτατοριών για να αντιμετωπίζουν τη Σοβιετική Ένωση. Τα καθεστώτα αυτά μπορεί να καταπίεζαν τους λαούς τους, αλλά η Ουάσινγκτον έκανε τα στραβά μάτια στο βαθμό που ήταν αντικομμουνιστικά.
Ο Πρόεδρος Μπάιντεν θα πρέπει να δει τη Μέση Ανατολή μέσα από αυτό το ιστορικό πρίσμα. Δεν θα πρέπει να επιτραπεί στην Κίνα να γίνει η κυρίαρχη δύναμη σε αυτή την περιοχή, τροφοδοτώντας την με πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Οι ΗΠΑ υπέφεραν από τα δύο αραβικά εμπάργκο πετρελαίου τη δεκαετία του 1970. Θα δέχονταν σήμερα ισχυρό πλήγμα από μια ανάλογη προσπάθεια που θα στηριζόταν από τους Κινέζους.
Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ το γνωρίζουν και γι’ αυτό χρησιμοποιούν την Κίνα για να καταπολεμήσουν αμερικανικές ενέργειες στις οποίες αντιτίθενται. Δεν θέλουν, για παράδειγμα, να αποκτήσει το Ιράν πυρηνικά όπλα. Κι αν δεν τους προστατεύσει η Ουάσινγκτον, θα τους προστατεύσει η Κίνα, ιδιαίτερα αν πάρει σε αντάλλαγμα μια ναυτική βάση στην περιοχή.
Ορισμένοι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητούν από την αμερικανική κυβέρνηση να πάρει αποστάσεις από τα καθεστώτα της Μέσης Ανατολής λόγω των κακών επιδόσεών τους στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη Σαουδική Αραβία, δεδομένου ότι ο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν φέρεται να διέταξε τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι. Όμως ο Μπάιντεν δεν έχει μια ρεαλιστική εναλλακτική λύση. Η Κίνα δεν ασχολείται με τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα καλύψει πρόθυμα οποιοδήποτε κενό για να αυξήσει την επιρροή της. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, οι επιπτώσεις στην παγκόσμια ελευθερία θα είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που θα προκαλέσουν οι όποιες ηθικές παραχωρήσεις του Προέδρου Μπάιντεν.
Ο Μπάιντεν σίγουρα θυμάται ότι ο Πρόεδρος Κάρτερ αρνήθηκε το 1978 να στηρίξει τον σάχη απέναντι στους αντιπάλους του. Κάπως έτσι ανέλαβαν οι αγιατολάδες την εξουσία. Φανταστείτε τι θα γίνει αν εγκατασταθεί στον σαουδαραβικό θρόνο ένα τσιράκι των Κινέζων!
Η ελευθερία τόσο στην Αμερική όσο και στον κόσμο εξαρτάται από το αν οι ΗΠΑ θα καταφέρουν να διατηρήσουν την παγκόσμια κυριαρχία τους απέναντι στην Κίνα. Και αυτό σημαίνει, δυστυχώς, τη συνεργασία τους με ηγέτες τους οποίους θα προτιμούσαν να αγνοούν.
(*) O Χένρι Όλσεν είναι αρθρογράφος της Washington Post
(Πηγή: Washington Post)
