Τη γνώρισα μια μέρα στην πλατεία Κατερίνης να έχει ακουμπισμένο στον ώμο της τον μικρό της γιό. Μόλις είχε φτάσει στην Πιερική πρωτεύουσα, από την Έδεσσα, όπου ήταν εγκατεστημένη λόγω της επαγγελματικής δραστηριότητας του συζύγου της Γιώργου, ως Διευθυντή στην Εμπορική Τράπεζα. Η καταγωγή της ήταν από την Κοζάνη.
Με εντυπωσίασε από την πρώτη στιγμή το φωτεινό της χαμόγελο, το καθαρό και ειλικρινές πρόσωπο της. Η μετέπειτα πορεία της ζωή μας θα μου έδινε την ευκαιρία να γνωρίσω και άλλα χαρίσματα της , όπως τη στοργική κόρη, την υπέροχη σύζυγο, την εξαίρετη μητέρα που είχε αποδοχή για τους ανθρώπους, σοφία στην διαχείριση των οποιοδήποτε κρίσεων που αναπόφευκτα συναντούμε, τόσο στην οικογενειακή όσο και στην επαγγελματική ζωή μας.
Στο ζενίθ της επαγγελματικής της καριέρας έκανε άλματα. Ήταν από τους πρώτους που διοργάνωνε γκρουπ για τα θερινά τμήματα αγγλικών στο Λονδίνο, δίνοντας την ευκαιρία σε μαθητές από την Κατερίνη αλλά και άλλους νομούς να μείνουν για ένα μήνα στην Αγγλία. Η κυρία Σούλα ήταν εκεί μαζί τους. Προσφέροντας ασφάλεια σε μαθητές και γονείς.
Κρατώντας την ομπρέλα ψηλά, σαν τη Mary Poppins οδηγούσε από το μετρό του Λονδίνου παιδιά και εφήβους στα μουσεία και τα θέατρα της Αγγλικής πρωτεύουσας, διευρύνοντας τους ορίζοντες των μικρών μαθητών, διώχνοντας το φόβο για το άγνωστο, κάνοντας τους πολίτες του κόσμου. Έκανε καλά τη δουλειά της και σ’ αυτό στήριξε την επαγγελματικής της ανέλιξη.
Η ζωή της έδωσε χαρές. Ευτύχησε να δει τρία παιδιά και πολλά εγγόνια. Εννέα τον αριθμό. Με τα οποία είχε μια τρυφερή σχέση, όπου κι αν βρισκόταν.
Είδε τα παιδιά της να προκόβουν επαγγελματικά και είχε ιδιαίτερη χαρά γι αυτό.
Τον επίλογο μιας ενδιαφέρουσας ζωής, που της προσέδωσε τον τίτλο της Κυρίας, έδωσε ο καρκίνος και σε σχετικά σύντομο διάστημα έφυγε για πάντα από την πόλη που αγάπησε, την Κατερίνη. Έφυγε αφήνοντας μόνο καλές αναμνήσεις στους ανθρώπους που συνάντησε στο διάβα της, αρχίζοντας από την Κοζάνη, την Έδεσσα, την Κατερίνη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τη σκεπάζει.
Μάρω Κορομήλη
