Την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου θα πραγματοποιηθούν στον Κολινδρό εκδηλώσεις μνήμης για τα 145 χρόνια από την Επανάσταση του 1878, με πρωτεργάτη τον Επίσκοπο Κίτρους Νικόλαο Λούση.
Στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής θα τελεστεί Δοξολογία και η εκφώνηση του πανηγυρικού λόγου της ημέρας από τον συνταξιούχο καθηγητή του τμήματος Χημείας του Α.Π.Θ. κ. Αχιλλέα Παπουτσή. Θα ακολουθήσει επιμνημόσυνη δέηση στην προτομή του Επισκόπου Νικολάου Λούση και κατάθεση στεφάνων.
Θα ακολουθήσει η καθιερωμένη παρέλαση από τους μαθητές του Κολινδρού και τμήματος του πολιτιστικού συλλόγου Νικόλαος Λούσης.
Οι εκδηλώσεις θα ολοκληρωθούν με χορευτικά στην κεντρική πλατεία του Κολινδρού.
Τι γιορτάζουμε
Όταν το 1822 ξέσπασε η επανάσταση στην ιερή γη της Μακεδονίας, ο Κολινδρός βρέθηκε στο επίκεντρο του αγώνα. Στη μάχη της Φούντας, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Κολινδρινός κλεφταρματωλός Διαμαντής, οι πολυάριθμες ορδές των Τούρκων αντιμετώπισαν τους γενναίους υπερασπιστές της και τους ανάγκασαν να συμπτυχθούν στην Καστανιά. Η αποφασιστική σύγκρουση έγινε στον Πύργο των Λαζαίων με τραγική κατάληξη για τις ελληνικές δυνάμεις. Τα γεγονότα αυτά καταγράφει ο αγωνιστής του ‘ 21 και συγγραφέας απομνημονευμάτων Ν. Κασομούλης, ο οποίος εγκωμιάζει τη στρατηγική θέση του Κολινδρού.
Ορόσημο και κορύφωση ηρωισμού αποτέλεσε στην συνέχεια η επανάσταση της 20ης Φεβρουαρίου του 1878. Ο ασίγαστος πόθος της ελευθερίας και η μακρά παράδοση απελευθερωτικών αγώνων για την αποτίναξη του τούρκικου ζυγού οδήγησαν τους κατοίκους στην εξέγερση και στην επίσημη κήρυξη της επανάστασης του Κολινδρού, τη σημασία της οποίας έχει πλέον αποδεχθεί η σύγχρονη ελληνική ιστοριογραφία.
Ηγετική μορφή της επανάστασης υπήρξε ο αντάρτης επίσκοπος Κίτρους Νικόλαος. Ως έμπειρος πολέμαρχος καθοδήγησε το αυθόρμητο και γενικό ξέσπασμα των κατοίκων της περιοχής ενάντια στον κατακτητή και έδωσε πρώτος το σύνθημα της θυσίας και του αγώνα πυρπολώντας το επισκοπικό μέγαρο, για να μην πέσουν τα ιερά κειμήλια στα χέρια των Τούρκων, καθώς πλησίαζε η λαίλαπα. Ο τραγικός επίλογος για τους επαναστάτες γράφτηκε στη μονή Αγίων Πάντων, όπου είχαν καταφύγει τα γυναικόπαιδα, με προτροπή του Επισκόπου. Αυτός υπήρξε ο τόπος του μαρτυρίου τους, ενώ και ο ίδιος ο Λούσσης μετά από περιπέτειες βρέθηκε πρόσφυγας στον Πειραιά, όπου πέθανε με την πίκρα της αποτυχίας, αλλά με ήρεμη την συνείδηση του ότι έκανε το χρέος του προς την πατρίδα.
Η επανάσταση του Ολύμπου υπήρξε, επίσης, πηγή έμπνευσης και αφετηρία του νέου Μακεδονικού Αγώνα (1904- 1908) που άρχισε να διαγράφετε στον ορίζοντα μετά την ανατροπή του βουλγαρικού οράματος στο συνέδριο του Βερολίνου (1878). Και σ’ αυτόν τον αγώνα οι κάτοικοι του Κολινδρού υπακούοντας στην φωνή της συνείδησης τους έδειξαν συγκινητική προθυμία, πήραν ενεργό μέρος και πρόσφεραν κάθε είδους ηθική και υλική στήριξη. Τέλος ύστερα από μακραίωνη δουλεία, στις 17 Οκτωβρίου 1912, ανέτειλε, όπως και σ’ όλη την Μακεδονία, και το όνειρο της ευτυχία του μέλλοντος άρχιζε να φαντάζει αληθινό.
Όμως και στα άλλα ιστορικά προσκλητήρια (Μικρά Ασία, έπος του ’40) ο Κολινδρός έχει να καταθέσει τη δική του αγωνιστική συμβολή και παρουσία. Άλλωστε είναι γνώρισμα γενικότερα αυτού του τόπου και της τραγικής μοίρας της Ελλάδας να βρίσκεται στο προσκήνιο της ιστορίας και να αγωνίζεται ακατάπαυστα.
