Πάμπολλες οι αναφορές για την παιδεία τον τελευταίο καιρό. Ειδικοί και γενικοί επιστήμονες, επιθεωρητές, ειδικοί και γενικοί γραμματείς, συντονιστές, δεκάδες σχετικοί με τα θέματα της εκπαίδευσης, στήνουν, ξεστήνουν, αξιολογούν και αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον της εκπαίδευσης. Αυτοί ξέρουν πολλά γράμματα, είναι άριστοι παιδαγωγοί και είναι οι πλέον κατάλληλοι εκφραστές και εκτελεστές του συγκροτήματος που ονομάζεται παιδεία.
Κάποιοι ρομαντικοί λάτρεις του εκπαιδευτικού έργου που έμειναν έξω από την σχολική οικογένεια, ως θύματα των αποφάσεων των διαχρονικά κατάλληλων και εκπαιδευτικά διανοούμενων «επιστημόνων» του άρρωστου συστήματος, έχουν την ανάγκη να πουν κι αυτή μια λέξη για όλα όσα διαδραματίζονται.
Αυτοί οι ανεκπαίδευτοι θέλουν να μιλήσουν. Λαχταρούν να βλέπουν τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων να βρίσκονται δίπλα στους μαθητές τους. Να τους προσφέρουν γνώση, μόρφωση. Να τους παιδαγωγούν σωστά, να γίνονται φίλοι τους, να κερδίζουν την εμπιστοσύνη τους, τον σεβασμό τους. Να είναι πρότυπα με αξίες που θα μαγέψουν τους μαθητές και θα ονειρεύονται να γίνουν μιμητές τους.
Οι δάσκαλοι και οι δασκάλες, οι καθηγητές και οι καθηγήτριες, θα πρέπει να διαθέτουν χρόνο για να στηρίζουν τα παιδιά στις δύσκολες στιγμές. Να βρίσκονται δίπλα σε όσους δεν θέλουν να μάθουν. Να τους ακούνε, να τους εξηγούν, να τους εμπνέουν, να μην αφήνουν κανένα κενό ακάλυπτο στη διδασκαλία τους.
Δεν θα πρέπει να βομβαρδίζονται από τους «ειδικούς» επιστήμονες της εκπαίδευσης με πάρεργα μέσω των ατελείωτων email που, χωρίς όρια, αποστέλλουν καθημερινά στα σχολεία. Δεν είναι δυνατόν να ξημεροβραδιάζονται μπροστά στους άψυχους ηλεκτρονικούς υπολογιστές προκειμένου να φέρουν εις πέρας τις εντολές των μεγάλων συντονιστών αφήνοντας στο περιθώριο τον ουσιαστικό ρόλο της παρουσίας τους μέσα στη σχολική αίθουσα, κοντά στους μαθητές, δίπλα στα παιδιά και στους γονείς που χρήζουν άμεσης συμπαράστασης και αρωγής. Η επιμόρφωση και τα σεμινάρια είναι αναγκαία αλλά η υπερφόρτωση με πολλαπλές και άσχετες επινοήσεις των μεγάλων στοχαστών, κουράζει και αποσυντονίζει το λειτούργημα των εκπαιδευτικών.
Οι, επί τριάντα και σαράντα έτη, εξόριστοι, ανεκπαίδευτοι της εκπαίδευσης ζητούν να αξιολογηθεί το φιλότιμο όσων πασχίζουν να σώσουν ότι σώζεται, μέσα στις ιδιαίτερες συνθήκες της τεχνολογίας και των αλλεπάλληλων, καθημερινών μηνυμάτων δράσης που προτείνουν οι ειδικοί. Αφήστε επιτέλους τους εκπαιδευτικούς να εκτελέσουν το έργο τους όπως γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα. Ξεφορτώστε από πάνω τους την πίεση και το άγχος που δεν οδηγούν πουθενά. Δώστε τους χώρο και χρόνο για να βγάλουν αισθήματα και να τα μεταφέρουν μαζί με τις γνώσεις στο νου των μαθητών τους.
Η εκπαίδευση είναι μια βαριά ευθύνη για όλους τους εμπλεκόμενους. Η αναβάθμιση της καλό θα είναι να ξεκινήσει από πολύ βασικές προτεραιότητες που θα ελκύουν την όρεξη των μαθητών για μόρφωση και οι εκπαιδευτικοί θα διαθέτουν τα κατάλληλα εφόδια για να την παρέχουν.
Δώστε ένα ελάχιστο περιθώριο και στους ανεκπαίδευτους της εκπαίδευσης να αισιοδοξούν, να ελπίζουν ότι, επιτέλους, κάτι θα αλλάξει ουσιαστικά.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
